H ομάδα του Totalracing βρέθηκε στο 7ο Athens Rally Sprint, που διεξήχθη στην κλασσική διαδρομή του Αγίου Μερκουρίου, όπου αποκόμισε πολλές και διάφορες εμπειρίες.
Μετά το ευχάριστο γεγονός του Ράλι Ακρόπολις, μας άνοιξε η όρεξη για περισσότερη αγωνιστική δράση. Αυτή η λαχτάρα μας οδήγησε στα βουνά της Πάρνηθας, και συγκεκριμένα στην Ιπποκράτειο Πολιτεία για τον τελευταίο γύρο του Πανελλήνιου Κυπέλλου Ράλι Νοτίου Ελλάδος, το Athens Rally Sprint.
Προσωπικά ποτέ δεν παρακολουθούσα αγώνες του ελληνικού πρωταθλήματος. Για εμένα ποτέ δεν είχαν την ίδια αίγλη με τα πρωταθλήματα του εξωτερικού ή με το WRC, και λογικό θα έλεγε κάποιος, διότι το αγωνιστικό και οργανωτικό επίπεδο στην Ελλάδα δεν συγκρίνεται με τα προαναφερόμενα. Ειδικά μετά την παρακμή του Ακρόπολις το 2013 και την έξοδό του από το παγκόσμιο πρωτάθλημα, είχα χάσει σχεδόν κάθε επαφή με το motorsport στην Ελλάδα. Αυτό είχε ως συνέπεια για 8 χρόνια να μην τύχει να ξαναπαρακολουθήσω αγώνα ράλι αυτοπροσώπως.
Όλα αυτά βέβαια άλλαξαν το τελευταίο Σαββατοκύριακο του Νοεμβρίου, αφού με πλέον ανανεωμένη άποψη για το ελληνικό motorsport αποφασίσαμε να παρακολουθήσουμε από κοντά το Rally Sprint στην αγαπημένη Ε.Δ. του Αγίου Μερκουρίου. Μία γρήγορη και απαιτητική διαδρομή, ιδιαίτερα υπό βρόχινες συνθήκες (όπως μάθαμε στην πορεία), με πολλές προσβάσεις αλλά και σημεία θέασης για τους επισκέπτες-θεατές.
Το πληρώματα έκαναν τρία περάσματα από την ίδια διαδρομή, οπότε αποφασίσαμε σε κάθε πέρασμα να αλλάζουμε και σημείο θέασης. Νωρίς το πρωί λοιπόν, αναμένουμε τα αγωνιστικά να ξεκινήσουν το πρώτο πέρασμα της διαδρομής, βρισκόμενοι στο παρεκκλήσι του Αγίου Μερκουρίου (4ο χλμ), όπου υπήρξε καθυστέρηση 30 λεπτών, εξαιτίας ενός κατοίκου που μπλόκαρε τον δρόμο μην επιτρέποντας στα αγωνιστικά να ξεκινήσουν. Η Ε.Δ. διεκόπη μετά από δύο σοβαρά ατυχήματα, που συνέβησαν στα πρώτα χιλιόμετρα της διαδρομής.
Το πιο παράλογο ίσως ατύχημα συνέβη υπο καθεστώς κόκκινης σημαίας, και ενώ είχε δοθεί εντολή τους οδηγούς να περάσουν την διαδρομή με μειωμένες ταχύτητες, ένα αυτοκίνητο βγήκε εκτός δρόμου κοντά σε πρόσβαση θεατών, με αποτέλεσμα να υπάρξει περαιτέρω καθυστέρηση στο πρόγραμμα. Ευτυχώς όλα τα πληρώματα βγήκαν άθικτα, και η αγωνιστική δράση συνεχίστηκε με το 2ο πέρασμα, το οποίο παρακολουθήσαμε στο 5ο χλμ. Το τοπίο μαγευτικό, με φθινοπωρινά χρώματα στα δέντρα, όντας το τελευταίο κομμάτι πριν την καμένη έκταση στο δάσος του Τατοίου.
Η μεγαλύτερη, αν και πια συνηθισμένη, αστοχία είχε να κάνει με το οργανωτικό κομμάτι και πιο συγκεκριμένα με την αντιμετώπιση των αρκετών θεατών που υπήρχαν κατά μήκος σχεδόν όλης της διαδρομής. Σε ελάχιστα σημεία υπήρχαν προειδοποιητικές πινακίδες, οι οποίες φυσικά δεν τηρούνταν από κανέναν, ενώ άλλες δεν είχαν τοποθετηθεί σε λάθος σημεία, περιορίζοντας σημαντικά την ορατότητα του αγώνα από το κοινό. Φυσικά, οι κριτές που βρισκόνταν σε συγκεκριμένα σημεία ήταν αρκετά συνεργατικοί με το κοινό και έκαναν την ούτως ή άλλως δύσκολη δουλειά τους με σχετική επιτυχία.
Τελικώς όλα κύλησαν ομαλά, με τα πληρώματα πλέον να έχουν μειωθεί στα 30 (από τα 50 που ήταν αρχικά), ενώ για το τρίτο πέρασμα μετακινηθήκαμε μέσα από την Ιπποκράτειο Πολιτεία για να φτάσουμε στην θέση Κατσιμίδη, στο 8ο χλμ της διαδρομής. Τρομερό σημείο, καθώς τα αυτοκίνητα ”ούρλιαζαν” αγγίζοντας την τελική τους ταχύτητα στις μεγάλες ευθείες πριν το σημείο που βρισκόμασταν, ενώ έπειτα φρέναραν δυνατά για μία ανηφορική αριστερή στροφή σε γεφυράκι.
Είναι τρομερό συναίσθημα να ακούς ήχους από κινητήρες αγωνιστικών που έχουν γράψει ιστορία στο παρελθόν στην Ελλάδα αλλά και σε παγκόσμιο επίπεδο, να βρυχώνται στα δάση της Πάρνηθας, εκεί που κάποτε χιλιάδες κόσμος κατέκλυε την συγκεκριμένη διαδρομή για να δει οδηγούς όπως τους Ari Vatanen, Walter Rohl, Carlos Sainz Sr, κλπ, να πιέζουν στο όριο, στην ίδια άσφαλτο που μπορεί ο οποιοσδήποτε να οδηγήσει με το επιβατικό του αυτοκίνητό ή να παρακολουθήσει ένα τοπικό ράλι, 30 χρόνια από την τελευταία φορά που το παγκόσμιο πρωτάθλημα βρέθηκε στα συγκεκριμένα δάση.
Κάπου εκεί τελείωσε και η επίσκεψή μας, και με το πέρας του τελευταίου αυτοκινήτου γυρίσαμε στην θέση που είχαμε παρκάρει για να ξεκινήσουμε την επιστροφή μας στην Αθήνα.
Η ετυμηγορία λοιπόν είναι, ότι εάν κάποιος θελήσει να βιώσει λίγη αγωνιστική δράση, να μην διστάσει να παρακολουθήσει από κοντά έναν γύρο του Ελληνικού Πρωταθλήματος, είτε αυτό είναι Ράλι, ανάβαση ή το οτιδήποτε άλλο. Παρά τα όποια προβλήματα προκύψουν, και την έλλειψη της αίγλης και του επιπέδου του παγκοσμίου πρωταθλήματος, οι ελληνικοί αγώνες είναι μία ωραία εναλλακτική για να περάσει κάποιος τον ελεύθερό του χρόνο, σε κοντινή απόσταση από μεγάλες πόλεις όπως την Αθήνα, και σε πανέμορφα φυσικά τοπία, μαζί με διάθεση και καλή παρέα.
Ακολουθήστε μας στα Twitter, Instagram, Youtube, Discord και Spotify
