Ο τελευταίος της μεγάλης των Φινλανδών σχολής,καθώς και ο τελευταίος πρωταθλητής που ανέδειξε η χώρα με τις χιλιάδες λίμνες.
O Marcus Gronholm γεννήθηκε στις 5 Φεβρουαρίου 1968 στην Kauniainen της Φινλανδίας.
Ο πατέρας του,Ulf,ήταν επίσης οδηγός ράλι και 2 φορές νικητής του ενχώριου πρωταθλήματος.Μύησε τον γιο του από μικρό στα αυτοκίνητα,χαρίζοντας του έναν Σκαραβαίο ώστε να προπονείται στην αλάνα του χωριού του.
Όμως σε δοκιμές για έναν τοπικό αγώνα,ο Ulf σκοτώθηκε.Το σοκ για τον 13χρονο τότε Μarcus ήταν ισχυρό.
Σκέφτηκε να παρατήσει αυτόν το χώρο και ασχολήθηκε με motocross,μέχρι που τραυματίστηκε στα γόνατα και αποφάσισε να σταματήσει.Ο ξάδερφός του επίσης οδηγός ράλι,Sebastian Lindholm,ήταν αυτός που μετέπεισε τον Marcus να ασχοληθεί ξανά με τους αγώνες.
Tα πρώτα χρόνια
Στην αρχή ως συνοδηγός και μετέπειτα ως οδηγός,ο “Σανίδας”(όπως τον αποκαλούν οι συμπατριώτες του) άρχισε να τρέχει στο Φινλανδικό Πρωτάθλημα.Το κατέκτησε 4 φορές(΄94,΄96,΄97,΄98) ενώ πρώτα(το ΄91) κέρδισε στην κατηγορία παραγωγής(Group N),oδηγώντας πάντα για την Toyota.
Aπ΄το ΄89 συμμετείχε και στο Ράλι Φινλανδίας ως ιδιώτης,ενώ το ΄92 είχε την 1η του μεγάλη ευκαιρία στο WRC.Ο Ove Andersson της Toyota Team Europe του εμπιστεύτηκε μια εργοστασιακή Toyota Celica Turbo 4WD για τον αγώνα των 1000 Λιμνών.Ο Marcus ήταν ενθουσιασμένος που θα οδηγούσε με team-mate τον Alen(o βασικός οδηγός της ομάδας Carlos Sainz δεν συμμετείχε σ΄αυτόν τον αγώνα) αλλά ήταν 23 χρονών και το μυαλό δεν ήταν ακόμα στη θέση του.Ξεκίνησε δυναμικά κερδίζοντας την 1η ειδική αλλά είχε έξοδο νωρίς στο 1ο σκέλος,διαλύοντας το αυτοκίνητο.
To ΄94 ήταν η 1η φορά που έκανε αισθητή την παρουσία του στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα όταν τερμάτισε 5ος στον αγώνα της πατρίδας του.Ταυτόχρονα κατακτούσε τον τίτλο και στο Φινλανδικό Πρωτάθλημα,κάτι που επανέλαβε 3 φορές τα επόμενα χρόνια.
Οι επιτυχίες του ωστόσο αυτές δεν είχαν το αντίκτυπο που ο ίδιος θα ήθελε.Ο ανταγωνισμός για μια θέση σε ομάδα του WRC ήταν υψηλός με οδηγούς όπως ο Radstrom ή ο Loix να ερίζουν για το μπάκετ επίσημου οδηγού στην Toyota.
Τα χρόνια άρχισαν να περνούν,ο συνομίληκός του Colin McRae είχε ήδη στεφθεί Παγκόσμιος Πρωταθλητής το ΄95 και ο Marcus ακόμα να βρει θέση ώστε να τρέξει ολόκληρη σεζόν.Στα μέσα της δεκαετίας του ΄90 είχε φτάσει να θεωρείται ένας expert του Ράλι Φινλανδίας,με τις ομάδες να τον προτιμούν μόνο για τον εν λόγω αγώνα.
1997-1998 με Toyota Corolla WRC
Το ΄97 είχε τη 2η μεγάλη ευκαιρία του στο WRC.
Εκείνη τη χρονιά η Toyota δοκίμαζε την Corolla WRC που θα συμμετείχε πλήρως απ΄το επόμενο έτος.Ο Gronholm προσλήφθηκε ως δοκιμαστής και μαζί με τον Auriol,που θα ήταν ο ένας εκ των δύο βασικών οδηγών της ομάδας,έτρεξε σε κάποιους αγώνες στο τέλος της χρονιάς.
Στη Φινλαδία κέρδισε 3 ειδικές διαδρομές,ηγήθηκε της κατάταξης για 5 αλλά τελικά εγκατέλειψε από πίεση καυσίμου λίγο πριν το τέλος του αγώνα και ενώ ήταν 3ος γενικής.
Στη Μεγάλη Βρετανία τερμάτισε 5ος και το ΄98 αποτέλεσε τον 3ο οδηγό της ομάδας,τρέχοντας σε 5 ράλι.Στη Φινλανδία(όπως αναμενόταν άλλωστε) έκανε ξανά εντυπωσιακή εμφάνιση.Κέρδισε τις περισσότερες ειδικές από κάθε οδηγό(8),ήταν συνεχώς ταχύτερος του Auriol αλλά εγκατέλειψε από έξοδο και ενώ βρισκόταν στην 3η θέση.
1999-2003 με Peugeot 206 WRC
To ΄99 είχε την 3η και μεγαλύτερη αυτή τη φορά,ευκαιρία του να κάνει πρωταθλητισμό και όχι απλά μεμονομένες εμφανίσεις σε αγώνες του WRC.Η Peugeot επέστρεφε στο Πρωτάθλημα μετά από 13 χρόνια και ήθελε κάποιους ταχείς,αλλά όχι ιδιαίτερα ακριβούς οδηγούς.Επέλεξαν ως βασικό τον Delecour και τον πλαισίωσαν με τον Panizzi και τον Gronholm.
Στο συμβόλαιο του Marcus δεν υπήρχαν δεσμευτικοί όροι για το ποια αυτοκίνητα θα οδηγήσει σε όσους αγώνες δεν συμμετέχει με την Peugeot κι έτσι ο ψηλός(1.93 παρακαλώ) Φινλανδός έτρεξε με Seat στη Σουηδία και με Mitsubishi στην Πορτογαλία,αντικαθιστώντας τον τραυματία Freddy Loix.Eκεί έδειξε με τον πλέον εμφανή τρόπο το μεγάλο του ταλέντο.Σημείωνε ταχύτατους χρόνους όντας συνεχώς μπροστά απ΄τον Makinen και μ΄ένα αυτοκίνητο που οδηγούσε για πρώτη φορά.Τελικά εγκατέλειψε από συμπλέκτη στα μέσα του αγώνα και ενώ ήταν 5ος,αλλά το μήνυμα το έστειλε.
Στη συνέχεια της χρονιάς οδήγησε το Peugeot 206 WRC και στη Φινλανδία έκανε ξανά αίσθηση όταν προηγήθηκε στο τέλος του 1ου σκέλους.Έπειτα είχε κάποια προβλήματα και τελικά τερμάτισε 4ος,δίνοντας στη Γαλλική ομάδα τους πρώτους της βαθμούς.
Το 2000 ήταν επιτέλους η 1η χρονιά που θα έτρεχε με πλήρες πρόγραμμα.Είχε πατήσει τα 32 του και αρκετοί πίστευαν πως ήταν αρκετά μεγάλος για να ξεκινήσει τώρα τον πρωταθλητισμό.
Ο “Σανίδας” όμως βάλθηκε να τους αποδείξει πόσο λάθος έκαναν.Το 206 WRC αποδείχτηκε ταχύτατο,ο ίδιος έδεσε υποδειγματικά μαζί του και τα κορυφαία αποτελέσματα δεν άργησαν να ΄ρθουν.Στον μόλις 2ο αγώνα της χρονιάς,το χιονισμένο Ράλι Σουηδίας,ο Marcus παίρνει μια εντυπωσιακή νίκη μπροστά απ΄τον αστέρα της εποχής και συμπατριώτη του,Tommi Μakinen.Κανείς δεν πίστευε τότε ότι ο Gronholm θα αποτελούσε διεκδικητή του πρωταθλήματος,καθώς στους περισσότερους αγώνες της χρονιάς είχε ελάχιστη εμπειρία,ενώ ταυτόχρονα η άσφαλτος δεν ήταν το δυνατό του σημείο.Με τις δεύτερες θέσεις όμως σε Πορτογαλία και Αργεντινή και τη νίκη στη Νέα Ζηλανδία,απέδειξε πως αυτό δεν θα συμβεί.Με ακόμα 2 νίκες
σε Φινλανδία(θέμα χρόνου ήταν να ΄ρθει) και Αυστραλία,έφτασε να προηγείται του πρωταθλήματος απ΄τον πιο φορμαρισμένο οδηγό εκείνης της περιόδου,τον Richard Burns.Ο Βρετανός ήταν το ακλόνητο φαβορί για τον τίτλο νωρίς μέσα στη χρονιά,αλλά κάτι οι ατυχίες και τα λάθη του το καλοκαίρι,κάτι οι εξωπραγματικές εμφανίσεις του Gronholm,έφεραν τον Richard σε μειονεκτική θέση.Τελικά με μια συνετή 2η θέση στην Μ.Βρετανία,ο Marcus παίρνει τον τίτλο,σε αυτήν που ήταν η 1η του χρονιά πλήρους εμπλοκής στο Πρωτάθλημα.
Προς τιμήν του ο Burns μετά τον τερματισμό δηλώνει “όποιος λέει ότι ο Marcus δεν άξιζε τον τίτλο,λέει βλακείες”.
Το 2001 παραμένει στην Peugeot,ως ηγέτης οδηγός πλέον και πλαισιώνεται απ΄τον Auriol και τους Rovanpera,Panizzi.H χρονιά δεν εξελίσσεται με τον ιδανικό τρόπο.Πολλά προβλήματα αξιοπιστίας για το 206 και ο Φινλανδός μετράει 7 εγκαταλείψεις στους 8 πρώτους αγώνες.Παράλληλα ο ίδιος δεν είναι απόλυτα ικανοποιημένος απ΄τη χαρτογράφηση του κινητήρα καθώς προτιμάει την άμεση απόκριση στο γκάζι,ενώ και η θέση οδήγησης δεν είναι υποδειγματική.Λόγω του μικρού κόκπιτ(και του μεγάλου ύψους του Marcus) αναγκάζεται να οδηγάει με τα πόδια πολύ κοντά στα πεντάλ και τα χέρια πολύ κοντά στο τιμόνι.Αυτό τον κουράζει στις μεγάλες ειδικές,ειδικά στους ώμους.Με κάποιες τροποποιήσεις στο αυτοκίνητο και με τη λύση των προβλημάτων αξιοπιστίας,η κατάσταση στο 2ο μισό της σεζόν αρχίζει να βελτιώνεται.Ο “Σανίδας” κερδίζει το Ράλι Φινλανδίας(για 2η σερί φορά) αλλά το πρωτάθλημα έχει ήδη απομακρυνθεί.Με 2 ακόμα νίκες σε Αυστραλία και Μ.Βρετανία καταφέρνει να βοηθήσει την ομάδα του να πάρει τον τίτλο στους κατασκευαστές,ενώ ο ίδιος τερματίζει τη χρονιά στην 4η θέση.
Το 2002 η Peugeot έχει λύσει κάθε πρόβλημα που την ταλάνιζε.Το 206 WRC έχει εξελιχθεί σε μεγάλο βαθμό και αποτελεί το σημείο αναφοράς του ανταγωνισμού.Ο Burns είναι ο νέος team-mate του Gronholm και όλοι περιμένουν έναν συγκλονιστικό “εμφύλιο πόλεμο” ανάμεσα στους δυο τους.
Ωστόσο ο Marcus δεν αφήνει περιθώριο αμφισβήτησης.Είναι ο απόλυτος κυρίαρχος του πρωταθλήματος.Κερδίζει 5 αγώνες και εξασφαλίζει τον τίτλο απ΄τη Νέα Ζηλανδία,την ώρα που ο ομόσταβλός του παλεύει να πάρει την 1η του νίκη με την Peugeot,μην έχοντας ακόμα συνηθίσει το νέο του αυτοκίνητο.Aλλά ο Gronholm αποδεικνύεται “γάτα” και στο ψυχολογικό παιχνίδι.Δηλώνει πως οι νίκες του έρχονται εύκολα και αβίαστα,σπάζοντας τα νεύρα των αντιπάλων του και δη του Burns.Ο Gronholm έχει ήδη αποδείξει την αδιαμβισβήτητη ταχύτητά του στο χώμα(κατά πολλούς μάλιστα θεωρείται ο ταχύτερος οδηγός των αρχών της δεκαετίας του ΄00),αλλά έχει αρχίσει πλέον να βελτιώνεται και στην άσφαλτο.Στην Κορσική τερματίζει 2ος πίσω απ΄τον σπεσιαλίστα του είδους,Gilles Panizzi.
Με όσα είδαμε εκείνη τη χρονιά,λίγοι τολμούσαν να στοιχηματίσουν εναντίον του ψηλού και της Peugeot για το 2003.Όμως το WRC είναι απρόβλεπτο και μια ευχάριστη(για χάρη του συναγωνισμού) έκπληξη μας περίμενε.
Το 206 WRC είχε φτάσει στο όριο της εξέλιξης.Ουσιαστικά το αυτοκίνητο ήταν ίδιο με του 2002,αλλά όταν μένεις στάσιμος οι αντίπαλοι σε προλαβαίνουν και ενίοτε σε ξεπερνούν.Στους πρώτους αγώνες το μικρό hatchback ήταν ακόμα ανταγωνιστικό.Ο Marcus κέρδισε σε Σουηδία,Νέα Ζηλανδία και Αργεντινή(με εντυπωσιακό τρόπο,καλύπτοντας 2 λεπτά μετά από λάθος του) ενώ και ο Burns με σταθερά πλασαρίσματα σε υψηλές θέσεις ήταν μπροστά στο πρωτάθλημα.Oι Subaru και Ford όμως παρουσίασαν τα καινούρια αγωνιστικά τους,που είχαν μεγαλύτερο περιθώριο βελτίωσης απ΄αυτό της Peugeot,ενώ και η Citroen είχε πιο σύγχρονο rally car.Kάποια μηχανικά προβλήματα,η έλλειψη ταχύτητας του 206 αλλά και μερικά λάθη του Gronholm λόγω της υπερπροσπάθειάς του(όπως στην Αυστραλία που τούμπαρε ενώ ήταν 1ος),φέρνουν τον Φινλανδό σε θέση θεατή της κόντρας μεταξύ Solberg και Loeb για το στέμα του πρωταθλητή.
2004-2005 με το 307 WRC
Για το 2004 ήταν επιτακτική η ανάγκη αντικατάστασης του 206 που είχε ήδη ξεπεραστεί απ΄τον ανταγωνισμό.Το τμήμα marketing της Γαλλικής ομάδας αποφάσισε ο διάδοχος να βασίζεται στο 307 CC.Ταυτόχρονα ο “Σανίδας” είχε νέο team-mate,μιας κι ο Burns δεν ήταν σε θέση να συνεχίσει τους αγώνες.
Το αυτοκίνητο ήταν ευκολοδήγητο,είχε πολύ καλό κινητήρα(σύμφωνα με τον Gronholm) και ένα πρωτοποριακό κιβώτιο ταχυτήτων 4(!) σχέσεων.Αντιμετώπιζε όμως πολλά προβλήματα νεότητας,κυρίως με τη μετάδοση και την υδραυλική υποβοήθηση τιμονιού.Αυτό απέτρεψε τον Marcus να κερδίσει στη Σουηδία παρότι ήταν ο ταχύτερος του αγώνα ενώ στο Μεξικό έκανε δημόσια γνωστή την απογοήτευση του για το 307 δηλώνοντας “το βαρέθηκα αυτό το αυτοκίνητο”.
Η νίκη ήρθε στην Κύπρο αλλά προσωρινά.Στον έλεγχο μετά το τέλος του αγώνα βρέθηκε παρατυπία στις αντλίες νερού των 307 κι έτσι τα Γαλλικά κουπέ ακυρώθηκαν.
Στη Φινλανδία o Marcus χάρισε την 1η(οριστική αυτή τη φορά) νίκη στην Peugeot.Παρά ένα πρόβλημα με το κιβώτιο ταχυτήτων,κατάφερε να κερδίσει για 4η φορά στην πατρίδα του και να δώσει ξανά χαμόγελα στην ομάδα.Ακολούθησαν όμως κάποιοι δύσκολοι αγώνες με προβλήματα και λάθη του Φινλανδού ο οποίος έκλεισε τη χρονιά στην 5η θέση της κατάταξης,πολύ χαμηλότερα απ΄τις προσδοκίες που είχε στην αρχή του πρωταθλήματος.
To 2005 τα πράγματα δεν ήταν πολύ καλύτερα.Το αυτοκίνητο ήταν κάπως πιο αξιόπιστο αλλά υστερούσε σε ταχύτητα απ΄τους αντιπάλους,ενώ και τα Pirelli(με τα οποία έτρεχε η Peugeot) υστερούσαν ελαφρώς των Michelin.Εκείνη τη σεζόν η Citroen και ο Loeb συνέτριψαν τον ανταγωνισμό.Ο Μarcus πάλευε απλά για τη 2η θέση του πρωταθλήματος κόντρα στον Solberg.Ο Φινλανδός είχε τρεις 2ες θέσεις σε Μεξικό,Νέα Ζηλανδία και Αργεντινή(εκεί μάλιστα δήλωσε πως δεν γίνεται να οδηγηθεί πιο γρήγορα το 307) και η 1η νίκη του στη σεζόν ήρθε,που αλλού,στην αγαπημένη του Φινλανδία.Η χρονιά έκλεισε με απογοητευτικό τρόπο.Τέσσερις εγκαταλείψεις στους τελευταίους 5 αγώνες και μοναδική εξαίρεση η Ιαπωνία,όπου η εγκατάλειψη του πρωτοπόρου Solberg έδωσε τη νίκη στον Gronholm,που ήταν και η τελευταία του με την Peugeot,καθώς και η τελευταία της εταιρίας στο WRC.
2006-2007, κλείνει την καριέρα του στη Ford
Καινούρια πρόκληση περίμενε τον Φινλανδό το 2006.Είχε πατήσει πλέον τα 38 του και ήξερε πως το μέλλον του στο θεσμό δεν είναι μακρύ.O ψηλός μεταπήδησε στη Ford μετά από 7 χρόνια με την Peugeot,η οποία αποσύρθηκε απ΄το πρωτάθλημα.Εκεί οδήγησε το ολοκαίνουριο Focus RS WRC,ένα αυτοκίνητο επιτομή της τεχνολογίας και με μεγάλα περιθώρια εξέλιξης.Δεν μπορούσε να περιμένει καλύτερο ντεμπούτο,καθώς κέρδισε στο Ράλι Μόντε Κάρλο,εναρκτήριο αγώνα του πρωταθλήματος.Αυτή μάλιστα ήταν η 1η του(και μοναδική όπως αποδείχτηκε στη συνέχεια) νίκη σε ασφάλτινο ράλι.Βέβαια τον βοήθησε σ΄αυτό και το λάθος του Loeb,που ήταν ο ταχύτερος του αγώνα.
Ακολούθησε η νίκη στη Σουηδία και όλα έδειχναν ότι ο ταχύτατος Φινλανδός είναι το φαβορί για τον τίτλο.Οι κύριοι αντίπαλοί του,Solberg και Loeb,βρίσκονταν σε μειονεκτική θέση καθώς ο μεν πρώτος οδηγούσε το προβληματικό Impreza WRC 06,ενώ ο δεύτερος την ημιεργοστασιακή και ξεπερασμένη Xsara WRC.
Όμως ένα νέο αυτοκίνητο συνήθως αντιμετωπίζει προβλήματα νεότητας.Δεν κατάφερε να ξεφύγει απ΄αυτήν την παράδοση και το Focus.Tέτοια προβλήματα του στέρησαν πολύτιμους βαθμούς αλλά και τον τερματισμό σε κάποιους αγώνες(όπως στην Αργεντινή που εγκατέλειψε από διαφορικό ενώ ήταν 1ος).
Ταυτόχρονα η εντυπωσιακή σταθερότητα του Loeb,που τερμάτιζε κάθε αγώνα στις 2 πρώτες θέσεις,έφεραν τον Marcus από φαβορί σε αουτσάιντερ.Παρά τις νίκες του σε Ακρόπολις και Φινλανδία,ο ψηλός ήθελε να συμβεί κάτι απρόοπτο για να μπει ξανά στο παιχνίδι.Αυτό συνέβη όταν ο μικρόσωμος Γάλλος της Citroen έσπασε το χέρι του κάνοντας ποδήλατο και αναγκάστηκε να χάσει τους τελευταίους 4 αγώνες.Αυτό που χρειαζόταν ο Gronholm ήταν να πάρει 3 νίκες και μια 3η θέση(τουλάχιστον) σ΄αυτά τα ράλι.Χωρίς τον μεγάλο του αντίπαλο εντός,δεν ήταν και τόσο δύσκολο να κερδίσει.Το μόνο που έπρεπε να κάνει ήταν να μένει εντός δρόμου.Κέρδισε σε Τουρκία,Νέα Ζηλανδία και Μ.Βρετανία αλλά στην Αυστραλία είχε μια έξοδο που τον έριξε στην 5η θέση.Έχασε έτσι τον τίτλο για μόλις ένα βαθμό,αλλά ένας μεγάλος μαχητής όπως ο Gronholm δεν θα ήθελε να στεφθεί πρωταθλητής με τέτοιον τρόπο.
Το 2007 ήταν η τελευταία του σεζόν στο WRC και μια απ΄τις καλύτερές του.Το Focus ήταν επιτέλους αξιόπιστο ενώ και ο ίδιος ήταν σταθερός και συνεπής,χωρίς φυσικά να έχει χάσει την ταχύτητά του.Απολαύσαμε μια σπουδαία μονομαχία μεταξύ του ίδιου και του Loeb(που έτρεχε με την ολοκαίνουρα C4 WRC).Με 3 νίκες σε Σουηδία,Σαρδηνία και Ακρόπολις,κατάφερε να προηγείται 9 βαθμούς μετά το 1ο μισό του πρωταθλήματος.Ακολούθησε η 7η νίκη του(ρεκόρ) στη Φινλανδία και μια ακόμα στη Νέα Ζηλανδία(όπου κέρδισε τον Loeb για μόλις 0.3″,σε ένα απ΄τα συγκλονιστικότερα φινάλε στην ιστορία του θεσμού).Με 2 βάθρα στους ασφάλτινους αγώνες της Ισπανίας και Κορσικής κατάφερε να παραμείνει πρωτοπόρος στο πρωτάθλημα για μόλις 4 βαθμούς και με μόνο 2 αγώνες να απομένουν.Στην Ιρλανδία όμως μπήκε η ταφόπλακα στις ελπίδες του για τον 3ο τίτλο.Γλίστρησε σε μια γρήγορη δεξιά στροφή και προσέκρουσε σ΄ένα τοιχάκι,διαλύοντας την ανάρτηση του Focus.Στη Μ.Βρετανία έπρεπε να κερδίσει και ταυτόχρονα να δει τον Loeb απ΄την 6η θέση και κάτω.Κάτι τέτοιο δεν έγινε.Ο ψηλός τερμάτισε 2ος μπροστά απ΄τον Loeb και πίσω απ΄τον Hirvonen και τερμάτισε την καριέρα του στο WRC με ψηλά το κεφάλι,αποδεικνύοντας ότι αποχωρεί ενώ έχει ακόμα την ταχύτητα να τα βάλει με τους καλύτερους.
H ζωή μετά το WRC
To 2008 έτρεξε σε 3 αγώνες του Eυρωπαϊκού Πρωταθλήματος Rallycross ενώ ταυτόχρονα έκανε δοκιμές με τη Subaru,η οποία ήθελε να του υπογράψει συμβόλαιο για το 2009.Τελικά η συμφωνία δεν επιτεύχθει αλλά έτσι κι αλλιώς η Ιαπωνική ομάδα εγκατέλειψε το WRC για οικονομικούς λόγους.
Ωστόσο ο Marcus έκλεισε συμφωνία με την Prodrive για να οδηγήσει ένα Impreza WRC 08 στην Πορτογαλία του ΄09.
Είχε σκοπό τη διασκέδαση και όχι τους χρόνους.Παρ΄όλα αυτά ήταν αρκετά ταχύς και βρισκόταν στην 4η θέση όταν εγκατέλειψε από έξοδο στο 2ο σκέλος.
Ο τελευταίος του αγώνας στο WRC ήταν στη Σουηδία το 2010 όταν συμμετείχε ως ιδιώτης μ΄ένα Focus RS WRC της Team Therminator.Αντιμετώπισε πολλά προβλήματα και τερμάτισε 21ος.Αργότερα στη σεζόν δοκίμασε το Mini Countryman WRC της Prodrive.
To 2011 συμμετείχε στο Global RallyCross Championship κάνοντας κάποιες εντυπωσιακές εμφανίσεις ενώ το 2012 ξεκίνησε κερδίζοντας τους 2 πρώτους αγώνες.Τραυματίστηκε όμως στη συνέχεια σε δοκιμές για τα X Games κι έτσι έχασε την υπόλοιπη χρονιά.Το ΄13 βοήθησε τον Kosciuzsko για το Ράλι Σουηδίας,κάνοντας μαζί του δοκιμές με το Mini JCW WRC ενώ τον Δεκέμβριο που μας πέρασε οδήγησε το Hyundai i20 WRC στα πλαίσια της προετοιμασίας της Κορεάτικης ομάδας που έκανε φέτος την επανεμφάνισή της στο WRC.
Eπίλογος
O Marcus Gronholm ήταν ο ορισμός του φυσικού ταλέντου.Η ταχύτητα έβγαινε αυθόρμητα από μέσα του και πήγαζε απ΄την μεγάλη του αυτοπεποίθηση.Ήξερε(και το παραδεχόταν εξάλλου) ότι μπορούσε να κερδίσει κάθε χωμάτινο αγώνα και δεν υπήρχε αντίπαλος που να τον φοβίζει.
Δεν είχε πρόβλημα να προσαρμοστεί στο εκάστοτε αυτοκίνητο που οδηγούσε,αφού ήταν θέμα χρόνου να ανακαλύψει το όριό του.Όσο δύστροπο και να ήταν ένα rally car,o Marcus έβρισκε τον τρόπο να το πάει flat out.
Ο Φινλανδός ήταν ένας οδηγός που εξελίχθηκε με τα χρόνια.Απέκτησε σταθερότητα και βελτίωσε τις επιδόσεις του και στην άσφαλτο,που δεν αποτελούσε το αγαπημένο του τερέν(όπως στους περισσότερους συμπατριώτες του).
Ήταν ανίκητος στους Σκανδιναβικούς αγώνες(κέρδισε 7 φορές στη Φινλανδία και 5 στη Σουηδία) ενώ το στυλ οδήγησής του ήταν πολύ καθαρό και ακριβές.Θεωρείται από πολλούς ο ταχύτερος οδηγός της γενιάς του.
Εκτός αυτοκινήτου ο Marcus ήταν άνετος και προσιτός στον κόσμο,ενώ δεν φοβόταν να εκφράσει τα συναισθήματά του ανά πάσα στιγμή,πράγμα ασύνηθες αν σκεφτούμε την καταγωγή του.
Στατιστικά στο WRC
– 2 φορές Παγκόσμιος Πρωταθλητής(2000,2002)
– 30 νίκες(2ος πολυνίκης του θεσμού πίσω απ΄τον Loeb)
– 61 βάθρα
– 152 συμμετοχές
– Κέρδισε 542 ειδικές διαδρομές(7ος στη σχετική λίστα)
– Νίκησε σε 12 διαφορετικούς αγώνες(4ος στη σχετική λίστα πίσω από Loeb,Ogier,Sainz)
– 7 φορές νικητής στη Φινλανδία(ρεκόρ)
– Το 2006 πήρε τις περισσότερες νίκες του σε μια χρονιά(7)
– Eίναι ο πολυνίκης της Peugeot με 18 επιτυχίες.Τις υπόλοιπες 12 νίκες τις πήρε με Ford
– Όλες του τις νίκες τις πήρε με συνοδηγό τον κουνιάδο του,Timo Rautiainen
Ακολουθήστε μας στα Twitter, Instagram, Youtube, Discord και Spotify
