Το Triple Crown στον μηχανοκίνητο αθλητισμό αποτελεί ένα επίτευγμα υψηλού κύρους. Η κατάκτηση της πρωτιάς στο Grand Prix του Μονακό, τον 24ωρο αγώνα του Le Mans και το Indianapolis 500 είναι η ύψιστη καταξίωση για έναν οδηγό αγώνων. Ωστόσο, μόνο ο Graham Hill τα κατάφερε, ενώ άλλοι έξι έφτασαν κοντά, κάνοντας το 2/3.
Ιστορικά στοιχεία
Από το 1950 ως το 1960, Μονακό κι Ινδιανάπολη ανήκαν στο ίδιο πρωτάθλημα, το FIA World Championship of Drivers, ενώ από το 1996, το Indy 500 αποτελεί πρωταθληματικό αγώνα του IndyCar Series.
Επίσης, είναι σημαντικό να αναφερθεί πως, από το 1987 ως σήμερα, οι δύο αγώνες διεξάγονται την ίδια μέρα, καθιστώντας αδύνατο για έναν οδηγό να πετύχει το Triple Crown σε μία χρονιά.
Tazio Nuvolari
Κατά πολλούς ο καλύτερος οδηγός αγώνων πριν την ίδρυση της Formula 1 κι ένας εκ των κορυφαίων όλων εποχών, ο Ιταλός Tazio Nuvolari ήταν ο πρώτος που έφτασε κοντά στο να πετύχει το τρεμπλ νικών. Το 1932 κατάφερε να πάρει την πρώτη θέση στο GP του Μονακό με μία Alfa Romeo Monza, τερματίζοντας μόλις 2,8 δευτερόλεπτα μπροστά από τον Γερμανό Rudolf Caracciola, που αγωνιζόταν με το ίδιο αυτοκίνητο, αλλά ιδιωτικά!
Το 1933, ο Nuvolari κατεβαίνει στο Le Mans με μία Alfa Romeo 8C 2300MM και, μαζί με τον Raymond Sommer, πανηγύρισαν την νίκη.
Ο ίδιος δεν αγωνίστηκε ποτέ στο Indy 500, αν και σίγουρα το ταλέντο του θα του επέτρεπε μία πολύ καλή εμφάνιση.
Maurice Trintignant
Ο Maurice Trintignant, αν και υπήρξε οδηγός της F1 για 14 χρόνια (1950-1964) και δύο φορές νικητής, δεν είναι από τους οδηγούς που σκέφτεται κανείς ότι ακούει τη λέξη «Ferrari». Κι όμως, ο Γάλλος ήταν από τους οδηγούς που πανηγύρισαν νίκες με την Scuderia.
Το 1954, αγωνιζόμενος με μία Ferrari 375 Plus κι έχοντας μαζί του τον Jose Froilan Gonzalez, ολοκλήρωσε τον 24ωρο αγώνα του Le Mans σε 302 γύρους.
Την επόμενη χρονιά, ο Trintignant αγωνίζεται στο Μονακό με μία Ferrari 625 και κατακτά την πρώτη νίκη της καριέρας του, ενώ παράλληλα έγινε και ο πρώτος Γάλλος που κέρδιζε σε αγώνα της Formula 1. Το 1958 θα επαναλάμβανε το κατόρθωμά του, αλλά με μία Climax FPF 2.0 L4. Αυτή ήταν και η τελευταία του νίκη στην F1.
Όπως και ο Nuvolari, έτσι κι ο Trintignant δεν δοκίμασε ποτέ τις δυνάμεις του στην άλλη μεριά του Ατλαντικού.
A. J. Foyt
O Anthony Joseph Foyt Jr. είναι ένας θρύλος του αμερικάνικου motorsport. Είναι τέσσερις φορές νικητής του Indy 500 (1961, 1964, 1967 και 1971), όντας ο πρώτος εν των τριών οδηγών που μέχρι σήμερα έχουν πανηγυρίσεις 4 φορές σε αυτόν τον αγώνα.
Μάλιστα, κατέκτησε την πρώτη του νίκη με διαφορά 8,28 δευτ., τη δεύτερη μικρότερη στην ιστορία του θεσμού.
Κι ενώ στις 31 Μαΐου 1967 πανηγύριζε στην τρίτη του νίκη στο Indy 500, στις 11 Ιουνίου βρισκόταν στη Γαλλία, κατακτώντας τη μοναδική του νίκη στον 24ωρο του Le Mans μαζί με τον Dan Gurney, οδηγώντας το Ford GT40 Mk. IV του V8 κινητήρα των 7 λίτρων.
Ο Αμερικανός δεν συμμετείχε ποτέ στο GP του Μονακό.
Bruce ΜcLaren
Ο ιδρυτής της ομώνυμης ομάδας υπήρξε κι ένας επιτυχημένος οδηγός, κατακτώντας νίκη στο Le Mans και στο Μονακό.
Το 1962 αναδεικνύεται νικητής στο Πριγκιπάτο οδηγώντας μία Cooper T60 της Cooper-Climax, αφήνοντας πίσω του έναν έτερο θρύλο των αγώνων, τον Phil Hill.
Τέσσερα χρόνια μετά, κι ενώ έχει αγωνιστεί άλλες 6 φορές στο Le Mans, κερδίζει για πρώτη και τελευταία φορά μαζί με τον συμπατριώτη του, Chris Amon, οδηγώντας ένα Ford GT40 Mk. II.
Αν και η ομάδα του έχει κατακτήσει τρεις φορές ως κατασκευάστρια το Indy 500, ο ίδιος ο ΜcLaren δεν το επιχείρησε ποτέ.
Jochen Rindt
Ο μοναδικός μετά θάνατον πρωταθλητής της Formula 1 είναι και ο μοναδικός στη λίστα μας που κέρδισε τόσο το GP του Μονακό, όσο και τον τίτλο της κορωνίδας του μηχανοκίνητου αθλητισμού, και μάλιστα την ίδια χρονιά (1970).
Ωστόσο, πέντε χρόνια πριν, το 1965, είχε πανηγυρίσει και τη νίκη του στον 24ωρο του Le Mans μαζί με τον Masten Gregory στο τιμόνι μίας Ferrari 250LM.
Juan Pablo Montoya
Ο μοναδικός εν ενεργεία οδηγός της σχετικής λίστας είναι ο Juan Pablo Montoya, γνώριμος σε όλους τους φίλους της F1 από την πορεία του στο σπορ. Ο Κολομβιανός είχε κατακτήσει τη νίκη στο Indy 500 το 2000, μία χρονιά πριν ξεκινήσει την καριέρα του στην Formula 1, στην πρώτη του μόλις προσπάθεια με την ομάδα του Chip Ganassi.
Το 2003 κατάφερε να πάρει τη νίκη στο Grand Prix του Μονακό οδηγώντας για τη Williams, σε έναν αγώνα που δεν υπήρξαν προσπεράσματα! Για την ιστορία, άλλες δύο φορές έχει συμβεί αυτό: στο GP ΗΠΑ το 2005 και στο GP Ευρώπης το 2009.
Τέλος, το 2015 κατακτά τη δεύτερη νίκη στην Ινδιανάπολη, αυτή τη φορά με την Team Penske.
Τιμητική αναφορά:
Εκτός των έξι οδηγών που έχουν κατακτήσει έστω δύο εκ των τριών νικών, υπήρξαν κι αυτοί που δεν νίκησαν στο Μονακό, αλλά στέφθηκαν πρωταθλητές της F1 και αξίζει να αναφερθούν.
Συγκεκριμένα:
- Mike Hawthorn: Νικητής Le Mans (1955), Πρωταθλητής F1 (1958)
- Phil Hill: Νικητής Le Mans (1958, 1961, 1962), Πρωταθλητής F1 (1961)
- Jim Clark: Νικητής Indianapolis 500 (1965), Πρωταθλητής F1 (1963, 1965)
- Mario Andretti: Νικητής Indianapolis 500 (1969), Πρωταθλητής F1 (1978)
- Emmerson Fittipaldi: Νικητής Indianpolis 500 (1989, 1993), Πρωταθλητής F1 (1972, 1974)
- Jacques Villeneuve: Νικητής Indianapolis 500 (1995), Πρωταθλητής F1 (1997)
Φωτογραφικό υλικό:
Ακολουθήστε μας στα Twitter, Instagram, Youtube, Discord και Spotify
