Από το θερινό διάλειμμα κι εντεύθεν, ο Lewis Hamilton έχει πάρει προσωπικά την υπόθεση «τίτλος» και μοιάζει πλέον πιο κοντά από ποτέ στην κατάκτησή του. Πώς κατάφερε ο Βρετανός να είναι στο +66 με τρεις αγώνες να απομένουν; Τι λένε οι αριθμοί;
Η φετινή χρονιά ξεκίνησε με νίκη του Sebastian Vettel, και μαζί με τους πανηγυρισμούς της Scuderia, ήρθαν κι οι «πανηγυρισμοί» του κοινού, που ήθελε όσο τίποτε μία μάχη ανάμεσα σε δύο ομάδες, ανάμεσα σε δύο κορυφαίους της γενιάς τους.
Όλα κύλησαν ομαλά σχετικά με αυτό το σενάριο, καθώς μέχρι και τον Καναδά, οι δύο διεκδικητές είχαν αρκετά μοιρασμένα αποτελέσματα (2 νίκες ο Hamilton, 3 ο Vettel), όμως εκεί ξεκίνησε η πρώτη μεγάλη «αντεπίθεση», όχι τόσο από τον Βρετανό, όσο από την ίδια τη Mercedes. Οι πρωταθλητές μπόρεσαν να λύσουν μία σειρά προβλημάτων που τους κρατούσαν πίσω σε σχέση με την Ferrari, ειδικά στον τομέα της πίσω ανάρτησης, καθώς και του ρύγχους, δύο μέρη που άλλαξαν άρδην στην W08.
Αζερμπαϊτζάν και Αυστρία αύξησαν το σασπένς, καθώς οι Ricciardo και Bottas πήραν τις νίκες εκεί, όμως στο Silverstone ο Hamilton θα έπαιρνε μία εμφατική νίκη, αποδεικνύοντας πως τίποτα δεν είχε τελειώσει. Η νίκη του Vettel δύο εβδομάδες μετά στην Ουγγαρία έκλεισε ιδανικά το πρώτο μισό της χρονιάς, με τον Γερμανό μόις 14 βαθμούς μπροστά από τον αντίπαλό του. Μηδαμινή διαφορά με τα τωρινά δεδομένα της F1, αλλά και με την προοπτική ο Hamilton να έκανε το βήμα παραπάνω.
Και το έκανε. Στο Βέλγιο, η απόδοσή του ήταν παροιμιώδης, ενώ στη Monza δεν είχε αντίπαλο, τερματίζοντας άνετα πρώτος, για να κάνει το 2/2, πριν την έναρξη της ασιατικής περιόδου. Πολλά μπορούν να ειπωθούν για αυτό το κομμάτι της σεζόν. Κάποιοι θα το χαρακτήριζαν ακόμα και αυτό που έκρινε τελικά τη συνέχεια, μέχρι σήμερα, αλλά δεν ήταν τόσο καθοριστικό για τον τίτλο, όσο για τον ίδιο τον Hamilton. Ο ίδιος μπόρεσε να βρει τον καλό του εαυτό, να εκμεταλλευτεί κάθε πλεονέκτημα της W08, από τον τρομερό ρυθμό που έχει σε πίστες με μεγάλες ευθείες και γρήγορες καμπές, ως την αξιοπιστία της. Η ήττα από τον Rosberg πέρυσι λειτούργησε ως σωστό «ξυπνητήρι», αφυπνίζοντας και θυμίζοντάς του ότι πρέπει να περάσει το όριο, ειδικά όταν απέναντί του έχει μία άλλη ομάδα, με δικές τις αρχές, δικό της τρόπο λειτουργίας, και δικά της κίνητρα.
Σε αυτό το άκρως ευνοϊκό κλίμα για τον Hamilton ήρθε να προστεθεί και το ατύχημα της εκκίνησης στη Σιγκαπούρη, που είδε τον μεγάλο του αντίπαλο να εγκαταλείπει μετά από τρεις στροφές και τον ίδιο να κερδίζει. Εκεί ήταν που ξεκίνησε η «αντίστροφη μέτρηση». Ακόμα και τα ζητήματα αξιοπιστίας να μην έρχονταν σε Sepang και Suzuka για τον Vettel, το καλύτερο που θα μπορούσε θα ήταν (πιθανότατα) η 2η θέση στη Μαλαισία κι η 3η στην Ιαπωνία, με δεδομένη πάντα την εικόνα του αγώνα συνολικά και τον ρυθμό που έδειξε να έχει ο ίδιος ο Vettel στην πρώτη περίπτωση κι ο Raikkonen στη δεύτερη. Αν θέλετε να μιλήσουμε με αριθμούς, εφόσον ο Γερμανός τερμάτιζε 2ος στη Μαλαισία και 3ος στην Ιαπωνία, η διαφορά αυτή τη στιγμή θα ήταν στους 33 βαθμούς, πράγμα που πάλι δίνει το «αβαντάζ» στον Βρετανό.
Όμως, ας κοιτάξουμε την συνολική εικόνα. Μετά το καλοκαιρινό break, ο Hamilton έχει πάρει πάνω από τους διπλάσιους βαθμούς από τον έτερο διεκδικητή (143 έναντι 63), ενώ, αν εξαιρέσουμε την Ιαπωνία, στην οποία ο Vettel δεν αγωνίστηκε καν, η διαφορά είναι 118 με 63. Και πάλι, ο οδηγός της Mercedes είναι ανώτερος.
Ίσως η πραγματική εικόνα της W08 να είναι στον Bottas. Τα προβλήματα με τα ελαστικά, η έλλειψη ρυθμού με τις πιο μαλακές γόμες, όλα αυτά τα προβλήματα που ταλάνιζαν τη Mercedes από τον Μάρτιο εμφανίζονται ακόμα -ως έναν βαθμό- στον Φινλανδό. Ο Hamilton όμως έχει καταφέρει να βρει το σημείο που όλες αυτές οι παθογένειες εξαλείφονται.
Πλέον, θέλει 9 βαθμούς παραπάνω από τον Vettel στο Μεξικό για να στεφθεί πρωταθλητής. Αν θα το καταφέρει ή όχι, ίσως να μην τον ενδιαφέρει. Το θέμα είναι να το πετύχει. Κι οι οιωνοί είναι με το μέρος του.
Ακολουθήστε μας στα Twitter, Instagram, Youtube, Discord και Spotify
