Ο Γρηγόρης Σωτηρίου μας γυρνά πίσω στο μακρινό 1991, όταν μία μικρή και άσημη ομάδα, η Leyton House, είχε στο δυναμικό της -ίσως- τον πιο επιτυχημένο αεροδυναμιστή της Formula 1, έργο του οποίου ήταν η CG901.
Ενώ ο Gordon Murray τελειοποιούσε τα εξαιρετικά σχέδια αεροδυναμικής για λογαριασμό της McLaren, ένας νεαρός Άγγλος μηχανολόγος, ονόματι Adrian Newey, είχε πάρει την εντελώς αντίθετη κατεύθυνση. Τα σχέδια του για την σαιζόν του 1988 για λογαριασμό της March και πιο συγκεκριμένα για την March 881 πήγαιναν από το κακό στο χειρότερο. Το μονοθέσιο ήταν πολύ στενό, είχε ένα αρκετά μακρύ μεταξόνιο και ήταν αρκετά ψηλό. Παρότι η McLaren κέρδισε τους περισσότερους αγώνες εκείνης της χρονιάς εκτός από έναν, οι περισσότερες ομάδες αποφάσισαν να ακολουθήσουν τον σχεδιασμό του Newey για το 1989. Το κύριο πλεονέκτημα του στενού σασί ήταν ότι βελτίωσε σημαντικά την αποτελεσματικότητα των εμπρός και πίσω πτερύγων.
Έτσι, για την σαιζόν του 1989 η March ανέθεσε στην κατασκευάστρια εταιρία του κινητήρα, την Judd, έναν πιο στενό, V8 κινητήρα που θα ταίριαζε καλύτερα χωροταξικά στο μονοθέσιο. Ο νέος κινητήρας είχε αρχικά προβλεφθεί να έχει γωνία κλήσης 75 μοιρών αλλά τα εργαλεία του μηχανουργείου της εταιρίας επέτρεπαν μόνο 76 μοίρες γωνία κλήσης! Έτσι με τον νέο κινητήρα να είναι στενότερος, το καινούργιο μονοθέσιο με τον κωδικό CG891 ήταν πιο αποδοτικό αεροδυναμικά επειδή ο κινητήρας βοήθησε πολύ στον σχεδιασμό ενός πιο στενού πίσω μέρους και ενός πιο στενού καλύμματος κινητήρα. Έτσι, με αυτά τα εφόδια, η ομάδα πάλεψε εναντίον των κορυφαίων ομάδων, οι οποίες έτρεχαν με τους πιο ισχυρότερους V10 και V12 κινητήρες.
Όπως συμβαίνει όμως στις περισσότερες, μικρές, ιδιωτικές ομάδες, τα οικονομικά προβλήματα δεν άργησαν να έρθουν. Έτσι, στα μέσα της σαιζόν του 1989, η εταιρία χωρίστηκε και η ομάδα της Formula 1 και F3000 αγοράστηκαν από τον κύριο χορηγό που είχε ως αντικείμενo πωλήσεις real estate και άνηκε στον Akira Akagi. Έτσι, αρχικά η ομάδα μετονομάστηκε σε Leyton House March, ενώ την σαιζόν του 1990 το όνομα της March είχε αποσυρθεί εντελώς. Πολλά ήταν τα διοικητικά στελέχη και άνθρωποι-κλειδιά που έμειναν στην μετονομασμένη ομάδα, συμπεριλαμβανομένων του επικεφαλής σχεδιαστή Newey και των δύο οδηγών, Mauricio Gugelmin και Ivan Capelli.
Ο Newey ακολούθησε την εξαιρετικά στενή προσέγγιση στο σχεδιασμό και για την σαιζόν του 1990. Η νέα CG901 τροφοδοτούνταν από έναν V8 Judd κινητήρα, ο οποίος συνεργαζόταν με ένα μηχανικό κιβώτιο, έξι ταχυτήτων το οποίο προερχόταν από την March. H ανάρτηση του αυτοκινήτου ήταν συμβατική, push-rod με διπλά ψαλίδια εμπρός-πίσω. Το στενό αμάξωμα, κατασκευασμένο από ανθρακονήματα για την νέα σαιζόν ήταν βαμμένο στα χρώματα της Leyton House (τιρκουάζ) και της BP (πράσινο) κάνοντας το ένα απίστευτα όμορφο μονοθέσιο.
Δυστυχώς η CG901 απέτυχε να ανταποκριθεί στις προσδοκίες της ομάδας στο πρώτο μισό της σαιζόν. Δεν βαθμολογήθηκε πουθενά και -για να γίνουν τα πράγματα ακόμα χειρότερα- οι οδηγοί Gugelmin και Capelli δεν κατάφεραν να προκριθούν σε αρκετές περιπτώσεις. Μια εξονυχιστική έρευνα αποκάλυψε ότι τα δεδομένα που είχαν ανακτηθεί από την αεροδυναμική σήραγγα ήταν εντελώς λανθασμένα! Ο Newey τότε άρχισε την έρευνα σε βάθος για να διορθωθεί το συντομότερο δυνατό το πρόβλημα. Οι διορθώσεις αυτές περιελάμβαναν ένα καινούργιο αμάξωμα και ένα καινούργιο, επανασχεδιασμένο πάτωμα, στο οποίο εφαρμόστηκε για πρώτη φορά το multi-fenced diffuser (περιφραγμένος-κλειστός διαχύτης). Όμως στην πορεία αυτό δεν φάνηκε αρκετό για τον υπεύθυνο της ομάδας, ο οποίος έχασε την υπομονή του πριν καν το B-spec σασί πατήσει στην πίστα, με αποτέλεσμα ο Newey να απολυθεί.
Η πλήρως αναθεωρημένη CG901B έκανε το ντεμπούτο της στο Γαλλικό GP στο Paul Ricard. Οι τροποποιήσεις του Newey στον σχεδιασμό έκαναν τρομερή διαφορά! Οι Capelli και Gugelmin οδηγούσαν τον αγώνα σχεδόν σχεδόν μέχρι το τέλος. Προς το τέλος του αγώνα ο κινητήρας του Gugelmin έσπασε, ενώ λίγο αργότερα ο Capelli άρχισε να επιβραδύνει, μη μπορώντας να εμποδίσει τον Alain Prost να πάρει την πρώτη θέση. Η δεύτερη θέση του Capelli ήταν κάτι το σπάνιο για την ομάδα την περίοδο εκείνη, που ήταν γεμάτη με προβλήματα αξιοπιστίας.
Για το 1991 η ομάδα είχε εξασφαλίσει μια αποκλειστική συμφωνία για κινητήρα με την Ilmor για ένα V10 κινητήρα, χωρίς να αποφέρει καλύτερα αποτελέσματα. Τον Σεπτέμβριο του ίδιου έτους ο ιδιοκτήτης της ομάδας, Akira Akagi ενεπλάκη σε μια μεγάλη υπόθεση απάτης στην Ιαπωνία και αναγκάστηκε να πουλήσει τα περιουσιακά του στοιχεία πίσω στην March. Υπό την ονομασία Μarch, η ομάδα συνέχισε να αγωνίζεται την σαιζόν του 1992, που όπως αποδείχθηκε, έμελλε να ήταν και η τελευταία. Εκείνη τη χρονιά η Williams εξασφάλισε τον τίτλο οδηγών και κατασκευαστών με την FW14, ένα μονοθέσιο σχεδιασμένο από τον Adrian Newey!
Πηγές φωτογραφιών: Flickr, Primotipo
Ακολουθήστε μας στα Twitter, Instagram, Youtube, Discord και Spotify
