Μπορεί η Πρωταπριλιά να ήταν το περασμένο Σάββατο και το drama μπορεί να φέρνει χρήματα, αλλά στο Grand Prix Αυστραλίας το Race Control κατάφερε να κλέψει την παράσταση.
Μια σεζόν και κάτι μετά το τραγικό Grand Prix Άμπου Ντάμπι, όπου ο Michael Masi εφάρμοσε τον δικό του κανόνα, η FIA και οι άνθρωποι που έθεσε ως μέλη του Race Control στο Grand Prix Αυστραλίας, έδειξαν ότι τίποτα ουσιαστικό δεν έχει αλλάξει όσον αφορά την… διαιτησία των αγώνων.
Ο αγώνας στιγματίστηκε από τρεις κόκκινες σημαίες. Η έξοδος του Alex Albon έφερε την πρώτη, επειδή δεν υπήρχε χώρος να περάσει το αυτοκίνητο ασφαλείας με τα μονοθέσια από το σημείο στο οποίο συγκρούστηκε ο οδηγός της Williams με τις μπαριέρες.
H δεύτερη κόκκινη σημαία έπεσε μετά την σύγκρουση του Kevin Magnussen με έναν από τους τσιμεντένιους τοίχους. Ο Δανός κατάφερε να σταματήσει σε ένα ασφαλές σημείο, όμως κρίθηκε ως κατάλληλη αντίδραση μια δεύτερη κόκκινη σημαία. Όπως έχει γίνει αισθητό εδώ και αρκετές σεζόν, οι διπλές κίτρινες σημαίες και τα virtual safety cars, έχουν επί της πράξης καταργηθεί.
Στην συγκεκριμένη περίπτωση το μονοθέσιο θα μπορούσε να απομακρυνθεί υπό την ασφάλεια του αυτοκινήτου ασφαλείας (it’s in the name). Ο Lando Norris δήλωσε μετά το πέρας του αγώνα που ξεπέρασε τις δύο ώρες, ότι η δεύτερη κόκκινη σημαία του έδωσε την αίσθηση πως η απόφαση πάρθηκε επίτηδες για να αποκτήσει και πάλι ενδιαφέρον ο αγώνας.
Αυτή δεν είναι μια παράλογη υπόθεση. Έχει καταντήσει τετριμμένο να σχολιάζουμε ότι από τότε που ανέλαβε η Liberty Media την Formula 1, το πρωτάθλημα έχει αποκτήσει μια εσσάνς ψευτοθεάματος. Το συνεχές κυνήγι της διεύρυνσης του κοινού για την κάλυψη ενός μη βιώσιμου οικονομικού μοντέλου έχει οδηγήσει στην υποβάθμιση του προϊόντος, το οποίο προς έκπληξη πολλών είναι οι αγώνες. Αντ’ αυτού, γίνεται προσπάθεια για την αύξηση των συμβάντων με τεχνητό τρόπο, ο οποίος αποτελεί προσβολή για τους οδηγούς, τους μηχανικούς και το ίδιο το κοινό. Δεν σας άρεσε το Drive to Survive; Κρίμα, γιατί αυτή θα είναι η πραγματικότητα πλέον.
Η τρίτη σημαία προκλήθηκε από τον χαμό της δεύτερης επανεκκίνησης. Προφανώς μια καλή εκκίνηση από στάση είναι μέσα στο παιχνίδι και είναι καλό που περιλαμβάνεται ακόμα στην φαρέτρα των θετικών σημείων που πρέπει να κατέχει ένας οδηγός, αλλά αν δεν υπήρχε δεύτερη επανεκκίνηση από στάση, μάλλον δεν θα ακολουθούσε σύγκρουση πολλαπλών μονοθεσίων, η οποία έθεσε σε κίνδυνο τους αντίστοιχους οδηγούς και πέταξε στα σκουπίδια την όποια προσπάθεια είχαν κάνει μέχρι εκείνο το σημείο.
Αν υποθέσουμε ότι οι υπερβολές όσον αφορά τις κόκκινες σημαίες ήταν απλά λάθος εκ μέρος του Race Control, τα πράγματα δεν είναι πολύ καλύτερα. Ακόμα η κορωνίδα του μηχανοκίνητου αθλητισμού έχει πρόβλημα με τα βασικά και φοβάται μια επανάληψη της Suzuka το 2014, ενώ δεν χρειάζεται. Η βελτίωση των μέτρων ασφαλείας είναι πάντα καλοδεχούμενη, ακόμα και όταν αυτή έρχεται με το κόστος κάποιων δεκάτων ανα γύρο. Το 2018 πολλοί μας κατηγόρησαν για το ότι παροτρύνουμε την «φλωροποίηση» (sic) του αθλήματος λόγω της ένταξης του halo στην Formula 1. Το να μην έχει την δυνατότητα όμως το Race Control να διαιτητεύσει έναν αγώνα χωρίς να βρίσκεται συνεχώς με την καρδιά στο στόμα και να πατά το μεγάλο κόκκινο κουμπί με το παραμικρό, είναι απαράδεκτο.
Εν τέλει, η FIA μπορεί να κάνει ό,τι περνά από το χέρι της, αφού η δική της δράση διέπει τους κανονισμούς, όμως πρέπει κανείς να καταλαβαίνει πότε οι συνεργάτες του θα καταστρέψουν και τον ίδιο.
Ακολουθήστε μας στα Twitter, Instagram, Youtube, Discord και Spotify
