Blog: Λάθος προσεγγίσεις

Η γυναίκα στην F1 αντιμετωπίζεται σαν «ξένο σώμα», απομονωμένη από την ανδρική κοινότητα. Κι οι λάθος προσεγγίσεις την απομακρύνουν ακόμα περισσότερο. 

Η ιστορία της γυναίκας στο motorsport θα μπορούσε να χωρέσει σε μερικές σελίδες. Αυτό δεν μειώνει τη σημασία της, αλλά δείχνει τον αντίκτυπό της σε ό,τι έχει ρόδες.

Μπορεί η σύζυγος του Karl Benz, Bertha Benz, να ήταν αυτή που ώθησε τον εφευρέτη του πρώτου αυτοκινήτου να το βάλει στην παραγωγή, μετά από ένα δικό της ταξίδι στην… πεθερά του, όμως από εκεί και μετά, το ζήτημα «αυτοκίνητο» έγινε καθ’όλα αντρική ενασχόληση. Τόσο η οδήγηση, όσο κι οι αγώνες, ήταν κάτι το ανδροκρατούμενο, με τις γυναίκες να απέχουν είτε συνειδητά, είτε γιατί δεν τους επετράπη.

Στην F1, πέρασαν πέντε γυναίκες, μία βαθμολογήθηκε (η Ιταλίδα Lella Lombardi πήρε μισό βαθμό), αλλά έπρεπε να περάσουν 22 χρόνια για μπορέσει μία οδηγός, η Susie Wolff, να λάβει μέρος σε αγωνιστικό τριήμερο, στη Μ. Βρετανία το 2014.

Όλο αυτό το διάστημα, αλλά και μετά από εκείνη την Παρασκευή-ορόσημο, οι γυναίκες αντιμετωπίζονται ως κάτι ξεχωριστό για την F1, κάτι οριακά «εξωγήινο». Σε άλλες κατηγορίες, είτε μονοθέσιων είτε αυτοκινήτων, η συμμετοχή τους είναι σαφώς περιορισμένη, αλλά γίνεται εγγενώς: άντρες και γυναίκες αγωνίζονται μαζί, δίνουν μάχες μαζί.

Η ιππασία και το motorsport είναι τα δύο σπορ που επιτρέπουν αυτήν την μεικτή συμμετοχή, κι όμως στην F1, αυτό αγνοείται επιδεικτικά.

Διοργανώνονται ξεχωριστά events για να μπορέσουν οι γυναίκες οδηγοί να εγκλιματιστούν, για να γράψουν τα πρώτα τους χιλιόμετρα με ένα μονοθέσιο αυτού του επιπέδου, με πιο πρόσφατο παράδειγμα τη filming day της Sauber για την Tatiana Calderon, που έχει ρόλο οδηγού εξέλιξης στην ελβετική ομάδα.

Πώς μπορεί να συνεισφέρει στην εξέλιξη του μονοθέσιου μία οδηγός που μόλις έγραψε τα πρώτα 100 χιλιόμετρά της με αυτό; Πόσο μπορεί να δουλέψει στον προσομοιωτή χωρίς να έχει επαφή με την πραγματικότητα;

Πρόσφατα, η ανακοίνωση μίας κατηγορίας αποκλειστικά για γυναίκες, της W Series, έγινε δεκτή με μία σωρεία αντιδράσεων, που ως επί το πλείστον έχαναν το νόημα της εγκαθίδρυσης ενός τέτοιου πρωταθλήματος – άλλα δεν άγγιξαν ποτέ το πόσο λάθος μήνυμα δύναται να περάσει.

Οι περισσότεροι στάθηκαν στο πόσο άδικο είναι για τους άντρες να έχουν να ανταγωνιστούν ένα «σύστημα» που θέλει γυναίκες στο σπορ «με το ζόρι» (επιχείρημα που μόνο χλεύη προκαλεί), αλλά κανείς δεν έκανε λόγο για το αντίθετο: πόσο κακό κάνεις στις γυναίκες η απομόνωση;

Αλληλένδετα στοιχεία όμως, η διστακτικότητα (ή και άρνηση) των ομάδων της F1 να δώσουν χρόνο σε γυναίκες μέσα στην πίστα, σε συνθήκες Grand Prix, με τη δημιουργία μίας ξεχωριστής κατηγορίας για αυτές. Η ιδέα της W Series δεν ήρθε εν μία νυκτί, και σε αυτό δεν συνηγόρησε η ανάγκη της ένταξης των γυναικών στο σπορ, αλλά της θέλησης των γυναικών οδηγών να πάρουν ευκαιρίες.

Αν η υπεύθυνη της FIA για τις γυναίκες στο motorsport, Carmen Jorda, ήταν μία ικανή επικεφαλής, με όραμα και ιδέες, κι όχι μία «γλάστρα» της γερουσίας που διοικεί την Ομοσπονδία για να ρίξουν κάτω από το χαλί το εν λόγω θέμα, η W Series δεν θα υπήρχε καν. Η λύση θα είχε βρεθεί με τις ομάδες της Formula 1 που έχουν ήδη γυναίκες στο δυναμικό τους, είτε που θέλουν να πράξουν κάτι αντίστοιχο, στα πρότυπα της Marussia πριν μερικά χρόνια, ή της Sauber από πέρυσι. Η παρουσία τους σε FP sessions θα ανέβαζε το επίπεδο των ικανοτήτων τους, θα τις ενέτασσε πιο ομαλά σε αυτό το υψηλό κι άκρως απαιτητικό επίπεδο, και θα έδινε σχεδόν «αυτόματα» ευκαιρίες στις πραγματικά ταλαντούχες.

Ευχή όλων η W Series να πετύχει το σκοπό της, αλλά οι οιωνοί δεν είναι καλοί. Οι ευκαιρίες δεν πρέπει να χαρίζονται, σε καμία περίπτωση, αλλά θα πρέπει να δίνονται πιο εύκολα. Κάποιες κυρίες, τις αξίζουν.

Ακολουθήστε μας στα Twitter, Instagram, Youtube, Discord και Spotify

Total
0
Shares
Previous Article

«Συντετριμμένος» από την πτώση του ο Rossi

Next Article

Αποσύρουν το ενδιαφέρον τους για την F1 Porsche και Lamborghini

Related Posts