Στο προηγούμενο άρθρο έγινε αναφορά στους αναβάτες του MotoGP που ξεχώρισαν για το 2016, δυστυχώς για κάποιους όμως η φετινή χρονιά δεν πήγε και τόσο καλά. Ατυχίες, τραυματισμοί αλλά και λάθη, συνθέτουν το παζλ αυτών που περιμέναμε να δούμε αυτό το «κάτι παραπάνω».
Αρχή γίνεται με τον περσινό Παγκόσμιο Πρωταθλητή, Jorge Lorenzo. Η χρονιά δεν ήταν καλή για τον Ισπανό, ο οποίος όμως έκλεισε τις φετινές του υποχρεώσεις όπως ακριβώς τις ξεκίνησε: με νίκη.
Ο Lorenzo ήταν στο παιχνίδι του τίτλου για τουλάχιστον τη μισή περίοδο, δείχνοντας όμως σαφή αδυναμία στη διαχείριση των αγώνων με μικτές ή βρόχινες συνθήκες. Είχε ασυνήθιστα άσχημα αποτελέσματα για τη φήμη του, ενώ σε καμία περίπτωση δεν είδαμε φέτος τον σταθερότατο αναβάτη που βλέπαμε παλαιότερα.
Τα αποτελέσματά του ώσπου ανακοίνωσε την μεταγραφή του στην κόκκινη ομάδα της Ducati ήταν αρκετά δυνατά, ώστε να του εξασφαλίζουν βλέψεις για έναν δεύτερο συνεχόμενο -και τέταρτο συνολικά- τίτλο.
Ωστόσο, στη συνέχεια ο Lorenzo «παραδόθηκε», χωρίς να κυνηγά αποτελέσματα στους αγώνες του και ειδικά σε αυτούς που δεν γίνονταν σε στεγνό οδόστρωμα. Εκεί, απλά, περιφερόταν στην πίστα. Παρ’ όλα αυτά, ο Μαγιορκέζος πραγματοποίησε φέτος και κάποιους, πολύ σπουδαίους αγώνες.
Ήταν εξαιρετικός στο Γαλλικό Grand Prix, κατατροπώνοντας τον ανταγωνισμό με μεγάλη μάλιστα διαφορά. Έδωσε τρομερές μάχες και τις κέρδισε, νικώντας κυριολεκτικά στο νήμα τον Marquez στο Mugello. Και φυσικά στη Βαλένθια, την αυλαία της φετινής χρονιάς, όπου ο Ισπανός αποχαιρέτισε την επί 9 χρόνια ομάδα του με μια εμφατική νίκη.
Για το 2017, θα τον δούμε να οδηγεί για λογαριασμό της Ducati, με τα πρώτα δείγματα να είναι μεν θετικά, όχι όμως καταπληκτικά. «Μπορεί ο Ισπανός να βρίσκεται στο κυνήγι του τίτλου;», αναρωτιούνται μερικοί. Κρίνοντας από το πείσμα του, την ταχύτητά του, αλλά και τις δηλώσεις των συναδέλφων του, τολμώ να πω ναι. Ο χρόνος όμως θα μας απαντήσει πιο εύστοχα.
Ο πρωην πια teammate του Lorenzo, Valentino Rossi, φέτος είχε μια δύσκολη χρονιά. Όχι όμως και κακή, αλίμονο· είναι 37 ετών και ακόμη είναι σε θέση να μάχεται για νίκες και πρωταθλήματα.
Ο Ιταλός, ως τα μισά του φετινού πρωταθλήματος, ήταν εξαιρετικά φορμαρισμένος, ενώ μπορεί να πει κανείς πως ήταν και ο ταχύτερος αναβάτης στην πίστα. Όμως έκανε λάθη, λάθη τα οποία απέφευγε εξαιρετικά καλά τις προηγούμενες χρονιές.
Φέτος τα έκανε μαζεμένα – και το παραδέχθηκε – σε μία χρονιά όπου ήταν και άτυχος. Γιατί μπορεί η πτώση του στο Texas να ήταν καθαρά δικό του λάθος, όμως το σπάσιμο του κινητήρα της M1 μέσα στην Ιταλία ήταν αυτό που τον φόρτωσε με άγχος, το οποίο και πλήρωσε με πτώση στην Ολλανδία και ένα κακό αποτέλεσμα στη Γερμανία (8ος).
Η συνέχεια ήταν δύσκολη για τον Rossi, ο οποίος το μόνο που μπορούσε να κάνει από τα μισά της χρονιάς και έπειτα, ήταν να ελπίζει σε μία πτώση ή μηχανική βλάβη του Marquez, ώστε να τεθεί ξανά στο κυνήγι του τίτλου.
Οι πτώσεις ήρθαν για τον Ισπανό, όμως ήταν πλέον αργά. Ο μεγάλος αντίπαλος του Vale είχε ήδη εξασφαλίσει τον τίτλο όταν άρχισε να πέφτει, ενώ η μηχανική βλάβη δεν ήρθε ποτέ. Ταυτόχρονα, στο δεύτερο μισό του πρωταθλήματος η Honda ήταν πιο δυνατή, δυσκολεύοντας και άλλο το έργο του Ιταλού.
Ο Rossi θα έχει και το 2017 ένα δύσκολο έργο. Μπορεί ο άσπονδος φίλος του Lorenzo να αποχώρησε από την ομάδα, όμως ο 37χρονος φέτος θα έχει να αντιμετωπίσει ένα τρομερά ταχύ αναβάτη, τον Maverick Vinales. Παρ’ όλα αυτά, ο Rossi είναι ένας αναβάτης ο οποίος έχει αποδείξει ότι μπορεί να νικήσει τους πάντες, μην απορήσετε αν το κάνει και φέτος.
Συνέχεια γίνεται με τον Dani Pedrosa. Μια χρονιά αρκετά άσχημη για τον 31χρονο, ο οποίος όμως δεν χάλασε την παράδοση και κέρδισε – και φέτος – κάποιον αγώνα. Για να είμαστε απόλυτα ειλικρινείς, ο αγώνας που κέρδισε φέτος ο Dani (Misano), ήταν και η μοναδική φορά που είδαμε τον πραγματικό Pedrosa.
Οι δύο μόλις τερματισμοί στο βάθρο για το 2016, αντικατοπτρίζουν ακριβώς το γεγονός ότι ο συμπαθής αναβάτης δεν ήταν φέτος στα καλύτερά του. Φυσικά και για αυτή τη χρονιά ο τραυματισμός δεν έλειψε από τον βραχύσωμο Ισπανό, ο οποίος μέσα στην πίστα της ομάδας του έπεσε σπάζοντας την δεξιά κλείδα του.
Αυτή η άσχημη στιγμή τον άφησε εκτός για τρία ολόκληρα GP, επιστρέφοντας στο τελευταίο αγώνα της περιόδου μόνο και μόνο για να έχει ακόμη μία – ευτυχώς ανώδυνη αυτή τη φορά – πτώση. Ο απολογισμός του Dani ήταν η 6η θέση στην τελική κατάταξη, η οποία είναι και η χειρότερη θέση του από όταν ανέβηκε στη μεγάλη κατηγορία το 2006.
Η ερχόμενη χρονιά και πάλι αναμένεται δύσκολη για τον Ισπανό, ο οποίος όμως καλό είναι να μην πάψει ποτέ να υπολογίζεται, τόσο από τον αντιπάλους του, όσο και από τους φίλους του αθλήματος.
Και περνάμε στον Andrea Iannone. Ο Ιταλός όταν τερμάτιζε τα πήγαινε καλά, το πρόβλημα όμως ήταν ότι αυτό συνέβαινε σπάνια. Σε όλο το πρωτάθλημα ο «Maniac» είχε μία νίκη, τρία βάθρα, έξι εγκαταλείψεις και τέσσερις αποχές, λόγω τραυματισμού. Αυτό αυτόματα σημαίνει ότι συνέλεξε βαθμούς σε μόλις οκτώ αγώνες, από τους συνολικά δεκαοκτώ.
Φέτος οι προσδοκίες για τον ίδιο και την ομάδα του ήταν αρκετά υψηλές, όμως ο Iannone φαινόταν σαν να βιάζεται να φέρει το αποτέλεσμα. Αυτό δεν ήταν άλλο από τη νίκη, η οποία και ήρθε τελικά στον 10ο αγώνα της χρονιάς.
Ως τότε όμως, ο συμπαθής – νυν – αναβάτης της Suzuki είχε πολλές εγκαταλείψεις, ενώ είχε παρασύρει μαζί του σε κάποιες από αυτές και άλλους (Dovizioso – Αργεντινή, Lorenzo – Βαρκελώνη). Πέρα από αυτά όμως, ο Ιταλός απέδειξε – και πάλι – ότι είναι ένας πολύ γρήγορος αναβάτης, με σιδερένια θέληση και μαχητικότητα.
Η νέα πρόκληση που θα έχει για το 2017 ακούει στο όνομα Suzuki, με τα πρώτες εντυπώσεις να είναι ενθαρρυντικές. Σίγουρα ο Iannone θα είναι και φέτος στις μάχες για τις πρώτες θέσεις.
Ο αναβάτης – αρνητική έκπληξη της χρονιάς για το 2016, θα λέγαμε ότι είναι ο Bradley Smith. Ο Βρετανός φαίνεται ότι δεν βολεύτηκε ποτέ στα νέα ελαστικά της Michelin, πραγματοποιώντας για φέτος την χειρότερή του – και με διαφορά μάλιστα – εμφάνιση στο MotoGP. Μόλις 17ος στην τελική κατάταξη, δεν θύμιζε σε καμία περίπτωση τον αναβάτη που είδαμε πέρυσι να τελειώνει τη σεζόν ως η κορυφαία δορυφορική συμμετοχή, στην 6η θέση του πρωταθλήματος.
Πέρυσι ο Smith ήταν συχνά μέσα ή κοντά στην πρώτη πεντάδα, τη στιγμή που φέτος, το καλύτερό του αποτέλεσμα ήταν μια 7η θέση στο Mugello τον Μάϊο. Σαν να μην έφτανε όμως η κακή φετινή του απόδοση, ο Βρετανός «χτυπήθηκε» και από την ατυχία, όταν σε πτώση που είχε στην Τσεχία τραυματίστηκε.
Ως εκ τούτου, ο Βρετανό έχασε τα τρία επόμενα Grand Prix, συμπεριλαμβανομένου και του εντός έδρας αγώνα του στο Silverstone. Το 2016 ήταν μια βασανιστική χρονιά θα λέγαμε για τον πρώην αναβάτη του Herve Poncharal, ο οποίος όμως θέλησε να κάνει ένα νέο ξεκίνημα για του χρόνου με την εργοστασιακή ομάδα της KTM.
Έτσι, ατενίζοντας νέους ορίζοντες στην καριέρα του, ο 26χρονος αναβάτης ξεκινάει μια νέα σεζόν στο MotoGP, έχοντας ένα μεγάλο κίνητρο: να πετύχει με την πρωτοεμφανιζόμενη ομάδα των Αυστριακών.
Για το τέλος, αφήσαμε τον «rookie of the year», Tito Rabat. Τυπικά βέβαια ο τίτλος για τον Ισπανό, καθώς ήταν και ο μοναδικός πρωτοεμφανιζόμενος της κατηγορίας. Ο Παγκόσμιος Πρωταθλητής της Moto2 φέτος ήταν μια σκιά που για να την βρεις, έπρεπε κάθε φορά να ψάχνεις την κατάταξη.
Δεν του πήγε καλά η μετάβαση του 27χρονου, ο οποίος μπορεί να κατάφερε να δει αρκετές φορές την σημαία του τερματισμού (15 φορές σε 18 αγώνες), όμως τα αποτελέσματά του ήταν πενιχρά. Καλύτερος τερματισμός μια 9η θέση μόλις στη δεύτερη συμμετοχή του, με την συνέχεια να μην είναι ανάλογη, ολοκληρώνοντας τη χρονιά στην 21η θέση του βαθμολογικού πίνακα.
Τη νέα χρονιά θα βρίσκεται και πάλι στην ίδια ομάδα, η οποία του δίνει μια δεύτερη ευκαιρία να αποδείξει ότι αξίζει αγωνίζεται στο MotoGP με τα χρώματά της.
Το 2017 ξεκίνησε και επίσημα με το τέλος του αγώνα της Βαλένθια έναν μήνα πριν, όμως απομένει ακόμη αρκετός καιρός ώστε οι αναβάτες να πάρουν θέση στο grid του πρώτου αγώνα της χρονιάς στο Qatar στα τέλη Μαρτίου. Ως τότε θα υπάρξουν και ενδιάμεσες δοκιμές, τις οποίες φυσικά και θα είμαστε εδώ να σας μεταφέρουμε όλη την δράση από το ταχύτερο πρωτάθλημα σε δύο τροχούς.
Stay tuned!
Ακολουθήστε μας στα Twitter, Instagram, Youtube, Discord και Spotify
