Το TotalF1.gr συνεχίζει την αναδρομή του στους θρυλικούς οδηγούς και εταιρείες του WRC με ένα αφιέρωμα στον σπουδαίο 4 φορές παγκόσμιο πρωταθλητή, Tommi Makinen.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο Makinen είναι ένας από τους καλύτερους, ταχύτερους και πιο ολοκληρωμένους οδηγούς που έχουν πατήσει το πόδι τους σε ειδική του παγκοσμίου πρωταθλήματος. Ο Φιλανδός ξεχώριζε για πολλούς λόγους, όπως θα δούμε στη συνέχεια, ενώ ήταν ένας από τους οδηγούς που άλλαξαν τον τρόπο προσέγγισης ενός αγώνα. Αυτό αποδεικνύεται και από τους 4 τίτλους του (2ος στη σχετική λίστα μαζί με τον Juha Kankkunen) που κατέκτησε για λογαριασμό της Mitsubishi, της ομάδας με την οποία συνέδεσε άρρηκτα το όνομά του.
Ο Tommi γεννήθηκε τον Ιούνιο του 1964 στην Puuppola, μια μικρή φιλανδική πόλη κοντά στην Juvaskyla, την περιοχή που από τότε μέχρι σήμερα διεξάγεται το Rally της Φιλανδίας. Επηρεασμένος όπως πολλοί συμπατριώτες του από την τεράστια παράδοση της χώρας του στο σπορ, ο Makinen δεν άργησε να κυνηγήσει το όνειρό του και να γίνει οδηγός αγώνων. Αρχικά, βέβαια, ασχολήθηκε με αγώνες τρακτέρ, κερδίζοντας δύο πρωταθλήματα στην πατρίδα του. Πρώτος του σημαντικός αγώνας Rally ήταν το Rally Φιλανδίας το 1987, πίσω από το τιμόνι μιας Lancia Delta HF 4WD. Η προσπάθειά του δεν είχε τίποτα το αξιοσημείωτο, μιας και οδηγούσε για πρώτη φορά ένα αυτοκίνητο τέτοιων προδιαγραφών και εγκατέλειψε μετά από λίγες ειδικές. Παρόλα αυτά, όσοι βιάστηκαν να τον διαγράψουν έκαναν μεγάλο λάθος. Ο Tommi όχι μόνο βελτιωνόταν συνεχώς, αλλά έφτασε σε σημείο μόλις ένα χρόνο αργότερα να στεφθεί πρωταθλητής Φιλανδίας στην ανταγωνιστικότατη κατηγορία του Group N, κερδίζοντας παράλληλα ορισμένα μεγάλα ονόματα του χώρου και εκπλήσσοντας τους πάντες. Τόσο το 1988 όσο και το 1989 συνέχισε να κάνει εμφανίσεις στους σκανδιναβικούς αγώνες του WRC, τα Rally Φιλανδίας και Σουηδίας, όμως δεν κατάφερε σε καμία περίπτωση να φτάσει στον τερματισμό, κυρίως λόγω μηχανικών προβλημάτων.
Η ομάδα της Pro Sport, που ήδη είχε κάνει τα πρώτα της βήματα στο πρωτάθλημα, ήταν από τις πρώτες που παρατηρούν το ταλέντο του Makinen, δίνοντάς του το bucket ενός Galant VR4 για μερικούς αγώνες του 1990. O Φιλανδός εκμεταλλεύτηκε την ευκαιρία, και με εντυπωσιακούς τερματισμούς όπως η έκτη θέση στην πρώτη του εμφάνιση στη Νέα Ζηλανδία ή η έβδομη στην Αυστραλία άρχισε να προσελκύει όλο και περισσότερο ενδιαφέρον γύρω από το όνομά του. Ένας από τους λόγους της αποδοτικότητας του Tommi, όμως, δεν είναι γνωστός στους περισσότερους. Ο Φιλανδός είχε την τύχη να συνεργαστεί από την αρχή της καριέρας του με τον Seppo Harjanne, έναν από τους καλύτερους συνοδηγούς στην ιστορία. Ο Harjanne ήταν ήδη ένας πολύ έμπειρος συνοδηγός και μετέφερε στον νεαρό τότε Φιλανδό όσα είχε μάθει δίπλα στον πρωταθλητή του 1985, Timo Salonen, βοηθώντας τον παράλληλα να εξελιχτεί σαν οδηγός, αφού ο Makinen δίπλα του απέκτησε αυτοπεποίθηση και σταθερότητα. Αφήνοντας πίσω τις καλές εμφανίσεις της προηγούμενης χρονιάς, το 1991 ήταν ακόμη μια χρονιά εξέλιξης για τον Makinen. Ο Φιλανδός εναλλασσόταν πότε πίσω από το τιμόνι των τετράπορτων Sierra Cosworth και πότε πίσω από αυτό των Galant, όμως στο τέλος της σεζόν ήρθε η καλύτερη πρόταση που θα μπορούσε να περιμένει. Η Mazda Team Rally Europe ετοιμαζόταν να μπει στο πρωτάθλημα και στο πρόσωπο του Tommi βρήκε τον οδηγό που έψαχνε για να χτίσει πάνω του. Βέβαια, όπως αποδείχτηκε, το μέλλον της Mazda στο WRC δεν ήταν ονειρικό, έτσι ο 27χρονος συνέχισε να αναζητά τον επόμενο σταθμό της καριέρας του, αφού όμως πρώτα σημείωσε το καλύτερό του αποτέλεσμα παίρνοντας την πέμπτη θέση στον αγώνα της πατρίδας του. Το 1992 τον βρήκε και πάλι σε ιαπωνική ομάδα, όταν υπέγραψε στη Nissan. Το μπροστοκίνητο Sunny GTI-R θεωρούταν ένα από τα φαβορί για τον τίτλο στην ανταγωνιστική κατηγορία F2 και με team mates τον Stig Blomqvist και τον Francois Chatriot σίγουρα ο Makinen θα αναγκαζόταν να πιέσει. Η χρονιά ξεκινάει με το απίστευτο βάθρο του πρωταθλητή του 1984 στο Rally Σουηδίας αλλά δεν συνεχίζεται ανάλογα. Για τον Tommi κορυφαία στιγμή είναι η όγδοη θέση στη Βρετανία, ένα πολύ καλό αποτέλεσμα για τις δυνατότητες του αυτοκινήτου. Η αξιοπιστία, βέβαια, έλειπε από το Sunny, κάτι που κόστισε στους οδηγούς του αρκετές εγκαταλείψεις. Από το 1993 ο Φιλανδός όλο και πλησίαζε τους κορυφαίους συνδυασμούς. Η ομάδα της Astra του έδωσε τη δυνατότητα να οδηγήσει σε τρεις αγώνες τη μέχρι πρότινος κυρίαρχη Lancia Delta Integrale. Παρά την απουσία εξέλιξης του αυτοκινήτου, τα αποτελέσματα ήταν παραπάνω από ενθαρρυντικά για τον Tommi. Δύο τέταρτες θέσεις σε Σουηδία και Φιλανδία, απέναντι σε μεγάλους οδηγούς, και μία έκτη στο Ακρόπολις εκτόξευσαν τη δημοτικότητα του Makinen, κάνοντάς τον ένα από τα πιο περιζήτητα νέα ταλέντα. Το 1994 ήταν χρονιά-σταθμός στην καριέρα του Makinen.
Επιστρέφοντας αρχικά στην ομάδα της Nissan, o Tommi εγκατέλειψε στον πρώτο του αγώνα της σεζόν στην Πορτογαλία, όμως για τον αγώνα της πατρίδας του είχε συμφωνήσει με την ομάδα της Ford να οδηγήσει ένα εργοστασιακό Escort Cosworth. Ήδη από τις δοκιμές πριν τον αγώνα οι άνθρωποι της Ford είχαν εντυπωσιαστεί από την ταχύτητα και το οδηγικό στυλ του Φιλανδού, όμως ακόμα κι έτσι κανένας δεν περίμενε αυτό που θα ακολουθούσε. Μετά τις πρώτες ειδικές ο πρωτάρης Makinen κόντραρε πραγματικά τον 4 φορές πρωταθλητή Juha Kankkunen και την εξωπραγματική Celica. Ο Tommi πήρε τα ηνία, όμως η αντεπίθεση του νικητή του αγώνα πριν από δύο χρόνια, Didier Auriol, έθεσε τον Γάλλο επικεφαλής. Αποδεικνύοντας την αποφασιστικότητά του, ο Makinen απάντησε και με μια σειρά από κερδισμένες ειδικές ξαναπήρε το προβάδισμα, κερδίζοντας τελικά για 20 δευτερόλεπτα. Ακόμα πιο εντυπωσιακό είναι το γεγονός ότι άφησε τον ομόσταβλό του, Francois Delecour, 5 λεπτά πίσω του. Η πρώτη νίκη στην καριέρα του Makinen ήταν γεγονός και πλέον οι βάσεις είχαν τεθεί για την ολοκληρωτική επικράτηση που θα ακολουθούσε. Η τρομερή αυτή εμφάνιση έφερε τον Makinen σε συμφωνία με την εργοστασιακή ομάδα της Mitsubishi, την Ralliart, ώστε ο Φιλανδός να οδηγήσει ένα Lancer Evo II στο Rally San Remo, τον ιταλικό αγώνα του πρωταθλήματος, που ακόμα διεξαγόταν υπό μεικτές συνθήκες. Η εγκατάλειψή του εκεί δεν άλλαξε κάτι, αφού οι Ιάπωνες είχαν ήδη βρει τον οδηγό που θα πλαισίωνε τον Kenneth Eriksson στην ομάδα για το 1995. Κάπως έτσι ξεκίνησε η συνεργασία του Tommi με την Mitsubishi, μια συνεργασία που έγραψε ιστορία τα επόμενα χρόνια.
H Mitsubishi είχε δείξει σημάδια ανταγωνιστικότητας τα προηγούμενα χρόνια, ενώ είχε παρουσιάσει το Evo II το 1994, με καλύτερο μέχρι τότε αποτέλεσμα του αυτοκινήτου τη δεύτερη θέση του Armin Schwarz στο Ακρόπολις. Από το ξεκίνημα της σεζόν οι στόχοι μέσα στην ομάδα ήταν ξεκάθαροι. Ο Andrew Cowan ήταν αισιόδοξος πως τόσο ο Kenneth Eriksson όσο κυρίως ο άπειρος Makinen θα μπορούσαν να ανταπεξέλθουν στην πρόκληση, αφού ήθελε η ομάδα να πλησιάσει κι άλλο την κορυφή. Στον εναρκτήριο αγώνα του Monte Carlo ο Tommi θα πλαισιωνόταν από τον Andrea Aghini, έναν από τους καλύτερους σπεσιαλίστες της ασφάλτου εκείνη την εποχή, και οι απαιτήσεις για αυτόν δεν ήταν ιδιαίτερα υψηλές αφού είχε συμμετάσχει στον αγώνα μόλις μία φορά στο παρελθόν. Παρόλα αυτά, χάρη στην απίστευτα σταθερή του οδήγηση, ο Φιλανδός κατάφερε να τερματίσει τέταρτος, χωρίς μάλιστα να έχει κερδίσει ούτε μία ειδική. Χαρακτηριστικά, άφησε τον Aghini 6 λεπτά πίσω του, ενώ ο ίδιος δεν είχε ακόμα αποκτήσει πλήρη αίσθηση του αυτοκινήτου στην άσφαλτο. Το πολύπλευρο ταλέντο του Makinen άρχισε να γίνεται ακόμα πιο εμφανές, κάτι που αναγνώρισε μετά τον αγώνα και ο συμπατριώτης του, Juha Kankkunen, ο οποίος τερμάτισε τρίτος. Με το Rally Σουηδίας να ακολουθεί, o Andrew Cowan πίστευε πως η ομάδα του μπορούσε επιτέλους να διεκδικήσει την κορυφή. Στον πρώτο σκανδιναβικό αγώνα της χρονιάς τη θέση του στο bucket του Evo πήρε ο Eriksson, έτοιμος να επαναλάβει τη νίκη που πέτυχε εκεί 4 χρόνια νωρίτερα. Ο Makinen ήξερε πως θα κέρδιζε πολύ δύσκολα τον Σουηδό, όμως η αυτοπεποίθησή του ήταν στα ύψη, ειδικά μετά από την εμφάνιση στο Monte Carlo. Από την αρχή κιόλας του Rally η εικόνα ήταν ξεκάθαρη. Το Evo II βολευόταν απίστευτα στις γρήγορες σουηδικές ειδικές και οι δύο οδηγοί της ομάδας θα έδιναν τη μάχη για τη νίκη. Με τους McRae, Sainz να μένουν εκτός νωρίς από μηχανικά προβλήματα, το προβάδισμα άλλαξε χέρια 5 φορές μεταξύ του Makinen και του Eriksson πριν καλά καλά συμπληρωθούν 10 ειδικές. Οι διαφορές δεν ξέφευγαν σε κανένα σημείο και όλα έδειχναν ότι ο νικητής θα κρινόταν στην τελευταία ειδική. Ο Cowan, βλέποντας του δύο οδηγούς του να πιέζουν απίστευτα, αποφάσισε να τους δώσει εντολές για να διασφαλίσει το 1-2. Σε εκείνο το σημείο ο Eriksson είχε την πρωτοπορία, έτσι η νίκη κατέληξε στα χέρια του, ενώ ο Makinen, εμφανώς απογοητευμένος, αποδεχόταν την απόφαση της ομάδας. Στον τερματισμό του Rally τα ανάμεικτα συναισθήματα του Eriksson άφηναν τους πάντες να καταλάβουν ότι ούτε ο ίδιος ήθελε να πάρει την δεύτερη νίκη της καριέρας του στη Σουηδία με αυτόν τον τρόπο, όμως το μέλλον ανήκε στην Mitsubishi. Η συνέχεια της χρονιάς δεν εξελίχθηκε με ανάλογο τρόπο. Το Evo II έδωσε τη θέση του στο Evo III, ένα εμφανώς πιο εξελιγμένο αγωνιστικό που άφηνε υποσχέσεις για νίκες. Ατυχίες και λάθη κόστισαν πολλές εγκαταλείψεις στον Makinen, με μοναδική εξαίρεση την 4η θέση στην Αυστραλία, έναν αγώνα που ο συναγωνισμός ήταν σχετικά φτωχός λόγω των λίγων συμμετοχών. Η εξέλιξη, όμως, του αυτοκινήτου ολοένα και προχωρούσε, με την ομάδα να στοχεύει στον πρώτο της τίτλο ενόψει του 1996.
Η Subaru είχε κυριαρχήσει σχεδόν ολοκληρωτικά την προηγούμενη σεζόν, με τον Colin McRae να κατακτά τον τίτλο οδηγών και την ομάδα τον αντίστοιχο των κατασκευαστών, όμως οι άνθρωποι της Ralliart πίστευαν πως οι νέες αναβαθμίσεις θα έκαναν το Evo ακόμα πιο ανταγωνιστικό. Η μεταπήδηση του Eriksson στην Subaru έχρισε αυτόματα τον Makinen νούμερο 1 οδηγό της ομάδας, με team mate στους περισσότερους αγώνες τον Richard Burns, ένα από τα μεγαλύτερα νέα ταλέντα της εποχής. Το ξεκίνημα της χρονιάς ήταν ονειρικό για τον Tommi. Στους δύο πρώτους αγώνες σε Σουηδία και Κένυα ο Φιλανδός απέσπασε δύο εκπληκτικές νίκες, με αυτή στο Rally Safari να έχει ιδιαίτερη σημασία, αφού ο Makinen γινόταν πλέον μόλις ο δεύτερος οδηγός που κερδίζει το συγκεκριμένο αγώνα στο ντεμπούτο του, πιάνοντας στη λίστα τον Juha Kankkunen. Η εγκατάλειψη στην Ινδονησία ελάχιστα άλλαξε την κατάσταση, αφού ο Tommi επανήλθε δυναμικά με μια δεύτερη θέση στο Ακρόπολις, όπου ήταν ο μόνος που πίεσε τον McRae όμως δεν μπόρεσε σε κανένα σημείο του αγώνα να τον περάσει. Παρόλα αυτά ο Φιλανδός διατήρησε το προβάδισμά του στην κατάταξη, με τον Sainz στη δεύτερη θέση και τον Colin τρίτο. Οι επόμενες μεγάλες εμφανίσεις του ίδιους όμως θα έκριναν και τον τίτλο. Με το Rally Αργεντινής, έναν από τους δυσκολότερους αγώνες της χρονιάς, να ακολουθεί ο Makinen ήθελε να διατηρηθεί στην κορυφή, και το κατάφερε με τον καλύτερο τρόπο. Μπορεί ο McRae να ήταν και πάλι αυτός που ξεκίνησε πιο δυναμικά, παίρνοντας τα ηνία αρχικά, όμως μόλις στην πέμπτη ειδική ο Σκοτσέζος τέθηκε εκτός με πρόβλημα στον κινητήρα του Impreza του, αφήνοντας τον Sainz να τα βάλει με τον Tommi για τη νίκη. Το Evo III αποδείκνυε για άλλη μια φορά την αξία του, και ο Makinen το οδήγησε σε μια εμφατική νίκη, αφού όσο κι αν πίεζε ο Carlos ο ρυθμός του Φιλανδού ήταν πιο σταθερός. Η νίκη αυτή ανέβασε κι άλλο την ψυχολογία μέσα στην ομάδα, όπου πλέον γνώριζαν ότι είχαν το πρωτάθλημα στα χέρια τους αρκεί να μην έκαναν λάθη. Αυτό ακριβώς έκανε ο Φιλανδός στους επόμενους δύο αγώνες σε Φιλανδία και Αυστραλία. Έκανε τρεις τις συνεχόμενες νίκες του και σφράγισε και μαθηματικά το πρώτο του πρωτάθλημα στη χώρα των καγκουρό. Η χρονιά δε θα μπορούσε να είναι καλύτερη για τον ίδιο, αφού απέδειξε και έμπρακτα ότι πλέον βρισκόταν στο επίπεδο των κορυφαίων του θεσμού και μπορούσε να νικήσει στα ίσα οδηγούς όπως ο Sainz και ο McRae. Το μέλλον βέβαια επιφύλασσε κι άλλες επιτυχίες για τον ίδιο και τη Mitsubishi.
Το 1997 είναι χρονιά αλλαγών στο πρωτάθλημα. Με τους νέους, χαλαρότερους κανονισμούς των World Rally Cars να κάνουν την εμφάνισή τους πολλές ομάδες, όπως η Ford και η Subaru, αποφάσισαν να χτίσουν τα νέα τους αγωνιστικά γύρω από αυτούς. Η Mitsubishi, όμως, προτίμησε να κρατήσει την πλατφόρμα του Group A Evo με σκοπό να την εξελίξει στα όριά της, αφού γνώριζε πως είχε τεράστιες δυνατότητες που δεν είχε ακόμα εξαντλήσει. Στα επόμενα χρόνια η εκτίμηση αυτή θα έβγαινε σωστή. Μετά τις φανταστικές εμφανίσεις του 1996 δεν χωρούσε αμφιβολία πως ο συνδυασμός Makinen-Evo ήταν φαβορί για τον τίτλο. Αυτή τη φορά, οι πρώτοι αγώνες δεν επιφύλασσαν νίκες στον Φιλανδό, όμως δύο βάθρα στο απαιτητικό Monte Carlo και το Rally Σουηδίας θεωρούταν ικανοποιητικό ξεκίνημα. Στο Safari ο Tommi ήλπιζε στην πρώτη νίκη της χρονιάς, και έμοιαζε έτοιμος να την πετύχει όταν τέθηκε επικεφαλής στη δεύτερη ειδική. Βέβαια, υπολόγιζε χωρίς τις πέτρες των αφρικανικών ειδικών. Ένα πρόβλημα στο διαφορικό τον ανάγκασε να εγκαταλείψει λίγο αργότερα, με τη νίκη να καταλήγει για πρώτη φορά στο συγκεκριμένο Rally στα χέρια του McRae. Η πίεση για αποτελέσματα μεγάλωνε, όμως ο Φιλανδός παραμένοντας ψύχραιμος έδειξε γιατί θεωρείται μέχρι σήμερα ένας από τους σπουδαιότερους οδηγούς όλων των εποχών. H επιβλητική νίκη του στο Rally Πορτογαλίας έδινε άλλη μια ευκαιρία στον ίδιο και την Mitsubishi να διεκδικήσει το πρωτάθλημα, αφού είδε πολλούς από τους βασικούς του αντιπάλους να εγκαταλείπουν ή να χάνουν βαθμούς. Η μεγαλύτερη εμφάνιση όμως θα ερχόταν στη συνέχεια. Το Rally Καταλονίας στην Ισπανία ακολουθούσε στο καλεντάρι και όλοι περίμεναν να δουν τους οδηγούς της Subaru και τους σπεσιαλίστες της ασφάλτου να παλεύουν για τη νίκη. Από τη μία ο εξαιρετικά φορμαρισμένος Piero Liatti, που πήρε την πρώτη νίκη της καριέρας του λίγους μήνες πριν στο Monte Carlo, και ο πάντα γρήγορος Colin McRae κι από την άλλη οι οδηγοί της Peugeot και πιθανότατα ταχύτεροι οδηγοί στην άσφαλτο εκείνη την περίοδο, Gilles Panizzi και Francois Delecour με τα φανταστικά 306 Maxi. O Makinen με το Evo IV έμοιαζε κομπάρσος, όμως στην πράξη θα αποδείκνυε το αντίθετο. Από τις πρώτες ειδικές ήταν εμφανές ότι ο αγώνας θα ήταν πολύ ανταγωνιστικός. Με 10 ειδικές να έχουν ολοκληρωθεί από την πρωτοπορία είχαν περάσει οι Gilles Panizzi, Francois Delecour, Colin McRae και Piero Liatti, με τις διαφορές να είναι ελάχιστες. Σε εκείνο το σημείο, χάρη σε μια σειρά εκπληκτικών χρόνων ο Makinen περνάει μπροστά, παρά την πίεση των McRae και Liatti, που ακολουθούσαν από κοντά με τα Impreza. Ο Delecour, που βρισκόταν κι αυτός κοντά στους πρωτοπόρους και πίεζε στο όριο το 306, αναγκάστηκε να αποσυρθεί αφού είχε δεχθεί βοήθεια από τους μηχανικούς του για να ξεκινήσει το αυτοκίνητο, κάτι που απαγόρευαν οι κανονισμοί. Παράλληλα, τόσο ο team mate του, Gilles Panizzi, όσο και ο McRae αντιμετώπισαν μηχανικά προβλήματα και άρχισαν να χάνουν χρόνο. Αυτό άφησε τον Tommi και τον Liatti να παλεύουν για τη νίκη στις γρήγορες ισπανικές ειδικές και η μάχη προβλεπόταν σκληρή. Φτάνοντας στην τελευταία ειδική των 36 χιλιομέτρων ο Φιλανδός κρατούσε ένα μικρό προβάδισμα έναντι του οδηγού της Subaru και ήθελε ένα άψογο πέρασμα για να πάρει την νίκη. Αυτό ακριβώς έκανε, τελικά, αφού παρότι κινούταν στο όριο σε όλη τη διάρκεια της ειδικής δεν έκανε το παραμικρό λάθος, κέρδισε την ειδική και μαζί την πρώτη του ασφάλτινη νίκη, εν μέσω πανηγυρισμών. Στο επόμενο Rally, τον Γύρο της Κορσικής, η τύχη δεν χαμογέλασε στον Makinen, αφού ο πρωταθλητής εγκατέλειψε στην έβδομη ειδική όταν δεν μπόρεσε να αποφύγει μια αγελάδα που βρισκόταν στη μέση της ειδικής! Η νίκη κατέληξε στον Colin McRae, ο οποίος μετά από εξαντλητική μάχη πήρε το προβάδισμα στην τελευταία ειδική από το Escort του Sainz. H διαφορά του Makinen από τον Σκοτσέζο ήταν πλέον μόλις 2 βαθμοί και η κούρσα για την ανάδειξη του πρωταθλητή του 1997 αναμενόταν σκληρή. Ο Tommi απαντά εντυπωσιακά στην Αργεντινή, όπου νικά και περιορίζει τον Colin στην δεύτερη θέση, ενώ μεγαλώνει κι άλλο τη διαφορά τους με την τρίτη θέση στο Ακρόπολις, πίσω από τα δύο εργοστασιακά Ford των Sainz-Kankkunen. Στη Νέα Ζηλανδία ο Φιλανδός εγκαταλείπει από οδηγικό λάθος στην τέταρτη ειδκή, όμως ο McRae δε μπορεί να το εκμεταλλευτεί, αφού μένει εκτός και αυτός πέντε ειδικές αργότερα από μηχανικό πρόβλημα. Στην πατρίδα του, ο Makinen κάνει για άλλη μια φορά τη διαφορά. Αρχικά, το προβάδισμα έχει ο Sainz με το Ford όμως λίγες ειδικές πριν το τέλος ο Ισπανός δε μπορεί να αντισταθεί σε μια αντεπίθεση διαρκείας του Φιλανδού και τελικά εγκαταλείπει από κιβώτιο. Ο ομόσταβλός του, όμως, ο Kankkunen, δεν είναι διατεθειμένος να αφήσει τη νίκη χωρίς να παλέψει και πραγματικά ωθεί τον Tommi στα όριά του και αυτά του Evo, όμως ο Φιλανδός ανταπεξέρχεται και κερδίζει για μόλις 7 δευτερόλεπτα από τον συμπατριώτη του. Αυτό, σε συνδυασμό με άλλη μια εγκατάλειψη για τον McRae, τον φέρνουν ακόμα πιο κοντά στον δεύτερο συνεχόμενο τίτλο του. Μια ακόμα εγκατάλειψη και των δύο στην Ινδονησία τους κοστίζει πολύτιμους βαθμούς και φέρνει στη δεύτερη θέση πλέον τον νικητή του αγώνα, Carlos Sainz. Ο Colin, όμως, αντεπιτίθεται και με δύο συνεχόμενες νίκες σε Ιταλία και Αυστραλία, πλησιάζει τον Tommi στους δέκα βαθμούς. Όλα θα κρινόταν στις βρετανικές ειδικές, στο τελευταίο Rally της σεζόν. Ο Φιλανδός, βέβαια, δεν είχε ανάγκη να ρισκάρει, αφού ακόμα και με νίκη του Σκοτσέζου ο ίδιος μπορούσε να υπερασπιστεί τον τίτλο του με μια έκτη θέση. Ο McRae έκανε αυτό που όλοι περίμεναν. Πίεσε το Impreza στο όριο από την αρχή κιόλας, με τους Kankkunen και Burns να είναι οι μόνοι που ακολούθησαν το ρυθμό του. Ο νεαρός Βρετανός, μάλιστα, τέθηκε επικεφαλής στα μέσα περίπου του αγώνα, όμως έξι ειδικές πριν το τέλος ο οδηγός της Subaru πέρασε πρώτος ξανά και έμεινε εκεί για να πάρει την τρίτη συνεχόμενη εντός έδρας νίκη του. Αυτό, όμως, δεν ήταν αρκετό για τον χρίσει πρωταθλητή. Ο Makinen, που κινούταν σταθερά σε όλη τη διάρκεια του αγώνα, τερμάτιζε έκτος και παρέμενε μπροστά στην κατάταξη, με ένα βαθμό να τον χωρίζει από τον Colin. O Makinen ήταν για δεύτερη φορά παγκόσμιος πρωταθλητής.
Το 1998 τα δεδομένα άλλαζαν και πάλι. Η Toyota, που είχε τιμωρηθεί από την FIA τρία χρόνια νωρίτερα με αποκλεισμό λόγω παρατυπιών στους κινητήρες των αυτοκινήτων της, επέστρεφε δριμύτερη στη διεκδίκηση. Με όπλο τη νέα Corolla WRC και ένα από τα πληρέστερα οδηγικά δίδυμα όλων των εποχών στα πρόσωπα των Sainz-Auriol οι Ιάπωνες απειλούσαν ξεκάθαρα τον Makinen και τη Mitsubishi, με τη μάχη να προβλέπεται σκληρή. Στο Monte Carlo με μια επιβλητική εμφάνιση ο Sainz παίρνει τη νίκη, την ώρα που ο Makinen εγκαταλείπει μόλις στην έβδομη ειδική από έξοδο. Στη χιονισμένη Σουηδία, έναν αγώνα που παραδοσιακά ο Φιλανδός ήταν δυνατός, ο Makinen παίρνει την εκδίκησή του. Παρά το πολύ καλό ξεκίνημα του τοπικού Thomas Radstrom ο Tommi είναι αυτός που πανηγυρίζει τη νίκη, μπροστά από την Corolla του Sainz και το Escort του Kankkunen, που ξεκινά πολύ δυναμικά τη σεζόν με δύο βάθρα. Οι επόμενοι δύο αγώνες, όμως, δεν αποδεικνύονται φιλικοί προς τον Makinen. Αρχικά μια εγκατάλειψη στο Rally Safari, όπου ο Burns σώζει την παρτίδα για τη Mitsubishi με μια εκπληκτική νίκη, και στη συνέχεια ένα ακόμη στραβοπάτημα στην Πορτογαλία, με τον Sainz να τερματίζει δεύτερος, φέρνουν σε δύσκολη θέση τον πρωταθλητή. Παράλληλα, η Ralliart, μετά από αμέτρητα χιλιόμετρα δοκιμών, αποφασίζει πως είναι πλέον η κατάλληλη στιγμή να ντεμπουτάρει το ανανεωμένο Evo V, μια αλλαγή που αποδεικνύεται χρυσάφι για την ομάδα. Το βάθρο στην Ισπανία, σε συνδυασμό με την έβδομη μόλις θέση του Sainz, και η νίκη μετά από μήνες στην Αργεντινή θέτουν τις βάσεις της αντεπίθεσης του Φιλανδού. Βέβαια, παρά τις προσπάθειες και την ταχύτητα του συνόλου Makinen- Evo V ο Carlos με την Corolla προτάσσει τους σταθερούς τερματισμούς στο βάθρο και παραμένει επικεφαλής. Ο σπουδαίος Ισπανός, μάλιστα, παίρνει και τη νίκη στις απαιτητικές ειδικές της Νέας Ζηλανδίας, με τον Makinen τρίτο. Κάπου εκεί η κατάσταση γυρίζει υπέρ του Tommi. Στην πατρίδα του, τη Φιλανδία, ο Makinen γνωρίζει πως έχει το πλεονέκτημα και ποντάρει σε μια νίκη, όμως ο Sainz δεν είναι κάποιος πρωτάρης, όντας ένας από τους δύο μη Σκανδιναβούς μέχρι τότε που έχουν πανηγυρίσει στις 1000 Λίμνες. Ο Sainz ξεκινά πολύ δυναμικά και παίρνει το προβάδισμα στις πρώτες ειδικές, πιέζοντας στο όριο. Τόσο ο Makinen όσο και ο McRae ακολουθούν από κοντά και ο Φιλανδός τίθεται επικεφαλής λίγο αργότερα. Παρά την πίεση του Ισπανού και του Kankkunen, που ανέβαζε σταδιακά ρυθμό με το Escort, ο Makinen αποφεύγει τα λάθη και κρατιέται μπροστά μέχρι τον τερματισμό, εξασφαλίζοντας μια πολύ σημαντική νίκη. Πηγαίνοντας στην Ιταλία και το Rally San Remo, ο Tommi αποδεικνύει και πάλι το οδηγικό μεγαλείο του. Σε έναν αγώνα που δεν ευνοεί ούτε το επιθετικό στυλ του ούτε το Evo ο Φιλανδός όχι μόνο παλεύει στα ίσα με τον ταχύτατο Liatti και το Impreza αλλά κερδίζει κιόλας με εντυπωσιακό τρόπο, έχοντας ΄΄πάρει΄΄ 9 ειδικές. Ο Ιταλός περιορίζεται τελικά στο δεύτερο σκαλί του βάθρου, μόλις 15 δεύτερα πίσω, ενώ ο McRae περνά τον Sainz και τερματίζει αυτός τρίτος. Έχοντας το momentum με το μέρος του, ο Tommi κερδίζει και στην Αυστραλία, ένα από τα κρισιμότερα Rally της σεζόν, και περνά μπροστά από τον Sainz στην κατάταξη με μόνο έναν αγώνα να απομένει. Αυτός ο αγώνας ήταν για άλλη μια φορά το Rally Μ.Βρετανίας, ο αγώνας που θα έκρινε τον πρωταθλητή. Ο αγώνας δεν ξεκίνησε καλά για τον Φιλανδό. Μόλις στο πρώτο σκέλος του αγώνα ο Tommi γλιστράει στα λάδια ενός προπορευόμενου αυτοκινήτου, τραυματίζει την ανάρτηση του Evo σε σημείο που δε μπορεί να συνεχίσει. Ο Carlos θέλει μια τέταρτη θέση για να γίνει πρωταθλητής και δείχνει να τα καταφέρνει, αφού με μία ειδική να απομένει βρίσκεται τρίτος στην κατάταξη. Κάπου εκεί όμως, λιγότερο από μισό χιλιόμετρο πριν το φινάλε, ο κινητήρας της Corolla προδίδει τον Ισπανό. Οι εικόνες που ακολουθούν έχουν μείνει χαραγμένες στην ιστορία του WRC στο δραματικότερο φινάλε που έχουμε δει. Ούτε ο ίδιος ο Makinen δεν πιστεύει την είδηση, όμως όταν το συνειδητοποιεί ξεσπά σε πανηγυρισμούς, όντας πλέον 3 φορές παγκόσμιος πρωταθλητής σε μια χρονιά που πραγματικά άφησε ξανά άφωνους τους πάντες με την αποφασιστικότητα και τη μαχητικότητά του.
Νέα χρονιά, νέο αυτοκίνητο για την Mitsubishi. Το Evo V, που ουσιαστικά χάρισε τον τίτλο στον Makinen την προηγούμενη σεζόν, αντικαθιστάται από το Evo VI. Την ίδια ώρα, η Ford φαίνεται έτοιμη να διεκδικήσει τα σκήπτρα, τόσο με το νέο Focus WRC όσο και με την έλευση του Colin McRae. Η Subaru παίρνει τον Kankkunen στη θέση του Σκοτσέζου και ελπίζει κι αυτή πως ο Φιλανδός και ο Burns θα παλέψουν για νίκες με τον ανταγωνισμό. Ο Makinen δεν αφήνει αμφιβολίες για το ποιος είναι ο κυρίαρχος. Εναρκτήριο Rally αυτό του Monte Carlo. Ο Φιλανδός παίρνει κεφάλι από νωρίς και με μαεστρική οδήγηση διατηρεί μια διαφορά ασφαλείας από τους αντιπάλους του, παρά τις πολύ δύσκολες συνθήκες. Τελικά φτάνει στον τερματισμό με μια διαφορά μεγαλύτερο του ενάμιση λεπτού από τον δεύτερο, Juha Kankkunen, και κάνει την παρθενική του νίκη στις ειδικές του πριγκηπάτου να μοιάζει εύκολη. Η κατάσταση συνεχίζεται και στη Σουηδία. Το Evo VI είναι πολύ γρήγορο στα χέρια του Makinen και η δεύτερη νίκη της χρονιάς έρχεται μετά από μάχη με τον Sainz και τον Auriol. Στην Αφρική και το Rally Safari, o Makinen φτάνει στον τερματισμό τρίτος όμως αργότερα αποκλείεται από τον αγώνα, αφού σύμφωνα με τους κανονισμούς απαγορευόταν ο οδηγός να δεχθεί εξωτερική βοήθεια για να κινήσει το αυτοκίνητο. Η νίκη πηγαίνει στον McRae και το Focus, σε μια ιστορική εμφάνιση για την εταιρεία και τον Colin. Μια πέμπτη θέση στην Πορτογαλία ακολουθείται από ένα βάθρο στην Ισπανία διατηρούν τον Φιλανδό στην πρώτη θέση της κούρσας του πρωταθλήματος, με τον Auriol αυτή τη φορά να είναι ο κοντινότερος αντίπαλος λίγους βαθμούς πίσω. Στην Κορσική ο Bugalski συγκλονίζει για δεύτερο συνεχόμενο αγώνα το WRC, αφού παίρνει πάλι τη νίκη με την μπροστοκίνητη Citroen Xsara F2, με τους κατασκευαστές να διαμαρτύρονται για τους πολύ χαλαρούς κανονισμούς για τα Kit Cars, που τα καθιστούν φαβορί για νίκες στην άσφαλτο, κάτι παράλογο με δεδομένο ότι είναι υποδεέστερη κατηγορία. Ο Tommi περιορίζεται στην έκτη θέση στο γαλλικό νησί και στην τέταρτη στην Αργεντινή, μη έχοντας απάντηση στον Kankkunen. Τελικά επιστρέφει στο βάθρο στο Ακρόπολις, όπου ο Burns χαρίζει άλλη μια νίκη στην Subaru, με μια τρίτη θέση. Στη Νέα Ζηλανδία είναι καταιγιστικός. Κερδίζοντας ειδική μετά την ειδική ο Φιλανδός παίρνει την πρώτη του νίκη στην χώρα της Ωκεανίας, αφού μετά από μια ωραία μάχη με τον μαχητικότατο Kankkunen τερματίζει μπροστά. Ο Auriol, αντίθετα, αντιμετωπίζει μηχανικά προβλήματα με την Corolla αλλά καταφέρνει να πλασαριστεί τέταρτος. Στη Φιλανδία όλοι περιμένουν να δουν και πάλι μια μάχη μεταξύ Makinen- Kankkunen όμως κάτι τέτοιο δεν πραγματοποιείται. Ο Tommi δεν ξεκινάει με τον καλύτερο τρόπο και βλέπει τους οδηγούς της Subaru να τον επισκιάζουν. Πάνω που αρχίζει να ανακτά χρόνο, όμως, περίπου στα μέσα του αγώνα, αναγκάζεται να εγκαταλείψει από συμπλέκτη, όντας εμφανώς απογοητευμένος. Παράλληλα, ο Kankkunen υπενθυμίζει πως παρά την ηλικία του παραμένει στην κορυφή, αφού περιορίζει τον ενθουσιώδη team mate του, Richard Burns, στη δεύτερη θέση μετά από έναν αλάνθαστο αγώνα. Οι ομάδες ταξιδεύουν στη μακρινή Κίνα, στη μοναδική παρουσία της χώρας στο καλεντάρι του WRC. O καιρός είναι προβληματικός και οι ειδικές θυμίζουν περισσότερο λασπομαχία παρά αγώνα Rally. O Makinen δείχνει να βολεύεται και ξεκινά πολύ καλά, όμως για δεύτερο σερί αγώνα εγκαταλείπει στα μέσα του αγώνα, αυτή τη φορά από ανάρτηση. Έτσι, βλέπει τον αντίπαλό του στη μάχη του τίτλου, τον Auriol, να κερδίζει μετά από μια φοβερή εμφάνιση πίσω από το τιμόνι της Corolla. Ο Γάλλος φτάνει τους 48 βαθμούς και πιάνει τον Tommi στην κορυφή της βαθμολογίας των οδηγών. Το Rally San Remo είναι και πάλι η αρχή της αντεπίθεσης του Makinen. Άλλη μια νίκη στις ιταλικές ειδικές, την ώρα που ο Auriol μένει τρίτος, δίνουν το πλεονέκτημα στον Φιλανδό, ενώ μένουν 2 αγώνες για το τέλος της χρονιάς. Στην Αυστραλία τα πράγματα κυλούν ιδανικά για τον Makinen, αφού η τρίτη θέση του ίδιου και η εγκατάλειψη του Auriol στέφουν τον Tommi πρωταθλητή για τέταρτη συνεχόμενη χρονιά. Ο Tommi πλέον περνά στη σφαίρα του θρύλου, ισοφαρίζοντας το τότε ρεκόρ των 4 τίτλων του Kankkunen και έχοντας επικρατήσει ολοκληρωτικά σε μια από τις πιο ανταγωνιστικές εποχές του θεσμού. Δικαιωματικά, ο Makinen για αυτό του το κατόρθωμα θεωρείται μέχρι σήμερα ένας από τους καλύτερους οδηγούς όλων των εποχών.
Η νέα χιλιετία ξεκινά και στόχος της Mitsubishi είναι να παραμείνει στην κορυφή. Η αποχώρηση της Toyota για την Formula 1 στοιχίζει στο θεσμό, που χάνει έναν από τους ιστορικότερους κατασκευαστές του, όμως ομάδες όπως η Peugeot και η Ford μοιάζουν έτοιμες να σκαρφαλώσουν στην κατάταξη. Έχοντας επικρατήσει στο Monte Carlo για πρώτη φορά το 1999 ο Makinen ήθελε να επαναλάβει την επιτυχία για να ξεκινήσει με καλό τρόπο τη σεζόν. Αρχικά, τα ηνία παίρνει ο Gilles Panizzi, όμως σύντομα περνάει μπροστά ο Burns με το Impreza, ένας συνδυασμός που εντυπωσίασε την προηγούμενη χρονιά. Με μια σειρά από φοβερούς χρόνους ο Makinen τίθεται επικεφαλής λίγες ειδικές αργότερα, εκμεταλλευόμενος τις σωστές επιλογές ελαστικών της ομάδας του. Ο McRae και ο Kankkunen προσπαθούν με τη σειρά τους να πλησιάσουν τον Φιλανδό, όμως ο Tommi διαχειρίζεται εξαιρετικά το προβάδισμά του και εντέλει κερδίζει σχετικά άνετα, με το Focus του Sainz 1 λεπτό και 24 δευτερόλεπτα πίσω του. Το βάθρο συμπληρώνει ο Juha με το Subaru, που για μια ακόμα σεζόν δείχνει δυνατό. Στη Σουηδία όλοι περίμεναν μια επανάληψη της νίκης του Tommi όπως το 1999, όμως ο Marcus Gronholm είχε άλλη άποψη. Ο ταλαντούχος Φιλανδός βρήκε αμέσως ρυθμό πίσω από το τιμόνι του ανταγωνιστικότατου Peugeot 206 WRC και εξέπληξε τους πάντες με τις επιδόσεις του από το πρώτο κιόλας σκέλος. Ο Makinen, που παραδέχτηκε πως πίεζε το Evo, ακολουθούσε σε όλη τη διάρκεια από κοντά τον Gronholm, όμως στο τέλος περιορίστηκε στο δεύτερο σκαλί του βάθρου, 6 δευτερόλεπτα πίσω από τον οδηγό της Peugeot και μόλις 7 μπροστά από τον μαχητικό McRae. Αυτή η νίκη, που τότε έμοιαζε με πυροτέχνημα του οδηγικού ταλέντου του Gronholm, θα αποδεικνυόταν προφητική για τη συνέχεια του πρωταθλήματος. Δύο συνεχόμενες εγκαταλείψεις σε Safari και Πορτογαλία κοστίζουν βαθμολογικά στον Makinen, ο οποίος βλέπει τον νικητή των δύο αυτών Rally, Richard Burns, να περνάει πρώτος με τη βοήθεια του ανανεωμένου Impreza. Στην άσφαλτο της Καταλωνίας παρά τις προσπάθειες του ίδιου η νίκη κρίνεται μετά από μια εκπληκτική μάχη των Burns-McRae, με τον δεύτερο τελικά να επικρατεί με πολύ μικρή διαφορά. Η τέταρτη θέση δεν ικανοποιεί, όμως, τον Tommi, που ψάχνει τρόπο να επιστρέψει στις νίκες. Πηγαίνοντας στην Αργεντινή, έναν αγώνα που ταίριαζε στην οδήγησή του, η νίκη ήταν ο μόνος τρόπος να μείνει ζωντανός στη διεκδίκηση του τίτλου. Παρόλα αυτά, όσο κι αν πίεζε, ο Burns ήταν πάλι άπιαστος. Η αλάνθαστες εμφανίσεις του Βρετανού του είχαν επιτρέψει να ανοίξει μια αρκετά καλή διαφορά στο πρωτάθλημα, ενώ ο Gronholm ακολουθούσε, αφού με τη δεύτερη θέση πέρασε τον Makinen στη βαθμολογία. Το Ακρόπολις για άλλη μια φορά θα αποδεικνυόταν εχθρικό προς τον Tommi και την Mitsubishi. Μόλις στην πέμπτη ειδική του αγώνα ο Φιλανδός εγκατάλειψε με εντυπωσιακό τρόπο, όταν ένας τροχός ξεκόλλησε από το Evo. Η Ford κυριάρχησε απόλυτα στον αγώνα, με τους McRae- Sainz να κάνουν το 1-2 και τον τρίτο Kankkunen πάνω από 6 λεπτά πίσω! Δεύτερη συνεχόμενη εγκατάλειψη αργότερα στη Νέα Ζηλανδία, που σε συνδυασμό με τη νίκη του Gronholm δυσκολεύει κι άλλο την κατάσταση. Το πρωτάθλημα επιστρέφει στην Ευρώπη για το Rally Φιλανδίας. Πριν από μερικά χρόνια ο συνδυασμός Makinen- Evo ήταν ανίκητος εκεί, όμως τα δεδομένα είχαν πλέον αλλάξει. Από νωρίς ο Gronholm δείχνει ποιος έχει το πάνω χέρι, κερδίζοντας εμφατικά τις πρώτες 5 ειδικές με το 206. Ο Tommi κερδίζει μόνο μία ειδική, ενώ οι Burns, McRae και Kankkunen είναι οι μόνοι που ακολουθούν τον Marcus σε χρόνους. Ο Richard, όμως, βλέπει τον αγώνα του να τελειώνει λίγο αργότερα, με μια εντυπωσιακή έξοδο. Ο Gronholm συνεχίζει στον ίδιο ρυθμό και φτάνει στην πρώτη εντός έδρας νίκη του, ενώ ο Makinen τερματίζει τέταρτος. Με αυτόν τον τρόπο ο Marcus περνάει επικεφαλής της βαθμολογίας, ενώ οι ελπίδες του Tommi για έναν πέμπτο συνεχόμενο τίτλο είναι ελάχιστες. Αυτές γίνονται ακόμα λιγότερες στην Κύπρο. Η Ford εμφανίζεται και πάλι πολύ δυνατή, με τον Sainz να παίρνει την πρώτη του νίκη με τα μπλε οβάλ και τον McRae να τερματίζει δεύτερος και να ξαναμπαίνει στη διεκδίκηση του πρωταθλήματος. Ο Makinen, παρά τον καλό ρυθμό του σε διάφορα σημεία, είναι εμφανές πως δε μπορεί να ακολουθήσει με το Evo και μένει πέμπτος. Ακολουθεί η εγκατάλειψη στην Κορσική και ένα βάθρο στο Rally San Remo, ενώ στην Αυστραλία ακυρώνεται από παρατυπία στο turbo του Evo. Ο Gronholm παράλληλα, κερδίζει μπροστά από τον Burns και με προβάδισμα 9 βαθμών ετοιμάζεται για να στεφθεί πρωταθλητής στην Βρετανία. Παρά την εκπληκτική εμφάνιση και νίκη του Burns εκεί, ο Φιλανδός τερματίζει δεύτερος και πανηγυρίζει για πρώτη φορά τίτλο, σε μια χρονιά αποκάλυψη για τον ίδιο και την Peugeot. Ο Makinen κλείνει τη δύσκολη αυτή σεζόν με ένα ακόμα βάθρο.
Μετά από τέσσερις συνεχόμενους τίτλους ο Makinen ξεκίνησε για πρώτη φορά το Rally Monte Carlo το 2001 χωρίς το νούμερο 1 στις πόρτες του Evo. Το νέο Lancer Evo 6.5 ήταν άλλη μια προσπάθεια της Mitsubishi να μεγιστοποιήσει τις δυνατότητες εξέλιξης της πλατφόρμας του Group A, που την προηγούμενη χρονιά έδειχνε αδύναμη σε σύγκριση με τα World Rally Cars. Η πρώτη μέρα του αγώνα ήταν επεισοδιακή. Μέσα σε 3 ειδικές και τα τρία εργοστασιακά Peugeot, του πρωταθλητή Marcus Gronholm και των Auriol- Panizzi, εγκατέλειψαν, ενώ ο McRae τέθηκε επικεφαλής με το Focus. Ο Makinen, όμως, όπως έκανε τόσες φορές στο παρελθόν, με μια δυναμική αντεπίθεση και με συνεχόμενες κερδισμένες ειδικές πέρασε τον Σκοτσέζο, όμως δεν έμεινε για πολύ εκεί, αφού στο δεύτερο πέρασμα από την Sisteron o McRae τον πέρασε ξανά. Όλα τελείωσαν μια ειδική αργότερα για τον Colin. Πάνω που ο Makinen πίεζε για να ανακτήσει το προβάδισμα, κοντά στην κορυφή της Col de Turini, ένα πρόβλημα στο γκάζι του Focus είχε κοστίσει στον McRae τη δυνατότητα να παλέψει για τη νίκη. Με μια μέρα να απομένει, ο Tommi κράτησε σταθερά γρήγορο ρυθμό και αποφεύγοντας τα λάθη πήρε την 3η συνεχόμενη νίκη του στις ειδικές του Monte Carlo. Δύο Ford, με τους Sainz και Delecour στο τιμόνι, συμπλήρωσαν το βάθρο. Με την ψυχολογία στα ύψη, η ομάδα της Mitsubishi ετοιμάζεται για το Rally Σουηδίας, ένα από τα απαιτητικότερα της σεζόν. Παρά την εμπειρία του Tommi στις χιονισμένες ειδικές του αγώνα, ο ρυθμός από την αρχή δεν είναι αρκετός και ο Φιλανδός προσπαθεί όσο μπορεί να πλησιάσει τους πρωτοπόρους. Τελικά, έχοντας πιέσει πάνω από τα όρια, εγκαταλείπει μετά από έξοδο στην 17η ειδική, με τη νίκη να πηγαίνει στον Harri Rovanpera με το τρίτο εργοστασιακό 206 WRC. Το ενδιαφέρον μεταφέρεται στην Πορτογαλία και το τρίτο Rally της χρονιάς. Πριν καν αρχίσει η δράση οι ουρανοί ανοίγουν και μέσα σε λίγες ώρες το πορτογαλικό χώμα μετατρέπεται σε λάσπη. Οι συνθήκες είναι τόσο δύσκολες που πολλοί οδηγοί τις χαρακτηρίζουν τις χειρότερες που έχουν συναντήσει. Εκεί ξεχωρίζει το ταλέντο και η προσωπικότητα δύο εκ των κορυφαίων οδηγών όλων των εποχών. Του Makinen και του Sainz. Αρχικά, ο Φιλανδός, κερδίζοντας την εναρκτήρια ειδική, περνάει επικεφαλής, όμως ο Sainz δεν τον αφήνει να πάρει ανάσα σε κανένα σημείο. Το γεγονός πως σε τέτοιες συνθήκες, όπου συνήθως οι οδηγοί απλώς οδηγούν για να τερματίσουν, οι δύο πρωταθλητές πίεζαν τα αυτοκίνητά τους στο όριο είναι φοβερό. Οι μόνοι οδηγοί που ακολουθούσαν σε σημεία αυτόν τον ρυθμό ήταν οι Burns, McRae και Rovanpera, όμως οι δύο τελευταίοι εγκατέλειψαν από μηχανικά προβλήματα. Ο Carlos στην προτελευταία ειδική αιφνιδίασε τους πάντες παίρνοντας τα ηνία του αγώνα με το Focus και έδειχνε έτοιμος για την πρώτη του νίκη στη σεζόν. Στα 11 χιλιόμετρα της τελευταίας ειδικής, όμως, οδηγώντας σαν πραγματικός πρωταθλητής ο Makinen κατάφερε να προσπεράσει τον Ισπανό και να πάρει μια από τις εντυπωσιακότερες νίκες της καριέρας του. Οι ειδικές της Ισπανίας προφανώς πλέον δεν ευνοούσαν το Evo, που δυσκολευόταν να ανταγωνιστεί τα πιο ευέλικτα World Rally Cars στην άσφαλτο. Το αυτοκίνητο που αποδείχθηκε ταχύτερο ήταν η νέα Citroen Xsara WRC, που στα χέρια του Philippe Bugalski κέρδισε 8 από τις 18 ειδικές, όμως ο Γάλλος είδε τη νίκη να του ξεφεύγει λόγω μιας ποινής 4 λεπτών. Η επικράτηση από εκείνο το σημείο και μετά ήταν εύκολη για την Peugeot, που έφτασε σε ένα άνετο 1-2. Ο Auriol ανέβηκε για τελευταία φορά στην καριέρα του στο πρώτο σκαλί του βάθρου, ενώ ο Panizzi συμπλήρωσε τον γαλλικό θρίαμβο. Η εμφάνιση του Tommi τον δικαίωσε με την τρίτη θέση, την ώρα που βασικοί ανταγωνιστές του όπως ο McRae και ο Gronholm εγκατέλειπαν. Στον επόμενο αγώνα, το Rally Αργεντινής, η νίκη ήταν βρετανική υπόθεση. Οι ειδικές της Αργεντινής παραδοσιακά προσέφεραν ωραίες μάχες στους φίλους του WRC και το 2001 δεν ήταν εξαίρεση. Ο Colin McRae, αποφασισμένος όσο ποτέ να ανακάμψει μετά την εγκατάλειψη στην Ισπανία, ξεκίνησε εξαιρετικά τις πέντε πρώτες ειδικές. Ο Σκοτσέζος έδειχνε ανίκητος, όμως ο Burns δεν είχε την ίδια άποψη και απάντησε με μια σειρά από πολύ καλούς χρόνους για να πλησιάσει τον οδηγό της Ford. Ακόμα και στα σκέλη που απέμεναν οι δύο οδηγοί μονοπωλούσαν τους χρόνους και φαινόταν πως ένας από τους δύο θα έβγαινε τελικά νικητής. Ο Makinen, ξέροντας πως δεν μπορούσε να ανατρέψει την κατάσταση αποφάσισε να κάνει έναν στρατηγικό αγώνα και να πάρει όσους βαθμούς μπορούσε. Και τα κατάφερε αρκετά καλά, αφού τερμάτισε τέταρτος, την ώρα που ο McRae θριάμβευε με μια εκπληκτική εμφάνιση. Οι κυπριακές ειδικές ούτε τώρα θα αποδεικνύονταν γούρικες για τον Φιλανδό. Μια έξοδος στην τέταρτη ειδική τον οδηγεί σε μια οδυνηρή εγκατάλειψη, αφού ο McRae κερδίζει πάλι και οι Burns, Sainz συμπληρώνουν το βάθρο. Ο Ισπανός οδηγός της Ford πλησιάζει τον Makinen στον πόντο στην κορυφή της κατάταξης και ο Tommi ξέρει πως αν θέλει τον τίτλο πρέπει να επιστρέψει στις νίκες. Η δράση μεταφέρεται στις ελληνικές ειδικές για το Rally Ακρόπολις. Η ροή του αγώνα και πάλι δεν ευνοεί τον Makinen, που λόγω της σειράς εκκίνησης αδυνατεί να ακολουθήσει το ρυθμό των υπολοίπων στην αρχή και χάνει πολύτιμο χρόνο. Ο Solberg ξεκινάει καλύτερα από όλους, όμως λίγες ειδικές αργότερα ο McRae περνάει μπροστά με τα γνωστό επιθετικό του στυλ οδήγησης. Ο Burns εγκαταλείπει δύο ειδικές πριν το τέλος του αγώνα και τον ακολουθεί ο Sainz στην τελευταία ειδική, βλέποντας τον κινητήρα του Focus του να τον προδίδει. Ο Makinen φτάνει τέταρτος στον τερματισμό, όμως βλέπει τον McRae να τον ισοφαρίζει στη γενική κατάταξη. Το Safari ανέκαθεν ευνοούσε τους πιο έμπειρους οδηγούς και ταίριαζε στην οδήγηση του Makinen. Ο Φιλανδός έψαχνε τη νίκη που θα τον επανέφερε στη θέση του φαβορί για το πρωτάθλημα και θα την διεκδικούσε στα ίσα. Ο Armin Schwarz πέρασε πρώτος μετά την πρώτη ειδική, όμως στη δεύτερη ο Tommi τον προσπέρασε και τέθηκε επικεφαλής. Κάνοντας για άλλη μια φορά εξαιρετική διαχείριση των ελαστικών του ο Φιλανδός κράτησε το προβάδισμά του μέχρι το τέλος, βλέποντας τους βασικούς του ανταγωνιστές να εγκαταλείπουν. Η νίκη αυτή ήταν χρυσάφι για τον Makinen, που πέρασε και πάλι μόνος πρώτος στην κατάταξη των οδηγών. Στον εντός έδρας αγώνα του ο Tommi ήταν έτοιμος να επαναλάβει την πρόσφατη επιτυχία του. Οι ελπίδες του Φιλανδού, όμως, εξανεμίστηκαν από την πρώτη κιόλας ειδική, όπου ένας κορμός κατέστρεψε την ανάρτηση του Evo και τον έθεσε εκτός. Ο Gronholm οδήγησε σαν πραγματικός ιπτάμενος Φιλανδός, παίρνοντας τη νίκη με διαφορά σχεδόν μισού λεπτού από τον δεύτερο Burns. Με τον McRae τρίτο, ο Tommi κρατούσε τα ηνία στο πρωτάθλημα, όμως με μια απογοητευτική όγδοη θέση στη Νέα Ζηλανδία, που ήρθε κυρίως λόγω της σειράς εκκίνησης, σε συνδυασμό με τη νίκη του Burns και τη δεύτερη θέση του McRae ο Σκοτσέζος έφτασε και πάλι τον Tommi στους 40 βαθμούς. Βλέποντας πως το Evo πλέον δεν μπορούσε να τα βγάλει πέρα με τον ανταγωνισμό η Mitsubishi αποφάσισε να ντεμπουτάρει την WRC έκδοση του Lancer στο Rally San Remo, παρότι ο Makinen δεν ένιωθε ακόμα άνετα πίσω από το τιμόνι του αυτοκινήτου. Ο Φιλανδός ήταν εμφανώς εκτός ρυθμού από την αρχή του αγώνα, μη μπορώντας να κερδίσει ούτε μία ειδική, πριν εγκαταλείψει στην 15η ειδική. Ο Panizzi πήρε άλλη μία νίκη με το 206, ενώ στη δεύτερη θέση τερμάτισε ο ταλαντούχος Sebastian Loeb, ο οδηγός που κέρδισε τον τίτλο στα S1600 εκείνη τη σεζόν και μεγάλη ελπίδα για το μέλλον της Citroen. Κερδισμένος στη μάχη του τίτλου βγήκε ο Sainz, που με τους βαθμούς της τέταρτης θέσης πλησίασε στην κορυφή. Στην Κορσική η κατάσταση δεν βελτιώθηκε καθόλου. Ο Makinen ακόμη πάλευε να βρει ρυθμό με το Lancer WRC και αναγκασμένος να πιέζει συνεχώς στο όριο για να κρατηθεί ψηλά έκανε το λάθος. Ένας λάθος υπολογισμός του Φιλανδού έστειλε το αυτοκίνητο αρχικά σε έναν τοίχο στην άκρη του δρόμου και στη συνέχεια εκτός δρόμου με μεγάλη ταχύτητα. Οι εικόνες του ατυχήματος τρομάζουν ακόμα και σήμερα. Το αποτέλεσμα της σύγκρουσης ήταν ο τραυματισμός του συνοδηγού του, Risto Mannisenmaki, που επηρέασε ψυχολογικά τον Makinen. Ο Φιλανδός πλέον σκεφτόταν ακόμα και να αποσυρθεί, αφού έβλεπε πως τα ρίσκα που έπαιρνε για να ξαναβάλει τη Mitsubishi στον ανταγωνισμό ήταν υπερβολικά. Παρόλα αυτά, έχοντας ακόμα την πρωτοπορία στην κατάταξη των οδηγών ήταν αποφασισμένος να παλέψει όσο μπορεί για τον τίτλο, παρότι πλέον τόσο ο McRae όσο και οι Burns- Sainz ήταν σε απόσταση αναπνοής. Με τη δράση να μεταφέρεται στην Αυστραλία ο Tommi ήλπιζε πως το Lancer θα αποδεικνυόταν πιο ανταγωνιστικό στο χώμα. Ο Sainz με το Focus ξεκίνησε καλά, όμως τα ηνία πήρε ο Gronholm, που ξέροντας πως είναι εκτός διεκδίκησης του τίτλου ήθελε απλώς τη νίκη και τίποτα λιγότερο. Παρά ένα ξέσπασμα του McRae, που πέρασε για λίγο μπροστά, ο Φιλανδός τελικά δεν είχε πρόβλημα να φτάσει πρώτος στον τερματισό, υπενθυμίζοντας τον στόχο του για την επόμενη σεζόν. Μεγάλος κερδισμένος του αγώνα ήταν ο Richard Burns, που χάρη στη δεύτερη θέση μείωσε τη διαφορά του από την κορυφή. Ο Makinen, που δεν ήταν και πάλι ικανοποιημένος από το Lancer, έμεινε έκτος, μία θέση πίσω από τον McRae. Ο Σκοτσέζος πέρασε πρώτος στη βαθμολογία, ένα βαθμό μπροστά από τον Tommi και δύο από τον Burns, ενώ μαθηματικές ελπίδες είχε και ο Sainz. Τελευταίος αγώνας το Rally Μ.Βρετανίας. Οι συνθήκες τυπικές για τα χαρακτηριστικά του Rally. Βροχή, ομίχλη και χαμηλή πρόσφυση ήταν για άλλη μια φορά οι προκλήσεις που θα έπρεπε να αντιμετωπίσουν οι οδηγοί για να κερδίσουν. Ο McRae, έχοντας στο μυαλό του τη νίκη και τον τίτλο, ξεκίνησε εντυπωσιακά, πιέζοντας το Focus σε βαθμό που οι υπόλοιποι δεν ακολούθησαν. Αυτό όμως κόστισε στον Colin, που μόλις στην τέταρτη ειδική του αγώνα κατέληξε εκτός δρόμου με εντυπωσιακό τρόπο, που τον ανάγκασε σε εγκατάλειψη. Η πρώτη μέρα δεν κύλησε καλύτερα για τον Makinen, που στη δεύτερη ειδική είδε το Lancer να χάνει έναν τροχό και να τον αφήνει εκτός μάχης. Ο Burns πλέον απλά έπρεπε να τερματίσει για να στεφθεί πρωταθλητής, κάτι που έκανε με πανηγυρικό τρόπο χάρη στην τρίτη θέση. Παρότι ο Βρετανός πήρε μόνο μία νίκη μέσα στη σεζόν η σταθερή οδήγησή του σε συνδυασμό με την καλή απόδοση του Impreza σε όλη τη διάρκεια της χρονιά τον έκαναν άξιο νικητή.
Το τέλος του 2001 φυσικά δεν ήταν αυτό που περίμενε ο Makinen. Ο Φιλανδός στα μέσα της χρονιάς έδειχνε φαβορί για τον τίτλο, όμως στη συνέχεια τόσο το Evo όσο και το Lancer WRC έμειναν πίσω σε σχέση με τον ανταγωνισμό. Ο Tommi πήρε απόφαση πως μετά από χρόνια επιτυχημένης πορείας είχε έρθει η ώρα να βγάλει τις κόκκινες φόρμες της Mitsubishi για μια νέα πρόκληση στην καριέρα του. Η πρόταση της Subaru ήρθε την κατάλληλη στιγμή για εκείνον. Οι Ιάπωνες βρήκαν στο πρόσωπο του έμπειρου Φιλανδού τον ιδανικό αντικαταστάτη του Burns, που στο τέλος της σεζόν άφησε την ομάδα για την Peugeot. ΄΄Ένιωσα πως έπρεπε να ψάξω ένα νέο σταθμό στην καριέρα μου.΄΄ δήλωνε τότε ο Makinen. ΄΄Είμαι ενθουσιασμένος που η Subaru μου έδωσε αυτή την ευκαιρία.΄΄. Με ανανεωμένη αυτοπεποίθηση ο Φιλανδός είναι έτοιμος για το ντεμπούτο του με την ομάδα στο Monte Carlo, τον αγώνα που κέρδισε τις τρεις τελευταίες χρονιές με το Evo. Από την αρχή οι χρόνοι του είναι άκρως ανταγωνιστικοί, όμως αυτός που τραβά τα βλέμματα με την απόδοσή του είναι ο νεαρός Sebastian Loeb με μια εργοστασιακή Xsara WRC. Ο Γάλλος χτίζει σιγά σιγά ένα καλό προβάδισμα και παρά τις προσπάθειες των Makinen- Solberg με τα Impreza φτάνει πρώτος στον τερματισμό. Η χαρά του, βέβαια, δεν κρατάει για πολύ, αφού στον τεχνικό έλεγχο μετά τον αγώνα οι αγωνοδίκες του επέβαλαν ποινή 2 λεπτών για αλλαγή ελαστικών σε συνθήκες που δεν επιτρεπόταν, με αποτέλεσμα η νίκη να περάσει στον δεύτερο Makinen. Ακόμα και με αυτόν τον άκομψο τρόπο, λοιπόν, ο Φιλανδός έσπασε άλλο ένα ρεκόρ, αφού όχι μόνο κέρδισε στην πρώτη του εμφάνιση με τα μπλε της Subaru αλλά επικρατούσε για τέταρτη συνεχόμενη φορά στο Monte Carlo. Οι επόμενοι αγώνες δεν είναι το ίδιο καλοί για τον Makinen. Τρεις συνεχόμενες εγκαταλείψεις σε Σουηδία, Γαλλία και Ισπανία τον ρίχνουν στην τέταρτη θέση της βαθμολογίας, με τους οδηγούς της Peugeot να καλύπτουν τις πρώτες θέσεις. Στην Κύπρο ο Tommi επιστρέφει στις καλές εμφανίσεις. Έχοντας κορυφαίο ρυθμό σε ορισμένα σημεία ο Φιλανδός δίνει μάχη για τη δεύτερη θέση με τον Burns, αφού ο Gronholm ξεφεύγει από νωρίς. Ο Βρετανός έχει το πάνω χέρι αρχικά, όμως με μια σειρά από εκπληκτικούς χρόνους ο Makinen τον πλησιάζει με μια ειδική να απομένει. Ο οδηγός της Peugeot, όμως, παραμένει ψύχραιμος, κερδίζει την τελευταία ειδική και κρατάει τη δεύτερη θέση, περιορίζοντας τον Tommi στο τρίτο σκαλί του βάθρου, με διαφορά λιγότερη των 3 δευτερολέπτων. Πάνω που ο Makinen δείχνει να ξαναμπαίνει στο παιχνίδι της διεκδίκησης έρχονται άλλες τρεις απανωτές εγκαταλείψεις σε Αργεντινή, Ακρόπολις και Safari να τον θέσουν ουσιαστικά εκτός μάχης, παρότι και στους 3 αυτούς αγώνες ο ρυθμός του πίσω από το τιμόνι του Impreza ήταν παραπάνω από ενθαρρυντικός. Στη Φιλανδία η Peugeot κυριαρχεί. Από τις πρώτες κιόλας ειδικές φαίνεται πως η νίκη θα κριθεί μεταξύ του Gronholm και του Burns, αφού ο Βρετανός πιέζει και έχει εξαιρετικό ρυθμό. Ένα λάθος του, όμως, σε ένα άλμα είναι αρκετό να δώσει την ευκαιρία στον αλάνθαστο Marcus να χτίσει μια διαφορά που θα του δώσει άλλη μια νίκη, την ώρα που ο έκτος Makinen βλέπει τον ομόσταβλό του, Petter Solberg να τερματίζει σε μια εντυπωσιακή τρίτη θέση. Φτωχός είναι ο απολογισμός και στους επόμενους δύο αγώνες, με μία έβδομη θέση στην άσφαλτο της Γερμανίας και άλλη μία εγκατάλειψη στην Ιταλία. Στη Νέα Ζηλανδία και πάλι το δίδυμο της Peugeot εντυπωσιάζει. O Burns αρχικά παίρνει το προβάδισμα και το διατηρεί με εμφατικό τρόπο για 15 ειδικές, όμως σε εκείνο το σημείο εγκαταλείπει από έξοδο. Η πρωτοπορία περνάει στα χέρια του Gronholm, ο οποίος παίρνει άλλη μια άνετη νίκη στο τέλος. Η εμφάνιση του Makinen είναι αρκετά καλή και ανταμείβεται με την τρίτη θέση, μετά τα προβλήματα του Solberg με τον κινητήρα του. Η χρονιά κλείνει με ένα ακόμα καλό αποτέλεσμα, χάρη στην τέταρτη θέση στις ειδικές της Βρετανίας, όπου ο Gronholm πανηγυρίζει τον δεύτερο τίτλο της καριέρας του.
Το 2003 βρίσκει τον Φιλανδό στην τελευταία χρονιά του συμβολαίου του με την Subaru. Τα νέα πως η Mitsubishi αποσύρεται από το WRC δικαιώνουν την απόφαση που είχε πάρει ο Makinen την προηγούμενη σεζόν. Την ίδια ώρα, εντυπωσιάζει από νωρίς η Citroen, υπογράφοντας τους McRae- Sainz, κρατώντας παράλληλα τον Loeb. Οι Γάλλοι είναι άπιαστοι στο Monte Carlo. Με τον Makinen να εγκαταλείπει στην πέμπτη ειδική από έξοδο και ο Loeb περνάει από νωρίς επικεφαλής. Ο μόνος οδηγός που κόντραρε τις Xsara ήταν ο Markko Martin, όμως ο Εσθονός τελικά περιορίστηκε στην τέταρτη θέση. Ο Loeb πήρε τη νίκη που του στερήθηκε την προηγούμενη σεζόν, ενώ στο ντεμπούτο τους με τη γαλλική εταιρεία οι McRae- Sainz τερμάτισαν δεύτερος και τρίτος αντίστοιχα. Στη Σουηδία οι Φιλανδοί είναι παραδοσιακά κυρίαρχοι. Παρά το καλό ξεκίνημα του Loeb, o Gronholm με το πριν λίγους μήνες παντοδύναμο 206 WRC παίρνει τα ηνία και κάνει αυτό που χρειάζεται για να φτάσει σε άλλη μια νίκη στις σουηδικές ειδικές. Ο Makinen υπενθυμίζει στους πάντες την κλάση του, αφού είναι ο μόνος που ανταγωνίζεται τον συμπατριώτη του σε χρόνους και φτάνει στον τερματισμό στο δεύτερο σκαλί του βάθρου, με τον Burns να συμπληρώνει την τριάδα για την Peugeot. Ούτε αυτή η χρονιά, όμως, θα αποδεικνυόταν καλή για τον Makinen. Στους έξι επόμενους αγώνες ο οδηγός της Subaru εγκαταλείπει τρεις φορές και εξασφαλίζει μια πέμπτη θέση ως καλύτερο αποτέλεσμα στο Ακρόπολις. Η κατάσταση δεν βελτιώνεται ιδιαίτερα στη συνέχεια. Άλλη μια απογοητευτική έκτη θέση στην πατρίδα του θέτει τον Tommi οριστικά εκτός διεκδίκησης, την ώρα που ο Solberg παλεύει για τον πρώτο τίτλο της καριέρας του σε ένα από τα πιο ανταγωνιστικά πρωταθλήματα όλων των εποχών. Κάπου εκεί, λίγους μήνες πριν το τέλος της χρονιάς, ο Makinen ανακοινώνει πως θα κρεμάσει τα γάντια του στο τέλος του 2003. Η απόφαση αυτή, όμως, δεν επηρεάζει τις επιδόσεις του. Φτάνοντας στο Rally Μ.Βρετανίας το WRC συγκλονίζεται από τα νέα της ασθένειας του Burns, την ώρα που ο Makinen ετοιμάζεται να κλείσει την καριέρα του. Στον τον τελευταίο αγώνα της σεζόν, ο σπουδαίος Φιλανδός θυμίζει τον οδηγό που κέρδισε 4 συνεχόμενα πρωταθλήματα, τερματίζοντας στο βάθρο την ώρα που ο Petter Solberg παίρνει νίκη και τίτλο, μπροστά από τον Loeb.
Η καριέρα του Tommi Makinen στο WRC είναι σίγουρα εντυπωσιακή. Στα χρόνια του ως οδηγός της Mitsubishi o Φιλανδός έφτιαξε έναν θρύλο γύρω από το όνομά του, όχι μόνο χάρη στους 4 τίτλους και τις 22 νίκες του με τα κόκκινα, αλλά και με το φοβερό τρόπο που τα κατάφερε όλα αυτά, απέναντι σε οδηγούς όπως ο Sainz, o McRae και ο Kankkunen. Το οδηγικό του στυλ, σε συνδυασμό με την στρατηγική προσέγγισή του όπου χρειαζόταν, ήταν σημείο αναφοράς στο πρωτάθλημα σε όλη τη διάρκεια της πορείας του και δικαιολογημένα θεωρείται ένας από τους κορυφαίους όλων των εποχών.
Ακολουθήστε μας στα Twitter, Instagram, Youtube, Discord και Spotify
