Με εικόνες της Ferrari και της McLaren να μάχονται γαλουχήθηκαν γενιές επί γενεών ανθρώπων που πρωτοείδαν και αγάπησαν αμέσως την Formula 1. Γιατί έχουν εκλείψει αυτές οι στιγμές; Γιατί είναι απαραίτητες για το σπορ;
Δύο εκ των πιο ιστορικών ομάδων της F1, η Ferrari και η McLaren, μας έχουν χαρίσει ουκ ολίγες στιγμές απόλυτης κόντρας. Μάχες στο όριο, Πρωταθλήματα (τόσο Οδηγών όσο και Κατασκευαστών) που κρίθηκαν στο νήμα και μία αίγλη όσο περνούσαν οι δεκαετίες σημάδευε αυτούς τους δύο θρύλους της αυτοκίνησης.
Ωστόσο, τα τελευταία 7 χρόνια, αυτό το δίδυμο δεν είναι στο απόλυτο προσκήνιο.
Από τη μία πλευρά, η Ferrari, αρχής γενομένης από το 2009, είχε 2 ευκαιρίες να πάρει τον τίτλο στους οδηγούς με τον Fernando Alonso το 2010 και το 2012, χωρίς όμως επιτυχία. Η κυριαρχία της Brawn το 2009, η τετραετία-φωτιά της Red Bull ως το 2013 και η διετία της Mercedes (2014-2015) σημαίνουν πως οι Ιταλοί πρέπει μονίμως να περιορίζονται σε άσχημα αποτελέσματα, λιγοστές νίκες και ανύπαρκτες πιθανότητες για τον 17ο τίτλο Κατασκευαστών. Μόλις φέτος κατάφεραν να βρεθούν ακριβώς πίσω από την πρωτοπόρο Mercedes και να πιέζουν για νίκες, χωρίς όμως ευκαιρίες για τον τίτλο.
Από την άλλη, η McLaren είναι αντιμέτωπη με πολλαπλά προβλήματα εδώ και πολλά χρόνια. Μπορεί το τελευταίο Πρωτάθλημα Οδηγών που πήρε να ήταν το 2008, ωστόσο έχει να βρεθεί στην διεκδίκηση και του τίτλου των κατασκευαστών από το 2000, με τελευταία κατάκτηση το 1998. Επομένως, και οι Βρετανοί βρίσκονται σε μία ολοένα και δυσμενέστερη θέση, με την αδυναμία τους να χτίσουν ένα ανταγωνιστικό μονοθέσιο. Ίσως το 2012 η MP4-27 να ήταν το δεύτερο καλύτερο μονοθέσιο πίσω από αυτό της Red Bull, αλλά και πάλι προβλήματα αξιοπιστίας και ατυχίες της χτύπησαν την πόρτα και την άφησαν μακριά από κάθε ελπίδα για τίτλο. Φυσικά, η φετινή σεζόν είναι η πλέον καταστροφική, με τους κινητήρες της Honda να μην αποδίδουν όπως θα έπρεπε, ενώ είναι και εκνευριστικά αναξιόπιστοι.
Εν ολίγοις, Ιταλοί και Βρετανοί έχουν μείνει πίσω, αδυνατούν να πρωταγωνιστήσουν και δεν προσφέρουν τις μάχες του παρελθόντος.
Βέβαια, όπως και στη ζωή, έτσι και στην Formula 1, υπάρχουν περίοδοι πλήρους ακμής, αλλά και πλήρους παρακμής. Στη θέση της Ferrari ήρθε η Red Bull, στη θέση της McLaren ήρθε η Mercedes και αυτό δεν συνέβη πρώτη φορά. Η κυριαρχία της εκάστοτε ομάδας οφείλεται τόσο στην δική της δουλειά, όσο και στην πτώση της μέχρι πρότινος πρωτοπόρου. Πέφτει ένα «κάστρο», χτίζεται ένα άλλο στη θέση του.
Παρόλα αυτά, τόσο η Ferrari, όσο και η McLaren, κουβαλάνε μαζί τους μία αίγλη, κάτι που τις ξεχωρίζει. Ίσως είναι η πολυετής τους παρουσία στο άθλημα, οι τίτλοι που κατέκτησαν, οι νίκες τους, τα ονόματα οδηγών και προσωπικού που πέρασαν από αυτές, ή ακόμα και οι μάχες εντός πίστας.
Πολλές γενιές νέων φιλάθλων μυήθηκαν στο σπορ μέσω αυτών των δύο ομάδων που ήξεραν πραγματικά να μας δίνουν επικές στιγμές. Η μάχη Lauda-Hunt, οι μάχες του 1990 μεταξύ Senna και Prost, η 5ετία 1997-2001, με τους Schumacher-Hakkinen είναι μερικά χαρακτηριστικά παραδείγματα αυτών των αντιπαλοτήτων.
Και, αν ρωτάτε εμένα, αυτές οι μάχες λείπουν.
«Γιατί λείπουν;», μπορεί να ρωτήσει εύλογα κάποιος. Εν μέρει, θα είχε δίκιο να αναρωτιέται, καθώς και τώρα είναι πιθανό να δούμε δύο ομάδες να παλεύουν για την πρωτιά.
Δεν θα είναι, όμως, το ίδιο. Σαφώς, μία μάχη είναι συναρπαστική ανεξαρτήτως χρωμάτων, ονομάτων ή ιστορικότητας. Αλλά, μία μάχη μεταξύ Ferrari και McLaren που θα διαρκούσε όλη τη σεζόν και θα κρατούσε άπαντες σε αγωνία, θα έκανε και εμπορικά καλό στο άθλημα.
Ακριβώς επειδή μιλάμε για δύο λαοφιλείς ομάδες, ο κόσμος εξιτάρεται αν αυτές βρίσκονται ψηλά. Πολλοί απογοητεύονται από το σπορ όταν δεν είναι στο προσκήνιο η ομάδα που υποστηρίζουν – ακόμα και αν αυτό είναι χαρακτηριστικό οπαδού και όχι φιλάθλου. Όταν, όμως, επανέλθει στις πρώτες θέσεις, ξαφνικά βρίσκουν ενδιαφέρον και στήνονται στις τηλεοράσεις τους.
Καλώς ή κακώς, αυτή η νοοτροπία δεσπόζει σε όλα τα αθλήματα, μηδενός εξαιρουμένου. Όσο νικά η ομάδα μας, το σπορ είναι κορυφαίο. Όσο χάνει, το σπορ παραπαίει.
Επομένως, θα μπορούσε μία δυνατή McLaren και μία δυνατή Ferrari να δώσουν πνοή στο άθλημα, προτού ξεψυχήσει στα χέρια των Todt και Ecclestone.
Ελπίζουμε να το δούμε αυτό, ήδη κιόλας από το 2016.
Over and out.
Ακολουθήστε μας στα Twitter, Instagram, Youtube, Discord και Spotify
