Η Toro Rosso πήρε το πρώτο της βάθρο από το 2008, ο Daniil Kvyat απέδειξε ότι αξίζει κάτι καλύτερο από μία θέση στο midfield, και η F1 έκανε τον πλήρη κύκλο της για αυτούς τους δύο.
Ο αθλητισμός είναι μία τρομερά ιδιαίτερη έκφραση της ανθρώπινης φύσης. Βγάζει τον πιο ανταγωνιστικό εαυτό κάθε αγωνιζόμενου, εμπλεκόμενου, θεατή. Ανεβάζει την ένταση, και μαζί την αδρεναλίνη, και αναπόδραστα, όλο αυτό καταρρέει, και καταρρέει εύκολα και γρήγορα.
Αλλά, ο αθλητισμός είναι και μία ενδιαφέρουσα οπτική αυτού που ονομάζεται απλοϊκά «κάρμα», ότι «ρόδα είναι και γυρίζει».
Ο καθένας θα το χαρακτηρίσει όπως εκείνος προτιμά. Το ζητούμενο είναι πως υπάρχει. Υφίσταται. Το είδαμε να συμβαίνει μπροστά στα μάτια μας μέσα σε 24 ώρες, με τη Mercedes.
Αυτή η αναπόφευκτη εντροπία του συστήματος (αν μπορεί να ειπωθεί έτσι, ως «δάνειο» από τους νόμους της θερμοδυναμικής) επηρέασε όσο λίγους τον Daniil Kvyat.
Το 2015, ο Ρώσος είναι προαχθείς από την Toro Rosso στη Red Bull, και τα πάει περίφημα. Νικά (έστω και για τρεις βαθμούς) τον Daniel Ricciardo, παίρνει μία ανέλπιστη 2η θέση στην Ουγγαρία, είναι πραγματικά ένας εξαιρετικά αξιόλογος οδηγός, με μέλλον.
Δύο λάθη αρκούσαν, όμως, για να τον φέρουν πίσω στην Faenza, και τελικά εκτός F1. Δύο λάθος εκτιμήσεις, που επηρέασαν τον ίδιο οδηγό, και τελικά έκριναν την καριέρα του.
Το γεγονός ότι κατάφερε να επιστρέψει στην F1 αφού πάλεψε για την θέση του και έπρεπε να αποδείξει ξανά την αξία του όντας τρίτος οδηγός στη Ferrari, απλά κάνει το βάθρο στη Γερμανία λίγο πιο «γλυκό».
«Ήταν σαν ταινία τρόμου, μαζί με λίγη μαύρη κωμωδία. Σε κάποιο σημείο, πίστεψα πως ο αγώνας είχε τελειώσει για μένα, και μετά πήρε ζωή ξανά. Ήταν ένα απίστευτο τρενάκι του τρόμου – λίγο σαν την καριέρα μου…»
Ο άνθρωπος που αποκαλέστηκε «τορπίλη» από τον ίδιο οδηγό που έχει κάνει 5 λάθη σε 12 μήνες (και είναι 4 φορές πρωταθλητής), κατάφερε να κάνει αυτήν την προσβολή, σημαία του. Να την κρατήσει περήφανα ψηλά, να αποδεχτεί ότι είχε προφανή και σημαντικά ελαττώματα στην οδήγησή του – ακόμα και αν η ομάδα του τον «πρόδωσε».
Η εντροπία, όμως, σε αντίθεση με την θερμοδυναμική, δεν είναι μόνιμη, και ο ίδιος άνθρωπος που τελικά έχασε τον κόσμο κάτω από τα πόδια του, έχει πάντα την δυνατότητα να βρει ξανά τον εαυτό του, αν καταφέρει να βρει αυτό που του έκανε κακό και απαλλαγεί από αυτό.
Ο Kvyat φάνηκε να αναγνωρίζει τη σημασία αυτής της αυτοκριτικής:
«Δεν νιώθω σαν να είναι ακόμη ένα βάθρο, για να είμαι ειλικρινής, είναι κάτι διαφορετικό. Ξέρω ότι είναι κάπως ιστορικό, γιατί είναι το πρώτο βάθρο μετά από πολύ καιρό. Το νιώθω διαφορετικά τώρα. Ήμουν έτοιμος, ήμουν πιο έτοιμος από κάθε άλλη φορά.
«Πιστεύω πως φέτος είμαι πιο ώριμος, έχω μεγαλύτερη ψυχραιμία. Είμαι περισσότερο έτοιμος να παλέψω στην κορυφή. Το απέδειξα στον εαυτό μου και σε όλους τους άλλους, και ελπίζω σύντομα αυτό να γίνει συνήθεια.»
Είναι σαφέστατο ότι ο Ρώσος εποφθαλμιά την θέση του Pierre Gasly στη Red Bull, και σε αυτό το σημείο, την αξίζει περισσότερο από τον Γάλλο.
Την ίδια πορεία ακολουθεί παράλληλα (χωρίς να το γνωρίζει) και η Toro Rosso. Η ομάδα που -το δίχως άλλο- είναι η «μικρή αδερφή» της RB, έχει πέσει πολλάκις στην ένδεια, για να φτάσει πλέον σήμερα να μετρά δύο βάθρα.
Έχοντας τη «ρετσινιά» της β’ ομάδας από την πρώτη στιγμή, η STR είχε ελάχιστες ελπίδες να τα πάει καλύτερα από την μητρική ομάδα. Κι όμως, αυτή ήταν που πήρε πρώτη νίκη, αυτή ήταν που είχε καλύτερη συγκομιδή βαθμών το 2008. Το pedigree της Faenza ήταν σα να μη χάθηκε μαζί με τη Minardi – έμεινε εκεί, για να εμπνεύσει τους επόμενους.
Η δουλειά που γίνεται όλα αυτά τα χρόνια τόσο στην Ιταλία, όσο και στη βρετανική βάση της ομάδας στο Bicester, είναι αξιοζήλευτη από άλλες ομάδες του midfield.
Είναι σαφής η θέση της ομάδας μέσα στο grid, αλλά αυτό δεν την εμπόδισε ποτέ από το να πάρει ανέλπιστα αποτελέσματα, να τα βάλει με εργοστάσια και πολύ πιο έμπειρους αντιπάλους.
Η Renault θα μπορούσε να πάρει παράδειγμα από αυτό που κατάφερε χθες η Toro Rosso, όντας κι αυτή μία ομάδα που γνώρισε πολλές απογοητεύσεις, προτού επιστρέψει εκεί που της αξίζει.
Οι Ιταλοί έπεσαν στην 9η και τη 10η θέση της βαθμολογίας, μέχρι να έρθει η υβριδική εποχή, ο Verstappen και ο Sainz, ο Gasly και ο Kvyat, ο Albon για να της δώσουν ξανά τη δυνατότητα να μάχεται ακόμα και για την 5η (!) θέση, ή αλλιώς την 2η στο midfield.
Ήδη φέτος έχει συλλέξει περισσότερους βαθμούς από όσους πήρε το 2018, και θέλει ακόμα 10 (που θα τους πάρει) για να ξεπεράσει και τη συγκομιδή του 2017.
Μαζί με τη Force India-Racing Point, η Toro Rosso αποτελεί μία μεγάλη σταθερά στο χάος που επικρατεί από τη θέση 7 και πίσω, και αυτό οφείλεται σε δύο βασικούς παράγοντες: την αρωγή της Red Bull και την νοοτροπία της.
Είναι δεδομένη η στήριξη από το μεγάλο εργοστάσιο, υλικά και οικονομικά, αλλά αυτό δεν θα αρκούσε, αν οι άνθρωποι που εργάζονται και πρέπει να αποδώσουν, δεν έκαναν αυτό που έπρεπε.
Μιλώντας με τον Χάρη Κουνένη, μέλος του αεροδυναμικού επιτελείου της ομάδας, καταλαβαίνει κανείς τη μενταλιτέ μέσα σε αυτήν. Το πρώτο πράγμα που θα πει είναι ότι πρέπει να προετοιμαστούν κατάλληλα για την Ουγγαρία – οι σαμπάνιες θα κρατήσουν λίγο, η σκληρή δουλειά πρέπει να συνεχιστεί.
Κι αυτό είναι που κάνει μία ομάδα που κατά τ’ άλλα θα μπορούσε να περιορίζεται απλώς στη συμμετοχή και στο να «συμπληρώνει τους αριθμούς», να ξεχωρίζει και να αποτελεί πρότυπο, ακόμα και για εργοστάσια που ακόμα παλεύουν για τον βαθμό της 10ης θέσης.
Η F1 είναι ένα σπορ που ορίζεται από τα χρήματα, τους πόρους. Έρχεται, όμως, μια βροχή και βγάζει στην επιφάνεια τον πολύ καλά κρυμμένο χαρακτήρα εκείνων των ανθρώπων, εκείνων των ομάδων, που κάνουν μία δουλειά που συνήθως μένει στην αφάνεια.
Ακούστε επίσης:
Ακολουθήστε μας στα Twitter, Instagram, Youtube, Discord και Spotify
