Η Mercedes έχει κάνει το 5 στα 5, μοιάζοντας μην έχει αντίπαλο. Πού βαδίζει η Formula 1 από εδώ και πέρα;
Όταν τα μονοθέσια πάτησαν για πρώτη φορά πίστα στις χειμερινές δοκιμές, κανείς δεν θα περίμενε τρεις μήνες μετά η Mercedes να έχει σπάσει κάθε ρεκόρ (μαζί με αυτό της Williams από το 1992) και να έχει πάρει πέντε νίκες στους πρώτους πέντε αγώνες. Πιθανότατα, ούτε οι ίδιοι οι άνθρωποι της ομάδας θα μπορούσαν να ελπίζουν στο πιο κυρίαρχο ξεκίνημα στην ιστορία του σπορ.
Η W10 είναι ένα εξαιρετικό μονοθέσιο, που αν και φέρει τις «ιδιοτροπίες» του προκατόχου του, είναι στη βάση του ένα πολύ εύκολο στη συμπεριφορά και το στήσιμο αυτοκίνητο. Οι αλλαγές στα αεροδυναμικά φαίνεται πως δεν χάλασαν το συνολικό σχεδιαστικό concept της Mercedes, που διατήρησε το μακρύ μεταξόνιο και όλα εκείνα τα στοιχεία που έκαναν και της W09 μονοθέσιο-νικητή (μεταξύ αυτών, και το ελάχιστο rake).
Με εξαίρεση το Μπαχρέιν, οι Γερμανοί ήταν σε θέση ισχύος σε κάθε Grand Prix ως τώρα, και πιο εμφατικά από κάθε άλλη φορά στην Ισπανία.
Πέραν των πολλών λαθών που έχει κάνει η Ferrari στο σχεδιασμό του δικού της μονοθέσιου (εδώ ο Τάκης Πουρναράκης τα εξηγεί καλύτερα), η Mercedes έχει σημειώσει σημαντικά βήματα προόδου, αφού βρήκε λύση με τα ελαστικά με το πιο λεπτό πέλμα που την είχαν ταλαιπωρήσει σε Γαλλία και Μ. Βρετανία πέρυσι, κατάφερε να αλλάξει τη γεωμετρία του πίσω του μέρους για να μπορέσει να διαχειριστεί τη φθορά και το degradation, και αναδιαμόρφωσε τον κινητήρα, ώστε να εκμεταλλευτεί περισσότερο την ανακτώμενη ηλεκτρική ενέργεια.
Έκανε όσα θα έπρεπε να κάνει η άμεση αντίπαλός της για να την κερδίσει, την ώρα που εκείνη πήρε τις λάθος αποφάσεις από νωρίς και ίσως αναγκαστεί να ζήσει με αυτές για όλη τη διάρκεια της φετινής χρονιάς.
Και θα ήταν άδικο να κατηγορήσει κανείς μία ομάδα για «απόλυτη κυριαρχία», όταν αυτή το κερδίζει με τα αποτελέσματά της και τη δουλειά που έχει καταβάλει.
Ο Lewis Hamilton το εκφράζει σωστά:
«Είναι πολύ εύκολο να μένει συγκεντρωμένος. Δεν είναι το ίδιο διασκεδαστικό με το να ανταγωνίζεσαι μία άλλη ομάδα. Αυτή είναι η ουσία της F1 – όταν ανταγωνίζεσαι άλλες ομάδες που δίνουν τον καλύτερό τους εαυτό και έχεις δύο οδηγούς κι αυτό ταράζει τις ισορροπίες.
«Όταν λείπει αυτό, τότε είναι σίγουρα λιγότερο συναρπαστικό, να έχεις μάχη στην ίδια σου την ομάδα… δεν είναι έτσι η F1, αλλά έτσι είναι τα πράγματα τώρα και έχουν υπάρξει έτσι ξανά στο παρελθόν, και δεν είναι δικό μας φταίξιμο που [οι άνθρωποι της Mercedes] κάνουν καλά τη δουλειά τους.»
Η παντοδυναμία της Mercedes φέτος -πολλώ δε μάλλον στην υβριδική εποχή- είναι το σύμπτωμα ενός νοσούντος συστήματος, όχι το ίδιο το νόσημα.
Μπορεί η Liberty ή η FIA να βγάλουν παράνομη τη Mercedes, αλλά αν δεν αλλάξει κάτι, σε 2 χρόνια από τώρα, θα αναδειχθεί μία νέα ομάδα που θα τα σαρώσει όλα.
Η F1, όπως είναι δομημένη και με το κανονιστικό πλαίσιο που την ορίζει σε τεχνικό και αθλητικό επίπεδο, είναι μία Λερναία Ύδρα: κόψε όσα κεφάλια θες, όλα θα φυτρώσουν ξανά, εκτός κι αν τα κάψεις.
Το «κάψιμο» εν προκειμένω θα είναι -θεωρητικά- οι νέοι κανονισμοί, αυτοί που αναμένεται να εισαχθούν το 2021.
Η τυποποίηση μερών, αν και σημείο αμφιλεγόμενο για τους σκληροπυρηνικούς fans του καναπέ που γνωρίζουν καλύτερα από μηχανικούς και αναλυτές τι συμβαίνει, έχει οφέλη για το σπορ, αφού δεν θα επιβληθεί η λογική των «ενιαίων αγώνων» (όπως διαβάσαμε), αλλά θα γίνει μία σημαντική μείωση του κόστους σε πράγματα που δεν κάνουν τη διαφορά στο τέλος – αν εξαιρέσει κανείς τα κιβώτια ταχυτήτων, μία απόφαση που χωρά συζήτηση.
Το όριο στους προϋπολογισμούς, εφόσον υπερψηφιστεί, θα είναι μία «ανάσα» για τις μικρομεσαίες ομάδες και ένα «φρένο» για τους έχοντες, που θα αναγκαστούν να προσαρμόσουν τις υπερφίαλες σπατάλες τους στα νέα δεδομένα, αποδεικνύοντας πόσο ευρηματικοί μπορούν να γίνουν υπό τις νέες συνθήκες.
Το μεγαλύτερο ζήτημα, όμως, είναι ο λόγος που έχουν οι ομάδες πάνω σε όλες αυτές τις αποφάσεις. Το γεγονός πως, για να υπάρξει μία αλλαγή, θα πρέπει να συμφωνήσουν οι ίδιοι οι αγωνιζόμενοι, ξεπερνά κάθε όριο και -δυστυχώς- δε συζητιέται σχεδόν ποτέ.
Η μεγαλύτερη παθογένεια της Formula 1 είναι ότι οι ομάδες, και ειδικά οι ισχυρές (όποιες κι αν είναι αυτές την εκάστοτε εποχή), έχουν το δικαίωμα να ορίζουν τις τύχες του σπορ, και στην περίπτωση της Ferrari, να ασκούν βέτο σε όσα δεν εξυπηρετούν τα συμφέροντά τους.
Το θράσος τους φτάνει στο σημείο που ο Mattia Binotto, επικεφαλής της Scuderia, πιστεύει πως το δικαίωμα στην αρνησικυρία είναι κάτι που ευνοεί όλες τις ομάδες:
«Σίγουρα το βέτο της Ferrari είναι σημαντικό για την ίδια, αλλά και για το σπορ. Με κάποιο τρόπο δεν προστατεύει μόνο εμάς, αλλά και κάποιες άλλες ομάδες, από αποφάσεις που αντιτίθενται στο πνεύμα και τα συμφέροντά τους, και αυτό είναι κάτι που συζητάμε με τη FIA και την F1.
«Πιστεύω πως τα πάμε καλά σε αυτό και ελπίζω να διατηρήσουμε αυτό το δικαίωμα.»
Θέλει πολύ ανθεκτικό στομάχι να πεις δημόσια ότι, το να μπορείς να ορίζεις το άθλημα με βάση τα δικά σου «θέλω», είναι προς όφελος όλων.
Για τη Συμφωνία Ομονοίας και τον καταστροφικό αναχρονισμό της, τα έχουμε πει κι εδώ.
Η ουσία είναι πως, η καύση των κεφαλιών της Λερναίας Ύδρας δεν είναι ζήτημα μόνο τεχνικών κανονισμών και περιορισμών. Η εκ θεμελίων αλλαγή στη διαδικασία λήψης αποφάσεων και στα δικαιώματα των ομάδων συνολικά, αυτή είναι η λύση.
Μην κατηγορείτε τη Mercedes που μπορεί να κερδίζει τους πάντες σχεδόν άνετα. Οι παντοκρατορίες ομάδων είναι τόσο παλιές, όσο και το Concorde Agreement. Williams, McLaren, Ferrari, Red Bull και σήμερα Mercedes, όλες κατέκτησαν συνεχόμενα πρωταθλήματα, έπαιρναν τα περισσότερα χρήματα, είχαν αμφιλεγόμενες τεχνολογίες στα μονοθέσιά τους και προκαλούσαν υπνηλία στο κοινό.
Don’t shoot the messenger. Το πρόβλημα βρίσκεται αλλού. Όσο δεν αλλάζει αυτό, δεν πρόκειται να αλλάξει πραγματικά τίποτα.
Ακολουθήστε μας στα Twitter, Instagram, Youtube, Discord και Spotify
