Μία άγνωστη ιστορία για την εξαγορά της Honda από έναν Έλληνα επιχειρηματία αποκαλύπτει στο νέο του βιβλίο ο πάλαι ποτέ διευθυντής της ομάδας, Nick Fry.
Το τέλος του 2008 σήμανε και το τέλος της εμπλοκής της Honda στη Formula 1. Την ιστορία την γνωρίζουμε όλοι: ο Ross Brawn, μαζί με τον Nick Fry, κατάφεραν να πείσουν τους ανθρώπους της ιαπωνικής εταιρείας και αγόρασαν την ομάδα, κατακτώντας τον τίτλο του 2009, προτού στη συνέχεια εξαγοραστεί η Brawn GP από τη Mercedes.
Πριν από αυτό, όμως, ένας Έλληνας επιχειρηματίας, γεννηθείς στην Αγγλία και κάτοικος αυτής, ονόματι Αχιλλέας Καλλάκης ενδιαφέρθηκε αρκετά για την ομάδα, σε σημείο που επισκέφθηκε και τα κεντρικά της στο Brackley.
Ο Fry, στο βιβλίο του ‘Survive. Drive. Win. The inside Story of Brawn GP and Jenson Button’s Incredible F1 Championship Win’ αναφέρεται σε αυτήν την ιστορία εκτενώς, μιλώντας για έναν άνθρωπο που έχαιρε σεβασμού και εκτίμησης, μέχρι που φανερώθηκε το ένοχο παρελθόν του:
Ένας ακόμη που ενδιαφέρθηκε και επικοινώνησε μαζί μας ήταν ο Αχιλλέας Καλλάκης. Τέσσερα χρόνια μετά, ο Καλλάκης θα φυλακιζόταν για 7 χρόνια για την μεγαλύτερη απάτη στεγαστικών δανείων στην ιστορία της Βρετανίας και εξαπάτηση τραπεζών που έφτανε τις 750 εκ. λίρες.
Αλλά τον Δεκέμβριο του 2009, ο Καλλάκης, ένας ακριβοθώρητος και ασκεπής στην κεφαλή κύριος με καλό κουστούμι, ήταν στο ζενίθ του, έμοιαζε τέλειος.
Ο Ross [Brawn] και εγώ πήγαμε να τον δούμε στο γραφείο του στο Δυτικό Λονδίνο. Ο Αχιλλέας πλάσαρε τον εαυτό του ως έναν δισεκατομμυριούχο Έλληνα εφοπλιστή, ενώ αναφερόταν στον εαυτό του κι ως τον ‘Πρέσβη της Δημοκρατίας του Σαν Μαρίνο’. Ο Ross κι εγώ βρεθήκαμε σε έναν καναπέ στη μέση ενός αρκετά εξεζητημένου χώρου υποδοχής.
Τότε μπήκε ο Αχιλλέας, κάνοντας μία θεατρική είσοδο, σαν να ήταν μέλος της βασιλικής οικογένειας.
Καλημέρα, κύριοι, καθίστε. Ήταν πολύ ευγενικό εκ μέρους σας να έρθετε τόσο νωρίς,’ μας είπε.
Πρέπει να πω ότι ήταν πολύ πειστικός – δεν ήταν ακόμα ο πιο επιτυχημένος απατεώνας της Βρετανίας γιατί ήταν ένας ερασιτέχνης – και αμέσως μπήκε στο θέμα. Ήθελε να αγοράσει την ομάδα και ήθελε να επισκεφθεί το εργοστάσιο. Ήταν ευθύς και εμείς αρχίσαμε να του ‘πουλάμε’ την ομάδα.
Κανονίσαμε να έρθει το επόμενο Σάββατο στο Brackley στις 10 το πρωί, για μία ‘βασιλική ξενάγηση’. Είχαμε ένα ειδικά κατασκευασμένο ελικοδρόμιο εκεί, αλλά οι άνθρωποι του Καλλάκη μας ενημέρωσαν πως θα έφτανε με κάτι τόσο μεγάλο που δεν θα χωρούσε εκεί. Οπότε, έπρεπε να αδειάσουμε το πάρκινγκ για αυτό το αεροπλάνο, που ήταν μάλλον στρατιωτικό.
Λίγες μέρες μετά, ο Ross και εγώ πήγαμε σε ένα δείπνο σε ένα ιδιωτικό δωμάτιο στο Ritz του Λονδίνου, όπου το προσωπικό χαιρετούσε τον Αχιλλέας σαν να ήταν Έλληνας θεός. ‘Καλησπέρα, κύριε Πρέσβη,’ έλεγαν κάθως έμπαινε.
Είχαμε ένα κάπως περίεργο βράδυ, το οποίο έγινε και άβολο όταν σε κάποιο σημείο ο Αχιλλέας μας αποκάλυψε ότι δεν καταλάβαινε για ποιο λόγο ο Ross ή και εγώ ήμασταν τόσο ανόητοι που πληρώναμε φόρους στο Ηνωμένο Βασίλειο.
Tότε ήρθαν οι αμφιβολίες. Αποφασίσαμε να ξοδέψουμε 10.000 λίρες προσλαμβάνοντας την Kroll, μία εταιρία ντετέκτιβ, για να προσπαθήσουμε να μάθουμε περισσότερα για τον Καλλάκη και να δούμε ποιος πραγματικά είναι.
Δεν μπορούσαν να βρουν τίποτα για αυτόν. Μέχρι που στις 23 Δεκεμβρίου χτύπησαν φλέβα. Προς τιμήν τους βρήκαν μία παλιά εφημερίδα από κάπου στις ΗΠΑ, περιγράφοντας πως ένας ‘Stephan Kollakis’ είχε καταδικαστεί το 1995 για πώληση πλαστών Βρετανικών τίτλων ιδιοκτησίας σε δύσμοιρους Αμερικανούς και Αυστραλούς. Ξαφνικά όλες οι υποψίες μας είχαν επιβεβαιωθεί.
Την επόμενη μέρα – παραμονή Χριστουγέννων – πήραμε τηλέφωνο τον Αχιλλέα από το γραφείο μου.
«Ο κ.Καλλάκης;» είπα.
«Ο ίδιος.»
«Καλησπέρα, Αχιλλέα. Ήμαστε ο Nick και ο Ross από την Honda, και έχω κάποια κακά νέα…»
Υπήρξε μία σιγή, και ακούσαμε μία πόρτα να κλείνει, πριν ο Καλλάκης απαντήσει: ναι;
«Ναι, ο Ross και εγώ κάναμε κάποια έρευνα και ανακαλύψαμε μερικές λεπτομέρειες για το παρελθόν σου, δυστυχώς, αυτό σημαίνει ότι θα είναι αδύνατο για την Honda να συνεργαστεί μαζί σου. Λυπούμαστε πολύ–»
«Τι;» απάντησε με αρκετή ανησυχία ο Καλλάκης. «Για ποιο πράγμα μιλάς; Τι βρήκατε για το παρελθόν μου; Πες μου τώρα.»
Τελικά αποφασίσαμε να του πούμε τι ξέραμε και του εξηγήσαμε τι δουλειά έκανε η Kroll. Ο Καλλάκης σύντομα ηρέμησε και προσπάθησε να υποβαθμίσει το γεγονός.
«Ελάτε τώρα. Αυτό ήταν πριν πολλά χρόνια, απάντησε. Όλοι κάνουμε λάθη όταν είμαστε μικροί. Γιατί αυτό να με σταματήσει τώρα; Προσπαθώ να σας βοηθήσω στο κάτω κάτω.»
Όταν του είπαμε ότι η Honda έχει μερικούς αυστηρούς κανόνες συμμόρφωσης, απάντησε με τέτοιο τρόπο που επιβεβαίωσε μέσα στο μυαλό μας ότι σίγουρα δεν θα είναι ένας αξιόπιστος συνεργάτης.
«Έχετε πει στην Honda για την αναφορά της εταιρίας [Kroll],» ρώτησε.
«Όχι, όχι ακόμα γιατί λείπουν όλοι για Χριστούγεννα. Αλλά θα το δουν μετά τις διακοπές.
«Καλά, γιατί να μην τους στείλουμε μία άλλη αναφορά και δεν μάθουν ποτέ γι’αυτό;»
Υπήρξε μία μεγάλη σιωπή. Ο Ross και εγώ κοιταχτήκαμε με δυσπιστία. O Ross έκανε νόημα να τον κόψω.
«Κοιτά, ευχαριστούμε πολύ, Αχιλλέα,» είπα. «Χάρηκα για την γνωριμία. Καλά Χριστούγεννα, φίλε. Ό,τι καλύτερο.»
Και αυτό ήταν. Μπορώ να πω ότι όταν διαβάσαμε για την δίκη του και την καταδίκη του τέσσερα χρόνια μετά, μας φάνηκε συναρπαστικό, αλλά δεν εκπλαγήκαμε.
Πρώτη δημοσίευση: drivetribe.com
Επιμέλεια: Δημήτρης Μπίζας, Τζανέτος Πουλυμενάκος
Ακολουθήστε μας στα Twitter, Instagram, Youtube, Discord και Spotify
