H Williams διανύει τη χειρότερη περίοδο της ιστορίας της, έχοντας κάνει λάθη επί λαθών κι εμμένοντας σε αποφάσεις που δεν της «βγήκαν», που την περιόρισαν να είναι απλά θεατής στη σύγχρονη F1.
Είναι 2006, και η συνεργασία της Williams με τη BMW έχει ολοκληρωθεί. Αυτή η συμμαχία έχει αποφέρει 10 νίκες και 17 pole position. Δεν έχει φέρει, όμως, έναν τίτλο, που ήταν και ο στόχος. Η παντοδύναμη Ferrari του Michael Schumacher δεν άφησε κανένα περιθώριο στο Grove να αντιδράσει, παρά το ότι το 2003 βρέθηκε κοντά στο πρωτάθλημα, με τον Juan Pablo Montoya να κάνει τη χρονιά της καριέρας του.
Το 2006, λοιπόν, είναι η αρχή της παρακμής. Κάθε χρόνος μετά από αυτόν θα ήταν χειρότερος, με φωτεινή εξαίρεση το 2014, που η Williams εμφανίστηκε τρίτη ομάδα, παίρνοντας και μία pole position. Η νίκη του Pastor Maldonado υπήρξε επίσης ‘highlight’ για τους Βρετανούς, αλλά ήταν απλώς ένα «πυροτέχνημα». Το ζητούμενο είναι πως δεν υπάρχει πλάνο.
Η αστάθεια στις αποφάσεις
Από το 2006 ως και το 2014, η Williams άλλαξε τέσσερις φορές προμηθευτή κινητήρα, με ό,τι συνεπάγεται αυτό στο σχεδιασμό του μονοθέσιου, στην οργάνωση της ομάδας, ακόμα και στους οδηγούς. Cosworth, Toyota, ξανά Cosworth, Renault, μέχρι να φτάσει στη Mercedes.
Αυτό είναι μόνο ένα στοιχείο που δείχνει την έλλειψη νηφαλιότητας και ψυχραιμίας από την μεριά της διοίκησης (αρχικά του Sir Frank Williams και του Sir Patrick Head, και μετά της Claire Williams). Είναι πολλά τα 22 χρόνια μακριά από τους τίτλους, όμως κάθε βήμα προς την επιστροφή στην κορυφή ήταν αποτυχημένο.
Κομβικό σημείο σε αυτήν την πορεία από την BMW μέχρι τώρα, ήταν η διετία 2014-2015 και το πώς διαχειρίστηκε η ομάδα τις επιτυχίες που γνώρισε. Με τους Valtteri Bottas και Felipe Massa, το Grove πέτυχε τα πάντα πέρα από νίκη. Βάθρα, μία pole position στην Αυστρία, τρίτη θέση στους κατασκευαστές.
Αυτή τη γερή βάση, δεν την εκμεταλλεύτηκαν ποτέ. Ένας γερασμένος, χωρίς κίνητρο Massa κι ένας νεαρός Φινλανδός χωρίς καθοδήγηση από τον (ας το παραδεχτούμε) παρωχημένο και κακό πλέον teammate του, συνέθεσαν μαζί με την εξίσου παρωχημένη και ξεπερασμένη ομάδα, με άτομα και δομές που είχαν μείνει μία πενταετία πίσω σε σχέση με τον ραγδαίως εξελισσόμενο ανταγωνισμό, ένα περιβάλλον που δεν ευνοούσε την καινοτομία, την δράση, την πρωτοβουλία.
Θνησιγενές σύνολο, χτισμένο πάνω σε θεμέλια σαθρά, που εξ ορισμού θα κατέρρεαν, εφόσον δεν υπήρχε στρατηγικό πλάνο – ή αν υπήρχε, δεν ήταν επαρκές για να στηρίξει επιτυχίες που, με τη σωστή διαχείριση, θα ήταν η αρχή της «αντεπίθεσής» τους.
Περηφάνια και… παρακμή
Το ζητούμενο από το 2016 κι έπειτα, είναι η επιβίωση. Κάθε χρόνο, η Williams εμφανιζόταν όλο και χειρότερη, μακριά από τον ανταγωνισμό, χάνοντας τη μία μάχη μετά την άλλη – μεταφορικά και κυριολεκτικά.
Η έλευση του Paddy Lowe στον ρόλο του τεχνικού διευθυντή (και του μετόχου, δευτερευόντως) ήταν πραγματικά μία κίνηση-ματ για τον ανταγωνισμό στο midfield. Απλώς, σε ένα παράλληλο σύμπαν.
Όταν ο Βρετανός ανέλαβε τα καθήκοντά του το 2017, δεν είχε καμία επιρροή στην FW40, και το πρώτο του «παιδί», η FW41, απεδείχθη σε ορισμένους αγώνες ακόμα και 2 δλ. πιο αργή από τον ανταγωνισμό. Πανωλεθρία.
Σε εκείνο το σημείο, τον Απρίλιο του 2018, οι φήμες που ήθελαν τη Mercedes να κάνει την κίνηση και να εμπλέκεται ακόμα περισσότερο στα πράγματα της Williams, παρέχοντάς της και το κιβώτιο ταχυτήτων, έδιναν κι έπαιρναν. Αυτό σταδιακά θα καθιστούσε τη βρετανική ομάδα ‘B team’ των Γερμανών, στο μοντέλο της Toro Rosso, της Haas ή της Alfa Romeo.
Η Claire Williams ήταν κατηγορηματική:
«Ο Frank [Williams] και ο Patrick [Head] πάλεψαν για την ανεξαρτησία μας για δεκαετίες, και τα κατάφεραν. Μία από τις υποχρεώσεις μου είναι να προασπίσω αυτήν την ανεξαρτησία. Κι αυτό είναι τρομερά σημαντικό για εμάς.»
Από τη μία μεριά, μπορεί να καταλάβει κανείς το σκεπτικό της κόρης του Sir Frank. Δεν πρόκειται απλώς για την ομάδα της οποίας είναι η διευθύντρια, αλλά για την ομάδα του πατέρα της, στην οποία μεγάλωσε, είδε να πετυχαίνει νίκες, πρωταθλήματα, να γράφει ιστορία. Δεν μπορεί να καταστρέψει την ιστορία της.
Ωστόσο, πώς αλλιώς πρόκειται να διασφαλίσει την ύπαρξή της; Η σύγχρονη Formula 1 σχεδόν προστάζει το μοντέλο της «δεύτερης ομάδας», που ελέγχεται από μία μεγαλύτερη και δρα ως βοηθητική. Ναι, δεν είναι αυτό που θα ονειρευόταν ποτέ o Sir Frank, αλλά όπως και οι «Βάρβαροι» του Καβάφη, «οι άνθρωποι αυτοί ήσαν μια κάποια λύσις».
Η λύση είναι η ομάδα να περάσει σε άλλα χέρια, ή να βρεθεί υπό την κηδεμονία κάποιας μεγαλύτερης, δηλαδή της Mercedes. Όταν πριν καν ξεκινήσει η χρονιά χάνονται 2 μέρες δοκιμών και ο τεχνικός διευθυντής πρακτικά βρίσκεται με το ένα πόδι εκτός ομάδας, τα πράγματα δεν μπορούν να βελτιωθούν με κάποιο άλλο τρόπο.
Η κρίση της Williams είναι μία κρίση βαθιά, τα αίτια και οι αρχές της οποίας εντοπίζονται την περασμένη δεκαετία. Όλες οι λάθος αποφάσεις, όλοι οι πρόχειροι σχεδιασμοί, κάθε λάθος βήμα, μεγάλωνε και γιγαντωνόταν κάθε χρόνο. Πλέον, το αδιέξοδο απαιτεί δραστικές, άμεσες και σοβαρές λύσεις.
Ακολουθήστε μας στα Twitter, Instagram, Youtube, Discord και Spotify
