Η Red Bull είναι εδώ και χρόνια μια από τις ισχυρότερες παρουσίες στην Formula 1. Έχει πλέον στην ιδιοκτησία της δυο ομάδες και από το 2001 μέχρι και σήμερα, δεκάδες είναι οι οδηγοί που ανακαλύφθηκαν από την ομάδα του Helmut Marko και των συνεργατών του και πέρασαν από το επονομαζόμενο Red Bull Junior Programme. Αναπάντεχα, η ποιότητα των οδηγών αυτών έχει σημειώσει μεγάλες διακυμάνσεις, με κάποιους από αυτούς να έχουν επιτυχημένες καριέρες και κάποιους άλλους να εξαφανίζονται μετά από μια σεζόν ή μερικούς μόλις αγώνες. Παρόλο που ως brand η Red Bull έχει άμεση ισχύ επί τεσσάρων θέσεων στο grid (σε αντίθεση με άλλες ομάδες οι οποίες δεν έχουν τόση άμεση επιρροή στις ομάδες-πελάτες τους) έχει ένα ιδιαίτερο πρόβλημα το οποίο επαναλαμβάνεται.
Η εύρεση ενός καλού οδηγού ήταν και είναι ένα ρίσκο. Οι υπεύθυνοι των ομάδων καλούνται να πάρουν αποφάσεις με βάση την εικόνα ενός οδηγού με βάση λιγότερες από 100 εμφανίσεις, δεδομένων των λίγων αγώνων στους οποίους συμμετέχουν οι οδηγοί των μικρών κατηγοριών, σε σύγκριση με οποιοδήποτε άλλο «συμβατικό» άθλημα, όπως το ποδόσφαιρο ή το μπάσκετ. Ακόμη, η οδήγηση στις μικρότερες κατηγορίες, όπως η F3000, η F2 κτλ. απαιτεί διαφορετικά χαρακτηριστικά και προτερήματα σε σχέση με την F1. Έτσι, μια καλή εικόνα ενός οδηγού τα προηγούμενα χρόνια, δεν μεταφράζεται πάντα σε μια καλή πορεία στα σαλόνια της Formula 1.
Αυτή είναι ουσιαστικά η περίληψη της εικόνας του Προγράμματος αυτά τα 18 και κάτι χρόνια. Νέοι οδηγοί ανακαλύπτονται κάθε χρονιά και εισέρχονται στο πρόγραμμα, κάτι που έχει μεγάλο όφελος για τους ίδιους, κυρίως στο οικονομικό επίπεδο. Οι κορυφαίες θέσεις όμως είναι μόνο τέσσερις, δύο στην Red Bull Racing και δύο στην Scuderia Toro Rosso και αυτό δημιουργεί ένα πρόβλημα… ροής. Αυτός ήταν εξάλλου ο λόγος για τον οποίο η Red Bull αγόρασε την Minardi πίσω στο μακρινό πλέον 2005 και την μετονόμασε σε Scuderia Toro Rosso.
Με τις θέσεις να είναι καλυμμένες, οι οδηγοί που γερνούν και εξελίσσονται δεν μπορούν να προαχθούν σε ένα ανώτερο πρωτάθλημα, με την μεταφορά τους σε άλλες ομάδες να αποτελεί εξαιρετικά σπάνιο φαινόμενο. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί ο Carlos Sainz Jr., ο οποίος πήγε με δανεισμό στην Renault κατά την διάρκεια της σεζόν του 2017, μετά από δυόμισι χρόνια στην Toro Rosso. Ο Ισπανός είχε μια καλή πορεία στην Ιταλική ομάδα, αλλά δεν ήθελε να ανέβει στην μεγάλη ομάδα πλάι στον Verstappen, τον οποίο είχε ζήσει στην κοινή τους πορεία. Έτσι, ο ανερχόμενος οδηγός ζήτησε τη μεταγραφή στη Renault, η RB υπέκυψε στις πιέσεις, και τελικά τον έχασε οριστικά από την «οικογένεια», όταν αυτός μετέβη στη McLaren.
Αυτό το πρόβλημα ροής έχει μια λύση, την γρήγορη αποδέσμευση των οδηγών όταν αυτοί δεν αποδίδουν, η οποία όμως επιστρέφει πίσω στο ίδιο το πρόβλημα. Νέοι οδηγοί ανακαλύπτονται συνεχώς, οπότε πρέπει να αποδεσμεύονται οι ήδη υπάρχοντες οδηγοί όταν δεν αποδίδουν, ώστε να προαχθούν οι νέοι. Ταυτόχρονα, για να καλυφθεί το κενό, πρέπει να ανακαλύπτονται συνεχώς νέοι οδηγοί. Η Red Bull είναι από τις πιο ανυπόμονες ομάδες που έχουν υπάρξει στην F1, καθώς όπως έχουμε δει πρόσφατα, χρειάζεται μόνο μισή σεζόν κακών εμφανίσεων ώστε να υποβιβάσει οδηγούς στην Toro Rosso και να προβιβάσει αντίστοιχα άλλους στην Red Bull. Οι δυο ομάδες που διοικεί η Αυστριακή εταιρεία είναι αυτές με τις περισσότερες αλλαγές στο roster των οδηγών τους τα τελευταία χρόνια, σε σχέση με όλες τις υπόλοιπες ομάδες του grid.
Στην θεωρία, τα δυο φαινόμενα αυτά φαίνονται να αναιρούν το ένα το άλλο, οδηγώντας το περίπλοκο και ευαίσθητο σε μεταβολές σύστημα που ονομάζεται «ομάδα F1» σε μια φαινομενική κατάσταση ισορροπίας. Εντούτοις, αυτό δεν ισχύει, καθώς υπεισέρχονται στην εξίσωση συνεχώς νέοι οδηγοί, οι οποίοι δεν γνωρίζουν την ομάδα και δεν μπορούν να συνεργαστούν τελείως αποδοτικά με τα μέλη της. Επιπροσθέτως, οι νέοι οδηγοί αποτελούν ρίσκο όπως προαναφέρθηκε και επομένως στο τέλος της μέρας το μόνο που μένει είναι μια αβεβαιότητα. Η ίδια αβεβαιότητα που σκιαγραφεί το ρόστερ του Junior Programme, καθώς από τους σχεδόν 100 (!) που έχουν υπάρξει μέλη του Προγράμματος, μόνο οι τρεις από αυτούς (Vettel, Verstappen, Riciardo) μπορεί να πει κανείς ότι αποτέλεσαν πραγματικά σημαντικά ονόματα στο πρωτάθλημα.
Στην προσπάθειά της να μεγιστοποιήσει την προβολή της στις απανταχού πίστες του πλανήτη, η Red Bull δημιούργησε την μεγαλύτερη ακαδημία οδηγών που υπάρχει αυτή την στιγμή, τουλάχιστον όσον αφορά τον συνολικό αριθμό των οδηγών της. Δυστυχώς όμως δεν έχει καταφέρει να την διαχειριστεί σωστά και προσπαθώντας να μην χάσει την επένδυσή της σε πολλά υποσχόμενα ταλέντα, κάνει βιαστικές αποφάσεις, που τις κοστίζουν πολλά περισσότερα σε σχέση με αυτά που κερδίζει. Μένει μόνο να δούμε εάν θα μπορέσει να το συνειδητοποιήσει αυτό και να βελτιώσει την πολιτική της.
Ακολουθήστε μας στα Twitter, Instagram, Youtube, Discord και Spotify
