Γενέθλια οδηγών και αγώνες στην Ίμολα, μεταξύ των οποίων κι η ολέθρια τελευταία μάχη μεταξύ Didier Pironi και Gilles Villeneuve έγιναν με το ημερολόγιο να δείχνει 25 Απριλίου.
2004 – Ιταλία
Το Grand Prix του Αγίου Μαρίνου στην πίστα της Ίμολα ξεκίνησε με τον Jenson Button να ξεκινά για πρώτη φορά στην καριέρα του από την pole position. O Βρετανός έφυγε καλά αλλά η Ferrari ήταν άπιαστη και μετά τα πρώτα pitstop ο Michael Schumacher πέρασε στην πρώτη θέση, όπου και παρέμεινε μέχρι το τέλος.
Ο Button παρηγορήθηκε με την δεύτερη θέση του βάθρου, το οποίο συμπλήρωσε ο Juan Pablo Montoya με την BMW-Williams. O Κολομβιανός είχε νεύρα με τον Schumacher, όταν στον πρώτο γύρο και στην προσπάθειά του να περάσει τον Γερμανό, αυτός τον πέταξε εκτός πίστας.
https://www.youtube.com/watch?v=n8T_c__X7m8
2001 – Γερμανία
Χάνει τη ζωή του σε ατύχημα στο Eurospeedway του Lausitz o Michele Alboreto. Έχοντας οδηγήσει σε 215 Grand Prix με 7 ομάδες, μεταξύ των οποίων η Ferrari και η Tyrrell, ο Alboreto ήταν ένας από τους πιο πεπειραμένους οδηγούς της Formula 1, μέχρι την απόσυρσή του το 1994.
Ο Ιταλός κατέκτησε 5 νίκες στην Formula 1, τις 2 εκ των οποίων κατά τη διάρκεια του πρωταθλήματος του 1985. Αυτή ήταν η καλύτερη σεζόν στην καριέρα του, όταν βρέθηκε κοντά στην κατάκτηση του πρωταθλήματος με την Ferrari. Όμως 4 συνεχόμενες εγκαταλείψεις στο φινάλε της σεζόν τον άφησαν εκτός μάχης, με τον τίτλο να καταλήγει στην McLaren και τον Alain Prost.
Ο Alboreto συνέχισε με επιτυχία την καριέρα του στα Sportscars και το 1997 πήρε τη νίκη στον 24ωρο αγώνα του Le Mans, με την ομάδα της Joest Racing και μαζί με τους Stefan Johansson και Tom Kristensen.
Το 2001 βρισκόταν στην ομάδα της Audi, συμμετέχοντας στο αμερικάνικο πρωτάθλημα αντοχής, έχασε τον έλεγχο του πρωτότυπου που οδηγούσε, στο πλαίσιο δοκιμών στο Eurospeedway και συγκρούστηκε, δυστυχώς θανάσιμα, με τις μπαριέρες. Ήταν μόλις 44 ετών.
1999 – Ιαπωνία
Μία εβδομάδα μετά την έναρξη της σεζόν στη Μαλαισία ο Kenny Roberts Jr. ανέβηκε για δεύτερο συνεχόμενο αγώνα στο πρώτο σκαλί του βάθρου. Ο Αμερικάνος ήταν από την αρχή του αγώνα στην κορυφή με τη Suzuki και δεν δυσκολεύτηκε να κερδίσει.
Δεύτερος ήταν ο Mick Doohan με την Repsol Honda, ενώ τη μάχη για την τρίτη θέση κέρδισε ο Norick Abe με την Antena 3 Yamaha. Στα αξιοσημείωτα του αγώνα, το ατύχημα του John Kocinski από την 4η θέση στην προσπάθεια να ανοίξει τη διαφορά του από τον Sete Gibernau.
1993 – Άγιος Μαρίνος
Παρά την εξαιρετική εκκίνηση του Damon Hill και το γεγονός ότι βρέθηκε πίσω κι από την McLaren του Ayrton Senna μετά τα πρώτα pitstops, o Alain Prost ανέκαμψε και πήρε τη νίκη στο Grand Prix του Αγίου Μαρίνου.
Ο Γάλλος έκανε ένα από τα καλύτερα προσπεράσματα της καριέρας του, όταν προσπέρασε ταυτόχρονα τους Hill και Senna, για να περάσει πρώτος στον 17ο γύρο, όπου παρέμεινε μέχρι το τέλος. Αντίθετα οι 2 αντίπαλοί του εγκατέλειψαν με μηχανικά προβλήματα.
Στο βάθρο ανέβηκε ο Michael Schumacher με την Benetton και ο Martin Brundle με την Ligier, ενώ συνολικά μόλις 6 οδηγοί είδαν την καρό σημαία.
1990 – Γαλλία
Έρχεται στον κόσμο στο προάστιο Pontoise του Παρισιού ο Jean-Eric Vergne, μετέπειτα οδηγός της Formula 1 και της Formula E. Από μικρός ο Γάλλος έδειξε την ταχύτητα του, καθώς έγινε μέλος της ακαδημίας της Red Bull, ενώ κατέκτησε το πρωτάθλημα στην Βρετανική Formula 3 και τη δεύτερη θέση στο πρωτάθλημα της Formula Renault.
Αυτό του έδωσε το παράθυρο να μπει τελικά στην Formula 1 το 2012 με την ομάδα της Toro Rosso. Εκεί παρέμεινε για 3 σεζόν, συμμετέχοντας σε συνολικά 58 Grand Prix, με καλύτερο τερματισμό την έκτη θέση σε 2 αγώνες (Καναδάς 2013, Σιγκαπούρη 2014).
Για το 2015 αντικαταστάθηκε από τον Max Verstappen και βρήκε θέση ως αναπληρωματικός οδηγός της Ferrari. Παράλληλα ξεκίνησε την καριέρα του σε άλλες κατηγορίες, με πιο πετυχημένη την πορεία του στην Formula E. Μετά από 2 μέτριες χρονιές, ο Vergne μεταπήδησε στην ομάδα της Techeetah, με την οποία πήρε και την πρώτη του νίκη στο φινάλε της χρονιάς στο Μόντρεαλ.
Η βελτίωσή του ήταν εμφανής και την απέδειξε και με το παραπάνω έναν χρόνο αργότερα, κατακτώντας το πρωτάθλημα στον προτελευταίο αγώνα της χρονιάς στη Νέα Υόρκη. Το κατόρθωμα αυτό το επανέλαβε και την επόμενη σεζόν, όπου παρά τα προβλήματα στο τελευταίο διπλό ePrix πήρε το δεύτερο συνεχόμενο πρωτάθλημα.
Παραμένει οδηγός της Techeetah και για τη φετινή σεζόν, χωρίς όμως να πανηγυρίσει ακόμη νίκη, έχοντας ανεβεί στο βάθρο μόλις στον τελευταίο αγώνα που έγινε στο Μαρακές.
1985 – Ολλανδία
Γεννιέται στο Rhenen της Ουτρέχτης ο Giedo van der Garde, μετέπειτα οδηγός της Caterham και παρολίγον της Sauber στην Formula 1. Εκεί βρέθηκε μετά από μία περίεργη πορεία στις μικρότερες κατηγορίες.
Παρά την κατάκτηση του τίτλου στην Formula Renault το 2008 και την παρουσία του στα προγράμματα εξέλιξης της Renault και της McLaren, o van der Garde δεν βρέθηκε σε ομάδα της Formula 1, παρά μόνο σε θέση δοκιμαστή.
Αυτό έγινε μέχρι το 2013 όταν κι η Caterham του έδωσε συμβόλαιο οδηγού. Ο Ολλανδός ολοκλήρωσε την χρονιά με μερικές καλές εμφανίσεις, κυρίως στις κατατακτήριες δοκιμές, όπου κατάφερε να μπει δις στο Q2, κάτι που του εξασφάλισε συμβόλαιο με τη Sauber.
Η παρουσία άλλων οδηγών δεν του επέτρεψε να μπει στο κόκπιτ της C33 παρά μόνο σε ελεύθερες δοκιμές, με τον van der Garde να έχει συμβόλαιο πρώτου οδηγού για το 2015. Όμως ο ερχομός των Ericsson και Nasr στην ομάδα, άφησε τον Ολλανδό εκτός F1, παρά τις δικαστικές διαμάχες που ακολούθησαν. Ο ίδιος συνέχισε την καριέρα του σε άλλες κατηγορίες, χωρίς όμως ιδιαίτερες επιτυχίες.
1982 – Ιταλία
Το Grand Prix του Αγίου Μαρίνου για το πρωτάθλημα του 1982 διεξήχθη κάτω από πολύ δύσκολες συνθήκες, καθώς η μάχη μεταξύ FISA-FOCA οδήγησε στο μποϊκοτάζ του αγώνα από 4 ομάδες του grid (Brabham, McLaren, Willaims και Lotus).
Έτσι μόνο 7 ομάδες και 14 οδηγοί βρέθηκαν στο grid του αγώνα, ο οποίος μετά τις εγκαταλείψεις των 2 Renault, εξελίχθηκε σε μία μάχη μεταξύ των 2 Ferrari του Didier Pironi και του Gilles Villeneuve.
Ο Villeneuve βρισκόταν στην πρώτη θέση του αγώνα, μπροστά από τον teammate του, όταν από η ομάδα διέταξε και τους 2 οδηγούς να προστατέψουν τα μονοθέσιά τους από μηχανικές βλάβες. Όμως ο Pironi επιτέθηκε και στον τελευταίο γύρο προσπέρασε τον Villeneuve, για να πάρει τελικά τη νίκη για μόλις 3 δέκατα του δευτερολέπτου.
Ο Καναδός ήταν έξαλλος με τα όσα συνέβησαν, λέγοντας ότι δεν θα ξαναμιλήσει ποτέ με τον Pironi. Δυστυχώς τα λόγια του βγήκαν αληθινά, καθώς λίγες ημέρες αργότερα σκοτώθηκε στις κατατακτήριες του Βελγικού Grand Prix στο Zolder.
1981 – Βραζιλία
Έρχεται στη ζωή στο Σάο Πάολο, ο Felipe Massa. Ένας από τους πιο δημοφιλείς οδηγούς των τελευταίων ετών στη Formula 1, o Massa συμμετείχε σε 272 Grand Prix με την Sauber, τη Ferrari και τη Williams κατά σειρά.
Η καριέρα του ξεκίνησε μετά από επιτυχίες στην Formula 3000, οι οποίες τον έκαναν μέλος της ακαδημίας της Ferrari. Από εκεί βρήκε θέση οδηγού στην Sauber, με την οποία κατάφερε να τερματίσει στην 13η θέση. Την επόμενη χρονιά έμεινε εκτός πρωταθλήματος, έχοντας θέση δοκιμαστή στην Ferrari, για να επιστρέψει το 2004 στη Sauber.
Μετά από 2 σεζόν με αρκετά σκαμπανεβάσματα στην απόδοσή του, η φυγή του Rubens Barrichello από την Scuderia, έφερε τον Massa στο πλάι του Michael Schumacher. Με την υποστήριξη του Γερμανού, ο Massa κατάφερε να πάρει τις πρώτες 2 νίκες της καριέρας του, αρχικά στην Τουρκία και στο φινάλε της σεζόν, στο Grand Prix της Βραζιλίας.
Με την φυγή του Schumacher και τον ερχομό του Raikkonen, o Massa συνέχισε να κατακτά νίκες και βοήθησε τον Φινλανδό στο να κάνει την ανατροπή και να πάρει τον τίτλο το 2007. Την επόμενη σεζόν ήταν όμως η δική του σειρά να παλέψει για το στέμμα του πρωταθλητή.
Παρότι πάλεψε σκληρά και κέρδισε τον τελευταίο αγώνα στην πατρίδα του, είδε τον Lewis Hamilton να προσπερνάει στην προτελευταία στροφή τον Timo Glock και να παίρνει τους βαθμούς της πέμπτης θέση και τελικά το πρωτάθλημα, μόλις για 1 βαθμό.
Με τους νέους κανονισμούς να μπαίνουν στην F1 για το 2009, ο Massa δυσκολεύτηκε να βρει ρυθμό με το μέτριο μονοθέσιο της Ferrari. Όμως, όλα έπαψαν να έχουν σημασία, όταν στις κατατακτήριες του Grand Prix της Ουγγαρίας, ένα ελατήριο από το μονοθέσιο της Brawn του Barrichello χτύπησε στο κεφάλι τον Massa, ο οποίος έχασε τις αισθήσεις του και βρέθηκε στις μπαριέρες. Αμέσως διακομίστηκε στο νοσοκομείο, όπου έδωσε μάχη για τη ζωή του, βγαίνοντας όμως νικητής.
Παρότι έμεινε εκτός για το υπόλοιπο του πρωταθλήματος, επέστρεψε το 2010 στο πλάι του Fernando Alonso στη Ferrari, όπου παρέμεινε μέχρι το 2013, χωρίς να έχει ιδιαίτερες επιτυχίες. Μεταγράφηκε στη Williams, όπου πανηγύρισε την τελευταία pole της καριέρας του (Αυστρία 2014) και ανέβηκε άλλες 5 φορές στο βάθρο.
Το 2017 ολοκλήρωσε, έστω και με έναν χρόνο καθυστέρηση, την καριέρα του στην Formula 1, έχοντας συνολικά 11 νίκες, άλλες 30 παρουσίες στο βάθρο, 16 pole positionw και 15 ταχύτερους γύρους. Συνέχισε την καριέρα του στην Formula E, όπου και συνεχίζει μέχρι φέτος, οδηγώντας για την ομάδα της Venturi.
Ακολουθήστε μας στα Twitter, Instagram, Youtube, Discord και Spotify
