Το Βατερλώ των χειμερινών δοκιμών ήταν ανεπανάληπτο:
- καμία άλλη ομάδα δεν είχε κλείσει filming day χωρίς να έχει έτοιμο το μονοθέσιο,
- καμία άλλη ομάδα δεν έχασε ημέρες (και πολύτιμα χιλιόμετρα) δοκιμών,
- καμία άλλη ομάδα δεν εγκατέλειψε τόσο νωρίς την εξέλιξη του περσινού της μονοθεσίου, για να ανακαλύψει ότι και το φετινό της έχει θεμελιώδη κατασκευαστικά λάθη, που αναπόφευκτα καθιστούν τη σεζόν ως μια παρατεταμένη περίοδο δοκιμών χωρίς καμία ρεαλιστική προοπτική μάχης.
Ο Paddy Lowe πλήρωσε απόλυτα δικαιολογημένα το μάρμαρο του ανεπανάληπτου κάζου (επισήμως βρίσκεται σε άδεια, η οποία βέβαια τελεί σε καθεστώς άνευ επιστροφής) ως πρώτος τη τάξει στην τεχνική ιεραρχία.
Τελείως αδικαιολόγητα όμως, έμειναν εκτός κάδρου ευθυνών η Claire Williams και ο Mike O’ Driscoll, τα έτερα ισχυρά μέλη της Διοίκησης (για λόγους έκτασης και κεντρικής θεματικής του παρόντος, η επάρκεια της ανταπόκρισης των εν λόγω προσώπων ως προς τα καθήκοντά τους θα αναλυθεί σε ξεχωριστό άρθρο).
Με τη Williams να βρίσκεται στη χειρότερη κατάσταση της ένδοξης ιστορίας της, ήταν αδιανόητο να μένουν άπραγες μπροστά στην πλήρη αποδόμηση του δημιουργήματός τους οι συνιδρυτές Sir Frank Williams και Sir Patrick Head.
Κι επειδή ο μόνος άνθρωπος που μπορεί να ξεκολλήσει τον Sir Frank από την ακατανόητη στενοκεφαλιά του – που στην τελική, οδήγησε σε πρώτο και τελευταίο βαθμό την ομάδα σε ρόλο κομπάρσου – ήταν, είναι και θα είναι ο Sir Patrick, η παρέμβασή του αναμενόταν από τους γνωρίζοντες και παρακολουθούντες τα τεκταινόμενα της Team Willy ως μάννα εξ ουρανού: αν κάποιος μπορεί να βάλει τάξη στο δυσθεώρητο χάος που επικρατεί, είναι αυτός που γνωρίζει τα κατατόπια όσο κανένας άλλος, ο μόνος που μπορεί να παρακινήσει τους εργαζόμενους και να τους εμπνεύσει σεβασμό.
Κι επειδή ο καλός στρατηγός φαίνεται στα δύσκολα, ο Sir Patrick δε θα μπορούσε να μην επιστρέψει στο πεδίο της μάχης, με το στρατό του λαβωμένο και χωρίς άξιο ηγέτη να τον καθοδηγήσει.
Η επάνοδός του σε ρόλο συμβούλου ήταν ό,τι καλύτερο θα μπορούσε να συμβεί στην ομάδα, χρειάζεται όμως απαραιτήτως να διευκρινιστούν ορισμένες πτυχές:
- το να περιμένει κανείς άμεση βελτίωση της ανταγωνιστικότητας στην πίστα φαντάζει ουτοπικό,
- το να προσδοκά ότι θα αναλάβει το συντονισμό της σχεδίασης και θα δούμε μια άκρως ανταγωνιστική FW43 του χρόνου είναι ανεδαφικό,
- το να αποφασίσει να επιστρέψει full-time στη δράση, αφενός λόγω της ηλικίας του, αφετέρου λόγω της ιδιοσυγκρασίας του, είναι εκτός πραγματικότητας.
Θα αναρωτηθεί κανείς, τότε που οφείλονται οι εξαιρετικά θετικές αντιδράσεις στην ανακοίνωση της επιστροφής του;
Μήπως η καταφυγή σε έναν θρύλο του παρελθόντος, χωρίς καμία όμως επαφή με το αντικείμενο που δόξασε όσο λίγοι εδώ και πολλά χρόνια, αποτελεί μια απελπισμένη λύση ανάγκης;
Μήπως η απόγνωση των ανθρώπων και των υποστηρικτών της ομάδας, τους έχει οδηγήσει στο να ψάχνουν ένα Μεσσία που ως διά μαγείας θα λύσει τα συσσωρευμένα προβλήματα;
Τα ερωτήματα δεν είναι ρητορικά, ήδη διατυπώνονται σοβαρές επιφυλάξεις ως προς το ωφέλιμο ή μη του comeback του Head, οι οποίες όμως εδράζονται στην προαναφερόμενη τελείως λανθασμένη βάση προσδοκιών.
Ο Στρατηγός μόνο καλό μπορεί να κάνει στην ομάδα.
Το καλό όμως παραείναι γενική και αφηρημένη έννοια που πρέπει να προσδιοριστεί σε ορισμένες επιμέρους εκφάνσεις, έτσι ώστε να εκλείψουν και οι τελευταίες αμφισβητήσεις.
Πρώτον, ως ήδη αναφέρθηκε ανωτέρω, είναι ο καλύτερος γνώστης της ανθρωπογεωγραφίας στο Grove.
Τακτικός επισκέπτης ακόμα και στα χρόνια που απείχε από την ενεργό δράση, γνωρίζει όλο το προσωπικό, το οποίο και τον υπολήπτεται όσο κανέναν άλλο μαζί με τον Sir Frank (για ευνόητους λόγους).
Απολαμβάνει την ευχέρεια να βάλει μια φωνή και να καθίσουν όλοι προσοχή, εμπνέοντας λόγω του ειδικού του βάρους σεβασμό και δέος και όχι φόβο.
Οι εντεινόμενες διαρροές για κλίμα τρομοκρατίας στους εργαζομένους δεν είναι ούτε τυχαίες ούτε ανακριβείς – στο Grove επικρατεί εδώ μια περιρρέουσα ατμόσφαιρα επίρριψης ευθυνών, την οποία και μπορεί να αποτοξινώσει.
Δεύτερον, ως ο κορυφαίος στην ανίχνευση και ανάδειξη τεχνικά πεφωτισμένων συντελεστών στην ιστορία της Formula 1 (ενδεικτικά θεωρείται «πνευματικός πατέρας» του Adrian Newey, του Ross Brawn, του Paddy Lowe, του Neil Oatley, του Enrique Scalabroni, του Geoff Willis, του Eghbal Hamidy κ.α.), γνωρίζει άριστα να προκρίνει τις ικανότητες των συνεργατών του.
Η αξιολόγηση του ανθρώπινου δυναμικού έμεινε ημιτελής τόσο επί των ημερών του Pat Symonds όσο και επί της θητείας του Paddy Lowe, οι οποίοι περαιτέρω δεν είχαν και την αντίστοιχη υποστήριξη από τη Διοίκηση για να προχωρήσουν στις αλλαγές που επιθυμούσαν.
Με τον Head κάτι τέτοιο δεν τίθεται ως ζήτημα, καθώς ο λόγος του είναι συμβόλαιο όχι για την Claire και τον O’ Driscoll, αλλά για τον Sir Frank.
Δε θα διστάσει να προτείνει την προαγωγή υπαλλήλων κατώτερης βαθμίδας σε υψηλότερα πόστα αν διαγνώσει την απαιτούμενη ικανότητα στα πρόσωπά τους, βρίσκοντας λύσεις εκ των έσω, καθώς και την αποπομπή ατόμων που θα κρίνει ως μη αποδοτικά: έτσι θα επιστρέψει το κίνητρο της ανάδειξης στελεχών, που παραδοσιακά αποτελούσε πυλώνα του DNA της ομάδας.
Τρίτον, με την ενεργή επιστροφή του στην καθημερινότητα του Grove, έχει τη δυνατότητα να προβεί σε πλήρη διάγνωση της αποτελεσματικότητας των υφιστάμενων δομών και να προτείνει άμεσο επανασχεδιασμό και ανασύνταξη, στα πλαίσια των δυνατοτήτων της ομάδας.
Είναι το κομμάτι που απέτυχε παταγωδώς ο Lowe, ο οποίος, ερχόμενος από τη Mercedes, μια ομάδα με διπλάσιο ανθρώπινο δυναμικό και υποδειγματική οργάνωση πρωταθλητισμού, παρέλαβε μια στρωτή κατάσταση μεσαίας ομάδας από τον Symonds (ο οποίος ορθά αντιμετώπισε τη Williams σαν τη Benetton του 1998-2001) και παρέδωσε ένα χάος επιπέδου Andrea Moda.
Ποτέ άλλοτε η Williams δεν έχασε τμήμα των χειμερινών δοκιμών, είχε μόνο ένα έτοιμο μονοθέσιο σε αυτές, ξεκίνησε τη χρονιά με έλλειψη ανταλλακτικών και έδινε οδηγίες στους οδηγούς της να αποφεύγουν τα curbs, για να μην έχει την τραγική και απαράδεκτη συνέπεια να μη μπορεί να συμμετάσχει στον αγώνα.
Και ποτέ αυτό δε θα συνέβαινε επί Head, ο οποίος και είχε πλήρη γνώση και έλεγχο των χρονοδιαγραμμάτων για την κατασκευή και εξέλιξη των μονοθεσίων.
Τέταρτον, παρά την αυστηρότητα που τον διακατέχει, είναι άνθρωπος που δεν έχει εγωιστική διάθεση – το ακριβώς αντίθετο δηλαδή με τον Sir Frank.
Συγκρούστηκε άπειρες φορές με τον Frank Dernie, αλλά σε πλείστες περιπτώσεις έκανε πίσω, βλέποντας ότι αυτό που πρότεινε ο Dernie εμφάνιζε προοπτική, οπότε τα ώτα του θα είναι ευήκοα σε κάθε πρόταση που χρήζει μελέτης και αξιολόγησης.
Και αντίστοιχα, λόγω και της βαρύνουσας σημασίας που διαλαμβάνει ο λόγος του, μπορεί να μεταφέρει κάθε προτεινόμενη ενέργεια, ακόμα και αν δεν προέρχεται από τον ίδιο, στα υψηλά κλιμάκια με τέτοιο τρόπο, ώστε να αναγκαστούν να την αξιολογήσουν ενδελεχώς.
Πέμπτον και σημαντικότερο όλων, έχει αποδείξει ότι γνωρίζει να παίρνει την ευθύνη πάνω του, στις αποτυχημένες επιλογές.
Το πλέον χαρακτηριστικό παράδειγμα το έδωσε με την αποχώρησή του από τη θέση του τεχνικού διευθυντή το 2004.
Η μεγαλεπήβολη ιδέα του Walrus, σύλληψη της Antonia Terzi, εγκρίθηκε από τον Head, απέτυχε όμως παταγωδώς στην πράξη.
Ο Mario Theissen, αγωνιστικός διευθυντής της BMW και άσπονδος φίλος του Sir Patrick, ζήτησε το κεφάλι της Terzi και πέτυχε την αποπομπή της, μαζί της όμως του έκανε ένα αναπάντεχο δώρο κι ο Head, παραδίδοντας τη σκυτάλη σε ένα δικό του μεν παιδί, το οποίο όμως ενέκριναν κι οι Βαυαροί, τον Sam Michael.
Η δήλωσή του δε, ένα χρόνο μετά την αποχώρησή του, κατέδειξε το μεγαλείο της ευθυκρισίας που είχε:
BMW say that they have the best of everything, but it’s not true.
Ιn my opinion, we should work like a united family, but this doesn’t happen.
In the last three years we’ve developed a starting system together.
But when the car starts badly they never talk about ‘our engine’ or ‘our clutch’ or whatever.
We must live with this way of behaving of theirs, but we can’t act the same way.
Συνοψίζοντας, η προσδοκώμενη συμβολή του Sir Patrick δύναται να συγκεντρωθεί στο ακόλουθο τρίπτυχο:
οργανωτική ανασύνταξη, καταπολέμηση ευθυνοφοβίας, υποβολή προτάσεων-τομών που δε θα παραγνωριστεί η αξιολόγησή τους από τη Διοίκηση.
Σε έναν παραλληλισμό με τον Jupp Heynckes, έναν προπονητή-θρύλο που κλήθηκε σε τρεις περιπτώσεις να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά στη Bayern την τελευταία δεκαετία, έρχεται να «κοουτσάρει»:
- μια ομάδα με εμφανέστατο πια και στον πλέον αδαή διοικητικό έλλειμμα,
- μια ομάδα που δείχνει όχι απλά ότι έχει βγει εκτός ρυθμών, αλλά έχει χάσει τελείως το μπούσουλα,
- μια ομάδα που δείχνει να μη μπορεί να ανταποκριθεί ούτε στοιχειωδώς στα βασικά της συμμετοχής στο πρωτάθλημα.
Η Williams, είτε συνεχίσει στο ίδιο μοντέλο (το οποίο και είναι εφικτό, με αναπόφευκτη όμως αλλαγή ιδιοκτησιακού καθεστώτος), είτε αποφασίσει να πάει στο μοντέλο β’ ομάδας αλά Haas, Alfa Romeo, STR και Racing Point, πρέπει πρωτίστως να γίνει εκ νέου κανονική ομάδα: κι αυτήν την επιστροφή στην κανονικότητα μπορεί να την εγγυηθεί ο Sir Patrick Head, ειδάλλως μοιραία θα κλείσει το κεφάλαιο της τρίτης σε συμμετοχές ομάδας στην ιστορία της Formula 1.
Ακολουθήστε μας στα Twitter, Instagram, Youtube, Discord και Spotify
